دیاستوماتومیلیا: علل ، علائم و درمان

دیاستماتومیلیا نوعی ناهنجاری است کانال نخاعی که از بدو تولد در بیماران مبتلا وجود دارد. دیاستوماتومیلیا بسیار نادر است و به صورت تقسیم طولی برخی از بخشهای آن ظاهر می شود نخاع. دیاستماتومیلیا در گروه دیسرافیایی قرار دارد.

دیاستوماتومیلیا چیست؟

اصطلاح بیماری diastematomyelia از یونانی گرفته شده و از کلمات back و interspace ساخته شده است. در دیاستماتومیلیا ، خار یا سپتوم از طریق مدولای پشت بریده می شود و دو ناحیه ایجاد می کند. خار از ماده ای ساخته شده است که شبیه استخوان و غضروف. این ساختارها تقسیم می کنند کانال نخاعی به صورت طولی به دو ناحیه قرار بگیرید. تقسیم حداقل در یک قسمت گسترش می یابد بدن مهره، اما اغلب تعداد بیشتری تحت تأثیر قرار می گیرند. Diastematomyelia یک ناهنجاری مادرزادی پشت است و اولین بار در سال 1827 توسط پزشک الیور به طور علمی توصیف شد. گاهی اوقات به دلیل اصطلاح مشابه بیماری بین دیاستستماتومیلیا و دیپلمیلیا سردرگمی وجود دارد. با این حال ، این بیماری است که در آن مدولای پشت تا حدی تکرار می شود. در سال 1992 ، پانگ ، یک پزشک و همکارانش پیشنهاد کردند که دیاستستماتومیلیا و دیپلملیلیا فقط با یک اصطلاح بیماری ، "ناهنجاری بند ناف" ذکر شود. پانگ این بیماری را به دو نوع تقسیم کرد. در سیم اسپلیت نوع 1 ، دو لوله دورال وجود دارد که به هم متصل نیستند. در نوع 2 ، بیماران یک لوله دورال دارند.

علل

دیاستماتومیلیا نشان دهنده یک اختلال مادرزادی است نخاع. در حال حاضر دلایل دقیق تشکیل دیاستستماتومیلیا ناشناخته است. این احتمال وجود دارد که دلایل ژنتیکی مسئول ایجاد دیاستماتومیلیه در بیماران باشد. علاوه بر این ، ناهنجاری های خود به خودی در طی بارداری در رشد جنین یک احتمال وجود دارد. به دلیل ناهنجاری مادرزادی ، نخاع در دیاستوماتومیلیا تکرار می شود. بنابراین ، این بیماری متعلق به اختلالات بدخلقی است. دو آنلاژن برای نخاع معمولاً یکسان نیستند و غشای جداگانه دارند. یک سپتوم یا خار ، نخاع را در قسمت جدا می کند کانال نخاعی. خار معمولاً از قسمت خلفی اجسام مهره ای سرچشمه می گیرد.

علائم ، شکایات و علائم

دیاستماتومیلیا با ترکیبی معمول از سه علامت مشخص می شود. به عنوان مثال ، بیماران مبتلا به دیاستوماتومیلیا از آن رنج می برند اسکولیوز، دارند تغییرات پوستی در ناحیه بالای ستون فقرات ، و ناهنجاری در اندام تحتانی را نشان می دهد. در بالای ستون فقرات ، در بیشتر موارد ، موی خاصی وجود دارد پوست. علاوه بر این ، غالباً رنگدانه های رنگی ، یک سینوس پوستی ، همانژیوماتوز ، لیپوما و سینوس های پیلونیدال اغلب در این ناحیه ظاهر می شوند. در پاها ، تغییرات عصبی به دلیل دیاستوماتیک در برخی از بیماران ایجاد می شود. ستون فقرات گاهی اوقات منحنی می شود ، و اعصاب همچنین معمولاً در یک تک آهنگ رها می شود پا. دیاستماتومیلیا به ندرت برای اولین بار در بیماران بزرگسال ظاهر می شود. در عوض ، علائم معمول دیاستوماتومیلیا اغلب در افراد در سنین جوانی ایجاد می شود. اگر میلون به صورت نامتقارن گذاشته شود ، بعضی اوقات نقص های عصبی در کنار بدن رخ می دهد که ضعیف تر است. کسری مربوطه به طور منظم اتفاق می افتد. بیماران مبتلا به دیاستوماتومیلیا نیز از این بیماری رنج می برند اسکولیوز به دلیل وضعیت ناقص و تغییر شکل. مدولای پشت به طور موضعی ثابت است ، به طوری که در مرحله رشد ، اختلالات در معاینه رخ می دهد. در نتیجه ، علائم ثانویه عصبی و ارتوپدی دیاستستماتومیلیا ایجاد می شود.

