گروه های در معرض خطر برای فقر آهن شامل افراد با.
- مصرف ناکافی (در مورد سوء تغذیه یا یک طرفه ، کماهن رژیم غذایی - به عنوان مثال ، وگان ها).
- فقیر جذب (آتروفی پرز روده کوچک ، به عنوان مثال ، در دودکش).
- کمبود استفاده (در شرط بعد از برداشتن معده).
- افزایش تقاضا - رشد در جوانان و تلفات ناشی از قاعدگی حدود 15-30 میلی گرم آهن در ماه در زنان ، نیاز به آهن را افزایش می دهد
- افزایش تلفات ناشی از خونریزی مزمن ، که شایعترین علت آن است فقر آهن با 80٪ - خونریزی گوارشی در 70٪ (به عنوان مثال ، در زخم ، بواسیر، سرطان ها) و خونریزی دستگاه تناسلی در زنان (هیپرمنوره - تا 800 میلی لیتر خون از دست دادن، رحم میوماتوزوس - تا 1200 میلی لیتر از دست دادن خون ، زایمان) در 10 to تا 15.
- مصرف ضد اسیدهای حاوی آلومینیوم ، منیزیم و کلسیم و همچنین داروهای کاهنده لیپید (کلستیرامین) که می تواند از طریق تشکیل ترکیبات آهن محلول ضعیف ، جذب آهن را تا 70٪ کاهش دهد
- زنان با استفاده از دستگاه های داخل رحمی (IUD) بدون پروژسترون - دو برابر شدن قاعدگی اهن ضرر و زیان
- زنان باردار - مادر تقریباً 300 میلی گرم آهن (5.4 میلی مول) از دست می دهد ، که بیشتر این از دست دادن نشان دهنده آهن است که از طریق جفت به جنین منتقل می شود.
مصرف توصیه شده در زنان در سنین باروری 50٪ بیشتر از مردان است.
با توجه به داده های موجود برای جمهوری فدرال آلمان در مورد وضعیت تامین با اهن، حدود نیمی از خانمها به میزان 50٪ توصیه شده برای مصرف روزانه نمی رسند.
توجه! توجه به وضعیت تأمین (مطالعه ملی مصرف II 2008) 14٪ از مردان و 58٪ از زنان به میزان توصیه شده در روز نمی رسند. بیش از 75٪ از زنان تا 50 سالگی تحت تأثیر قرار می گیرند.
