توزیع فرکانس
کم خونی پدیده پیری است و به طور فزاینده ای به یک بیماری گسترده تبدیل می شود. هر دهم آلمانی که سن 10 سالگی را پشت سر گذاشته است در حال حاضر نقایص شناختی نشان می دهد ، که در برخی موارد می تواند منجر به a شود جنون سندرم در سنین 65 تا 70 سال ، میزان بیماری 2 است.
در بازه زمانی بین 70 تا 79 سال ، این میزان به 6 درصد می رسد ، در حالی که زنان کمی بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می گیرند. این تفاوت جنسیتی از سن 85 سالگی به بعد حتی بیشتر آشکار می شود و در نتیجه میزان کلی بیماری 20 درصد است. این که میزان بالای بیماران زن تا چه حد با میانگین سنی بالاتر زنان مرتبط است ، جای سوال دارد.
امید به زندگی
امید به زندگی به زمان بیماری مربوط می شود. زوال عقل آلزایمرکه در 60 درصد بیماری های زوال عقل وجود دارد ، منجر به مرگ بیمار در عرض 10 تا 12 سال می شود. این بیماری آلزایمر نیست که مسئول آن است ، بلکه بیماریهای همراه آن است شرط.
به عنوان مثال ، خطر قرارداد ذات الریه هنگامی که بیمار در بستر است (پنومونی) افزایش می یابد. این امر می تواند به ویژه باعث مرگ افراد مسن شود. یک مثال: اگر فردی در 67 سالگی به بیماری آلزایمر مبتلا شود ، امید به زندگی احتمالی او از 77 تا 79 سال است. هرچه بیمار در زمان بیماری بزرگتر باشد ، احتمال بیماری های ثانویه که در نهایت باعث مرگ بیمار می شوند ، بیشتر است.
مدت زمان
مدت زمان جنون همیشه بستگی به نوع بیماری زمینه ای دارد. بیماران معمولاً بر اثر بیماری همزمان می میرند ، که ناشی از افزایش عدم استقلال و بی حرکتی است ، اما همچنین با افزایش سن اکثر بیماران. بیماریهای شایع التهاب ریه ها (ذات الریه) یا دستگاه ادراری و در سنین بالا ، بیماری های قلبی عروقی یا مربوط به سن توقف قلب.
در موارد نادر ، زوال عقل منجر به مرگ فرد مبتلا می شود. بنابراین ، مدت بیماری بسته به بیماری زمینه ای و پرخاشگری دوره ، گاهی بین 3 تا 20 سال متفاوت است. پیش آگهی دقیق حتی در صورت شناخته شدن بیماری زمینه ای به سختی امکان پذیر است.
درمان
گزینه های درمانی در صورت وجود زوال عقل اولیه با علت تغییرات پاتولوژیک در محدود است مغز. تا کنون ، چشم اندازی برای درمان وجود ندارد ، با این حال ، بسته به علائم ، می توان داروها را تجویز کرد تا بار را تا حد ممکن بر دوش بیماران و بستگان آنها کاهش دهد. از این نظر ، داروهای ضد زوال عقل (داروهای ضد زوال عقل) تا زمانی که نشان دهنده بیماری زمینه ای باشد ، قابل استفاده هستند.
اگر زوال عقل همراه باشد افسردگی یا در صورت بروز علائم روانپزشکی دیگر مانند پارانویا یا هذیان در طول بیماری ، می توانید از طریق درمان دارویی (داروهای ضدافسردگی و داروهای ضد روان پریشی) نیز تسکین دهید. شرایطی که بیمار به طور غیرمعمول بیقرار است یا اختلالات خواب نیز علائمی است که در صورت لزوم با داروهای مختلف کاهش می یابد. اگر زوال عقل هنوز خیلی پیشرفت نکرده است ، می توان آموزش شناختی را در نظر گرفت. این به بیمار این امکان را می دهد که به تمرین توانایی های خود ادامه دهد و بنابراین احتمالاً آنها را برای مدت بیشتری حفظ کند.