تشخیص

تشخیص دیاستستماتومیلیا معمولاً توسط یک جراح ارتوپدی انجام می شود ، وی ابتدا درمورد علائم و تاریخچه پزشکی. پس از مصاحبه با بیمار ، متخصص شکایات جسمی را بر اساس معاینه دیداری و تکنیک های مختلف معاینه بررسی می کند. استاندارد اشعه ایکس از روشها برای تجسم ستون فقرات استفاده می شود. تمرکز پزشک بر روی ریشه قوس ، اجسام مهره ای و قوس مهره ای و زمینه های ناهنجاری را بررسی می کند. در این فرآیند ، متخصص معمولاً خار خار استخوانی را کشف می کند که باعث دیاستاتومومیلیا می شود. برای تجسم حتی بیشتر دقیق نخاع ، پزشک از معاینه MRI استفاده می کند. این امر همچنین اجازه می دهد ساختارهای غضروفی موجود در ناحیه ستون فقرات به وضوح تجسم یابد. با کمک الف میلوگرافی و همچنین سی تی اسکن ، لوله دورال به وضوح قابل مشاهده است. در اصل ، دیاستستماتومیلیا را می توان با استفاده از سونوگرافی به طور پیش از تولد تشخیص داد. همین روش معاینه برای تشخیص دیاستستماتیک در کودکان و نوزادان تازه متولد شده نیز مناسب است. تشخیص های افتراقی از diastematomyelia سندرم بند ناف رها شده و سرنگومیلیا.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر علائم دیاستوماتومیلیا باعث افزایش ناراحتی می شود ، باید با پزشک مشورت شود. به عنوان مثال ، اگر تغییرات عصبی در پا یا انحنای ستون فقرات مشاهده شود ، یک متخصص پزشکی باید در این امر دخیل باشد. همین امر در مورد اختلالات حسی و علائم فلج در اندامها اعمال می شود. به طور کلی ، اگر علائم غیرمعمولی ظاهر شد که به نظر می رسد به تدریج افزایش می یابند ، باید پزشک مربوطه را مطلع کرد. دیاستوماتومیلیا معمولاً به آرامی پیشرفت می کند و در طی دوره شکایت خود طیف گسترده ای را ایجاد می کند که نیاز به توضیح دارد. به طور خاص ، سوposرفتارها و تغییر شکل هایی که به نظر می رسد یک شبه رخ می دهد باید مشخص شود - یا توسط پزشک خانواده یا توسط یک متخصص برای علائم مربوطه. این باید با درگیری یک درمانگر همراه باشد. بیمارانی که از نظر روانی نیز از افزایش جسمی رنج می برند فشار در هر صورت باید این را درمان کند اگر به دلیل وضعیت نامناسب یا ناراحتی ناگهانی سقوط رخ دهد ، باید خدمات اورژانس را مطلع کرد. متعاقباً ، مدت زمان طولانی تری در بیمارستان نشان داده می شود که طی آن علائم دیاستوماتومیلیا بار دیگر مشخص می شود.

درمان و درمان

امروزه گزینه های مربوط به درمان دیاستوماتومیلیا متنوع است. رویکرد درمانی محافظه کارانه بر مراقبت های فیزیوتراپی از بیماران با منظم تمرکز دارد تن درمانی جلسات به عنوان بخشی از درمان علامتی دیاستاتومومیلیا ، اسپاسمولیتیک درمان همچنین ممکن است. مواد مخدر از گروه اسپاسمولیتیک تون عضلات را افزایش دهید و بنابراین بیماران مبتلا به دیاستوماتومیلیا را پشتیبانی کنید. وقتی سندرم بند ناف وجود دارد ، جراحی برای دیاستماتومیلیه ضروری است.

