درمان بیماری دوپویترن

مترادف

قرارداد دوپویترن ؛ فیبروماتوز فاشیای کف دست ، بیماری ́sche Dupuytren

مقدمه کلی

بسته به مرحله بیماری ، بیماری دوپویترن به روش های مختلف قابل درمان است. متأسفانه اقدامات محافظه کارانه معمول مانند فیزیوتراپی بی نتیجه است ، به طوری که اغلب به درمان جراحی متوسل می شویم. در ادامه ، گزینه های درمانی فردی ، کاربرد ، مزایا ، معایب و شانس موفقیت آنها شرح داده شده است.

مراحل بیماری دوپویترن بر اساس کسری پسوند طبقه بندی می شوند. درجه انقباض خمشی همه مفاصل مبتلا انگشت با هم جمع می شود این امر منجر به چهار مرحله مختلف بیماری دوپویترن می شود: برای اینکه بتوانید به طور کامل از درمان فرار کنید ، باید از بیماری دوپویترن پیشگیری کرد. آگاهی از علل دوباره برای این امر مهم است.

• مرحله I: 0 تا 45
• مرحله دوم: 45 تا 90 درجه
• مرحله III: 90 - 135
• مرحله چهارم:> 136

جراحی دست = جراحی M. Dupuytren

جراحی دست هنوز هم رایج ترین روش درمانی برای بیماری دوپویترن است. این برای بازگرداندن عملکرد دست است و می تواند به عنوان تنها درمان در تمام مراحل بیماری استفاده شود. با این حال ، این عمل یک مداخله نسبتاً بزرگ است ، بنابراین این نوع درمان معمولاً فقط در موارد کاهش شدید عملکرد استفاده می شود.

به منظور بازگرداندن عملکرد ، تلاش می شود تا دست آزاد شود تاندون ها از همه بافت همبند رشته ها و گره ها. در یک عمل فاسیوتومی ، بافت آسیب دیده و آپونوروز کف دست سخاوتمندانه برداشته می شود. با این حال ، از آنجا که این یک روش بسیار بزرگ با خطر از دست دادن کامل عملکرد دست است ، امروزه به ندرت از این روش برای درمان بیماری دوپویترن استفاده می شود.

بیشترین تکنیک مورد استفاده در حال حاضر فاسیوتومی جزئی است. در این روش ، بافت آسیب دیده و احتمالاً قسمت هایی از آپونوروز برداشته می شود. با این حال ، عملکرد دست می تواند حفظ شود.

فاسیوتومی گره ای برداشتن گره ها و تا حدی طناب ها است. با این حال ، آپونوروز دست نخورده باقی مانده است. بسته به مرحله بیماری دوپویترن ، رشته ها به طور کامل برداشته نمی شوند بلکه فقط باز می شوند.

آپونورکتومی سگمنتال یک روش بسیار کوچک است که فقط قسمتهای جداگانه رشته را از بین می برد. هدف از این روش قطع رشته ها و در نتیجه برداشتن انقباض است. در برخی موارد ، قرارداد می تواند برای همیشه برداشته شود.

در برخی موارد ، رشته ها می توانند دوباره تشکیل شوند. بزرگترین مداخله در بیماری دوپویترن ، درموفاسیسکتومی است. در اینجا بافت آسیب دیده و پوست روی آن سخاوتمندانه برداشته می شود و پوست با پیوند پوست بدن جایگزین می شود.

در صورت موفقیت کامل ، می توان از عود بیماری در اکثر موارد جلوگیری کرد. با این حال ، این یک روش گسترده است ، که خطر بالایی از عفونت را به همراه دارد و به یک دوره بهبودی طولانی نیاز دارد. اگر روش موفقیت آمیز باشد ، معمولاً می توان دوباره از دست کاملاً استفاده کرد و انگشتان را کاملاً کشید.

اگر انگشتان دست برای مدت طولانی خمیده باشد ، ممکن است فقط یک پسوند جزئی بدست آید. دلیل این امر سازگاری با انگشت تاندون ها به حالت انحنا با این وجود می توان عملکرد به مراتب بهتری را به دست آورد.

به دنبال جراحی برای بیماری دوپویترن ، در برخی موارد درمان پیگیری توصیه می شود. با این حال ، مزایای این روش درمانی به طور کامل مشخص نشده است ، بنابراین هیچ توصیه خاصی برای درمان پیگیری وجود ندارد. با این حال ، توصیه می شود که در مورد برنامه درمان بعد از عمل با جراح عمل صحبت کنید و برای درمان پیگیری با یک فیزیوتراپیست متخصص بیماری دوپویترن مشورت کنید.

همچنین ممکن است بیماری دوپویترن پس از جراحی مجدداً عود کند. این مربوط به نوع عمل و نحوه انجام آن است. با این حال ، سایر عوامل خطر مانند محلی سازی انقباض (انگشت شست یا کم) انگشت تحت تأثیر قرار می گیرند) و جنسیت مرد نیز با خطر بالاتر عود همراه است.