درمان
مهمترین رویکرد در درمان هراس اجتماعی در اینجا اصطلاحاً رفتار درمانی است. رویکرد درمانی بسیار عملی است. در تمرینات مختلف ، بیمار به موقعیت های دشوار هدایت می شود.
این کار را می توان یا با تصور یک موقعیت "خطرناک" همراه با درمانگر و تجربه آن در ذهن (درمان در حس) ، و یا قرار گرفتن در معرض موقعیت "زنده و رنگی" انجام داد. (درمان در داخل بدن). هدف از درمان "in vivo" به طور خاص این است که هرچه بیشتر بیمار خود را در معرض موقعیتی قرار دهد که باعث اضطراب وی شود ، اضطراب کمتری احساس می کند.
در صورت لزوم ، درمان با اصطلاح "آموزش شایستگی اجتماعی" تکمیل می شود. در اینجا ، بیمار یاد می گیرد که شایسته عمل کند ، یعنی با اعتماد به نفس (مثلاً نحوه گفتن "نه" ، نحوه تغییر پیراهن ، نحوه شروع و حفظ مکالمه و غیره)
در نقش آفرینی به تنهایی یا در یک گروه در موقعیت های دشوار اجتماعی. اگر هراس اجتماعی همراه است با علائم اضطراب جسمی مشخص تا حد بالایی ، میانجیگری و استفاده از تمدد اعصاب آموزش نیز توصیه می شود. در موارد شدید از هراس اجتماعی، درمان با دارو نیز توصیه می شود.
در اینجا ، مشابه دیگر اختلالات اضطرابی، ضد افسردگی استفاده می شود. در اینجا باید به طور خاص دو گروه ذکر شود. 1. به اصطلاح SSRI و 2. بازدارنده های مونو آمینو اکسیداز ، که مهار کننده های MAO نیز نامیده می شوند.
(همچنین به درمان از مراجعه کنید افسردگی). بنزودیازپین ها همچنین ممکن است در درمان هراس اجتماعی مفید باشد. با این حال ، از آنجا که خطر وابستگی دوباره بسیار زیاد است ، فقط باید برای مدت کوتاهی (حداکثر 2-3 هفته) از آنها استفاده شود. (همچنین به درمان از مراجعه کنید اختلال اضطراب عمومی) ما توسط: انجمن الکل پشتیبانی می شویم
