کم خونی یک سندرم روانپزشکی است که می تواند بخشی از طیف گسترده ای از اختلالات روانپزشکی باشد. این معمولاً یک روند پیشرونده و مزمن است که در آن به تدریج توانایی های مختلف از بین می رود. کم خونی بیماران اغلب با وخیم شدن کوتاه مدت مشهود هستند حافظه.
تفکر کندتر می شود - توانایی های شناختی کاهش می یابد - و رفتار عاطفی و اجتماعی ، درک ساده آن ، فراموش می شود. سرانجام ، فرایند فراموشی نیز مناطق تحت تأثیر قرار می گیرد مغز که مسئول گفتار یا مهارتهای حرکتی هستند. روند کار می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد ، اما معمولاً از نظر بروز علائم فردی مشابه است.
مهم است که آیا این یک بیماری دژنراتیو زمینه ای است یا خیر. شایعترین بیماری با جنون سندرم بیماری آلزایمر است. بیماری آلزایمر سیر مزمن دارد و به طور مداوم منجر به از بین رفتن خون می شود مغزتوانایی های سایر بیماری های شایع شامل دژنراسیون لوبار جلو-تمپورال (FTLD) ؛ رگرسیون قسمت هایی از لوب های پیشانی و گیجگاهی مغز) و زوال عقل عروقی (عروقی = عروقی).
استادیوم ها
اگر زوال عقل زمینه ای شناخته نشود ، انجام تقسیم بندی اساسی به مراحل دشوار است. با این حال ، هرچه بیماری پیشرفت بیشتری کند ، توانایی های بیشتری نیز از دست می رود. به نظر می رسد که کدام توانایی ها ابتدا آموخته نشده یا فراموش شده اند در بسیاری از موارد زوال عقل شباهت هایی دارند.
دو نوع مختلف زوال عقل توصیف می شود: یک بیماری که به طور مداوم پیشرفت می کند یا یک زوال عقل که در مراحل مختلف بدتر می شود. در مورد زوال عقل که با عود مشخص می شود ، اغلب فازهایی بین این موارد وجود دارد که بیمار احساس بهتری دارد. کمبودهای آنها به اندازه قبل به شدت نشان داده نمی شود و اکثر اقوام امیدوار به درمان یا رکود بیماری هستند - اما آنها معمولاً ناامید می شوند.
مرحله اولیه
در مرحله اول ، دمانس خفیف ، بیمار بیشتر دوره کوتاه مدت خود را از دست می دهد حافظه. در حالی که تجارب ، تاریخ ها یا نام های گذشته را می توان بدون هیچ مشکلی بازیابی کرد ، افراد مبتلا اغلب اطلاعات و توافق نامه های کوچک ، اخیراً ثبت شده را فراموش می کنند. جهت گیری زمانی کاهش می یابد ، بیماران روز هفته را فراموش می کنند یا در تاریخ قرار اشتباه می گیرند.
جستجوی مداوم برای اشیا mis بی جا به چشم می آید و می تواند اولین نشانه ابتلا به زوال عقل باشد. بیمار هنوز هم می تواند به تنهایی و بدون نیاز به مراقبت های اضافی خانه را اداره کند ، اما به طور فزاینده ای قادر به یافتن راه خود در مکان های ناآشنا نیست. همه علائم به تدریج افزایش می یابد - بیماران در ابتدا متوجه می شوند مشکلی وجود دارد و سعی می کنند کسری های خود را جبران کنند.
این اولین تغییرات در دیگری بیمار است سلامت به طور کامل تجربه می شوند این امر احساسات زیادی را در مبتلایان ایجاد می کند که می تواند از ترس ، ناامیدی و افسردگی به خشم و پرخاشگری. این یک پدیده گسترده است که بیماران زوال عقل در مراحل اولیه بیماری در ابتدا ترک می شوند زیرا از کمبودهایشان شرمنده هستند.
غیر معمول نیست که افرادی که می خواهند به بیماران که بیشتر آنها از اقوام هستند کمک کنند ، با کمبود درک مواجه می شوند. صبوری مهم است. بسیاری از افرادی که به زوال عقل مبتلا می شوند در ابتدا این موضوع را نمی دانند و برای محافظت از خود ، در صورت وجود مدارک پزشکی ممکن است مایل به پذیرش بیماری نباشند.
