سوزن فاشیوتومی (Fasciotomy سوزنی از راه پوست = PNF)
بر خلاف روش های جراحی دست ، فاسیوتومی سوزنی یک روش کم تهاجمی با زمان بهبود سریع و پیگیری کوتاه است. در این روش ، بافت همبند رشته ها توسط بخیه های سوزنی به حدی ضعیف می شوند که می توانند به صورت دستی کشیده و پاره شوند. در بیشتر موارد ، این روش برای درمان بیماری دوپویترن به صورت سرپایی و با بی حسی موضعی خفیف انجام می شود. مزیت این روش جای زخم بسیار کوچک روی پوست است ، زیرا فقط توسط سوزن های کوچک سوراخ می شود و مدت زمان بهبود آن بسیار کوتاه است.
اغلب فقط بعد از چند روز دست دوباره عملکردی دارد. علاوه بر این ، این درمان فقط کمی دردناک است و در صورت عود می تواند به طور مکرر مورد استفاده قرار گیرد. در بیشتر موارد ، به محض ظاهر شدن اولین علائم کسری کشش ، از عمل جراحی سوزن استفاده می شود.
اگر به دلایل دیگری جراحی امکان پذیر نباشد ، عمل فاسیوتومی سوزنی نیز می تواند در مرحله IV موفقیت آمیز باشد. از آنجا که در این مرحله انقباضات بسیار برجسته است ، دستیابی به ترمیم کامل عملکرد دست غالباً امکان پذیر نیست. با این حال ، در بسیاری از موارد می توان به بهبود قابل توجهی از وضعیت دست یافت.
به طور کلی ، اگرچه میزان عود در این نوع درمان بیشتر از درمان جراحی است ، اما مداخله جزئی و زمان بهبودی سریع و بدون عارضه از جنبه های مهم فاشیوتومی سوزن است. علاوه بر این ، این شکل از درمان می تواند به طور مکرر مورد استفاده قرار گیرد. برای به حداقل رساندن خطر عود ، استفاده از آتل شب برای چند ماه پس از عمل توصیه می شود. با این کار انگشتان دست در حالت کشیده ای قرار می گیرند تا از انقباض خم شدن جلوگیری شود. اینکه چه مدت و اینکه آیا آتل باید پوشیده شود از فردی به فرد دیگر متفاوت است و باید با پزشک معالج در میان گذاشته شود.
تزریق آنزیم با کلاژناز
La بافت همبند رشته های مسئول قراردادها عمدتا از تشکیل شده است کلاژن. در ضمن ، آنزیمی تولید شده است ، کلاژناز، که این رشته ها را می شکند. این آنزیم به رشته Dupuytren تزریق می شود و باید حدود یک روز عمل کند.
پس از آن ، رشته ها به صورت دستی مانند عمل جراحی سوزن از بین می روند. از آنجا که تولید این آنزیم هنوز نسبتاً جدید است ، هیچ مطالعه طولانی مدت برای ارزیابی نتایج درمانی بیماری دوپویترن در دسترس نیست. در آلمان ، این دارو به دلایل هزینه ای دوباره از بازار خارج شده است ، زیرا هنوز مزایای واضحی نسبت به سایر روشهای درمانی بیماری دوپویترن نشان نمی دهد.
در کشورهای دیگر، کلاژناز هنوز مورد استفاده قرار می گیرد و امیدوار کننده محسوب می شود. همچنین هیچ مطالعه ای درباره عوارض جانبی احتمالی وجود ندارد. عوارض جانبی حاد اغلب گزارش شده ، واکنشهای آلرژیک موضعی در محل تزریق بود.
این موارد به صورت ادم ، برجستگی های تیره و تاول مانند روی پوست ، کبودی و خونریزی وجود دارد. به طور کلی ، این علائم خفیف بودند و پس از یک تا دو هفته در آزمایشات فروکش کردند. خارش و درد در دست نیز اغلب مشاهده شد.
تمام مقالات این مجموعه:
