میخک ها دارای یک بی حسی موضعی اثر و بنابراین در دندانپزشکی برای بی دردی موضعی استفاده می شود. علاوه بر این، میخک برای استفاده می شود التهاب از غشاهای مخاطی در دهان و گلو ، و به طور سنتی به عنوان وسیله ای برای تسکین نفخ.
جدا از استفاده دارویی از میخک، آنها همچنین به عنوان استفاده می شود ادویه.
میخک در طب عامیانه
از قرن سیزدهم میلادی ، از میخک برای تسکین در طب عامیانه استفاده می شود دندان درد, نفخ و مشکلات گوارشی. امروزه آنها نقش دارند ، اغلب در ترکیب با سایر گیاهان دارویی ، به عنوان یک معده (معده) ، ضد بادبادآور) و تونیک.
استفاده هومیوپاتی از میخک.
استفاده از هومیوپاتی به معنای وسیع آن مربوط به کاربرد رسمی است. باز هم میخک عمدتا برای تسکین استفاده می شود دندان درد.
مواد تشکیل دهنده میخک
جوانه های گل میخک حاوی مقدار زیادی روغن ضروری (14-26٪) است. اوژنول جز component اصلی روغن (75-85٪) همراه با مقادیر کمتری از استات اوژنول (تا 15٪) و β-کاریوفیللین (تا 7٪) است. سایر ترکیبات میخک شامل حدود 0.4٪ است فلاونوئیدها، فنولیک اسیدهای کربوکسیلیک, تانن، تری ترپن ها و مقدار کمی روغن چرب.
میخک: نشانه
میخک در برنامه های زیر به صورت دارویی استفاده می شود:
- درد
- دندان درد
- التهاب مخاط دهان
- التهاب مخاط حلق
- مشکلات گوارشی
- نفخ شکم