چشم انداز و پیش آگهی

دیاستوماتومیلیا به علائم ناخوشایند مختلف منجر می شود که می تواند زندگی روزمره بیمار را به طور قابل توجهی محدود کند. به همین دلیل ، درمان در هر صورت لازم است. اگر دیاستماتومیلیا منجر به درمان نشود ، افراد مبتلا از نقایص مختلف عصبی رنج می برند و ادامه می یابد تغییرات پوستی. موی شدید پوست همچنین ممکن است رخ دهد. در برخی موارد ، این بیماری منجر به تغییر شکل نیز می شود و علائم نیز می توانند بدون درمان تشدید شوند. رشد کودک کند و محدود می شود. علاوه بر این ، ناهنجاری ها نیز می توانند رهبری به زورگویی یا اذیت و آزار ، که می تواند منجر به شکایت روانشناختی شود. شکایات فردی معمولاً به خوبی قابل درمان است ، به طوری که دیاستستماتیک می تواند کاملاً محدود شود. فرد مبتلا به روش های درمانی و تمرینات مختلف وابسته است. در برخی موارد ، استفاده از دارو یا مداخله جراحی ضروری است. با این حال ، هدف دستیابی به یک درمان کامل است که معمولاً قابل دستیابی است. هیچ عارضه خاصی وجود ندارد. در صورت درمان صحیح دیاستستماتیک ، امید به زندگی در فرد مبتلا نیز تأثیر منفی نمی گذارد.

پیشگیری

دیاستماتومیلیه مادرزادی است ، بنابراین در حال حاضر امکان پیشگیری موثر از بیماری وجود ندارد. با این حال ، می توان دیابتا را در جنین های رحم با سونوگرافی تشخیص داد.

پیگیری

در بیشتر موارد دیاستماتومیلیا ، مستقیم وجود ندارد معیارهای مراقبت های بعدی در دسترس بیمار است. در این حالت ، فرد مبتلا باید ابتدا به معاینه و معالجه کامل پزشک برای کاهش علائم بعدی و جلوگیری از عوارض اطمینان کند. در بدترین حالت ممکن است فلج ایجاد شود که دیگر قابل درمان نیست. از آنجا که این نیز یک بیماری مادرزادی است ، نمی توان آن را علتی معالجه کرد. در بیشتر موارد ، دیاستماتومیلیه با استفاده از تن درمانی. بیماران به تمرینات منظم وابسته هستند و تن درمانی همچنین می تواند انجام شود. در بسیاری از موارد ، تمرینات حاصل از این روش های درمانی را می توان در خانه خود بیمار نیز انجام داد تا روند بهبودی تا حدودی تسریع شود. مداخله جراحی نیز ممکن است گاهی اوقات برای دیاستستماتومیلیا لازم باشد. پس از انجام چنین عملیاتی ، بیمار باید استراحت کرده و از بدن مراقبت کند. به هر قیمتی باید از تلاش و فشار فیزیکی جلوگیری شود. مراقبت و حمایت از طرف دوستان و خانواده نیز تأثیر مثبتی در روند دیاستاتومومیلیا دارد. به عنوان یک قاعده ، دیاستوماتومیلیا امید به زندگی فرد مبتلا را کاهش نمی دهد.

کاری که می توانید خودتان انجام دهید

دیاستماتومیلیا قطعاً نیاز به ارزیابی پزشکی جامع دارد. با این حال ، مبتلایان همچنین می توانند چند کار را برای کاهش علائم و اطمینان از بهبودی سریع انجام دهند. اول از همه ، مراقبت های فیزیوتراپی باید دنبال شود. فیزیوتراپی می تواند در خانه با حرکت منظم و تمرینات فردی پشتیبانی شود. در واقع ، یک سبک زندگی سالم همراه با ورزش ، متعادل است رژیم غذایی و پرهیز از فشار توصیه می شود اینها معیارهای ناراحتی را کاهش داده و رفاه و کیفیت زندگی را بهبود ببخشید. هر دوی این موارد غالباً در دیاستماتومیلیا محدود هستند ، که می تواند رهبری به توسعه رنج ذهنی در اواخر زندگی. به همین دلیل هدف اصلی خود-درمان حفظ کیفیت زندگی در عین کاهش علائم فردی است. اگر تغییرات عصبی رخ دهد ، لازم است صحبت به پزشک خانواده یا یک متخصص مغز و اعصاب. خال و سایر موارد معمولی تغییرات پوستی، اگر نگران کننده باشد ، به بهترین وجهی با لباس یا محصولات آرایشی مناسب برطرف می شود. جراحی نیز ممکن است ، اما به دلیل خطرات ، فقط پس از درمان علائم جدی تر باید انجام شود. سرانجام ، مهم است که صحبت در مورد این بیماری با بستگان ، دوستان یا سایر افراد مبتلا. یک رویکرد باز ، بسیاری از کارها را آسان می کند و غالباً چشم انداز جدیدی از زندگی نیز به دست می دهد.