درمان
روده بزرگ سرطان به مراحل تقسیم می شود. سپس درمان بستگی به تومور مربوط به کدام مرحله دارد. درمان a روده بزرگ کارسینوم تقریباً همیشه شامل برداشتن تومور یا حداقل بزرگترین قسمت ممکن از طریق جراحی است.
بسته به محل تومور ، بین انواع مختلف برداشتن (روش های برداشتن تومور) تمایز قائل می شود. بین موارد دیگر ، برداشتن قسمت چپ ، راست یا وسط قسمت تمایز داده می شود روده بزرگ و برداشتن روده بزرگ سیگموئید. تومورهای واقع در ناحیه رکتال را می توان به روش حفظ قاره یا غیر قاره حفظ کرد.
این به موقعیت آنها در رابطه با اسفنکتر مقعدی بستگی دارد. بسته به نوع برداشتن ، مراحل بازسازی بعدی نیز متفاوت است. در صورت برداشتن قسمت چپ ، راست یا وسط روده بزرگ ، قسمتهای روده بزرگ قبل و بعد از برداشتن معمولاً به هم متصل می شوند (آناستوموز).
در مورد برداشتن در ناحیه رکتوم ، بازسازی ها گاهی اوقات پیچیده تر می شوند. علاوه بر قسمت روده آسیب دیده ، مرتبط است لنف گره ها نیز برداشته می شوند ، زیرا ممکن است تومور در اینجا گسترش یافته باشد. بسته به مرحله تومور ، اضافی شیمی درمانی و تابش (پرتو درمانی) قبل و یا بعد از برداشتن جراحی استفاده می شود.
حتی در مورد سرطان کولون که در درجه اول دیگر قابل درمان نیست (مثلاً درمانی برای آن پیش بینی نمی شود) ، برداشتن قسمتهایی از تومور ممکن است مفید باشد ، از جمله مواردی که امکان عبور روده از غذا را تا حد ممکن فراهم می کند و همچنین شکایات مانند مانند درد. به تسکین درمانی (یعنی درمانی که به دلیل مرحله تومور ، هدف آن درمان نیست بلکه بیشتر علائم را کاهش می دهد) ، شیمی درمانی و روشهای درمانی جدیدتر مانند آنتی بادی درمانی نیز استفاده می شود. مراقبت های بعدی پس از درمان کارسینوم روده بزرگ - به ویژه در ابتدا - باید در فواصل نزدیک انجام شود ، زیرا عود تومور (عود) در حدود 70٪ موارد در دو سال اول پس از برداشتن رخ می دهد.
معاینات پیگیری شامل سونوگرافی از کبد, کولونوسکوپی, قفسه سینه اشعه ایکس و آزمایش های آزمایشگاهی برای تعیین مارکرهای تومور. نشانگرهای تومور معمولاً پس از برداشتن موفقیت آمیز به میزان قابل توجهی افت می کنند ، بنابراین افزایش قابل توجه ممکن است نشانه ای از عود باشد. خروجی روده مصنوعی نیز به همین نام شناخته می شود مقعد پراتر ، استوما یا انتروستوما.
این به تخلیه زباله کمک می کند اجابت مزاج مستقیم از طریق دیواره شکم و نه مانند افراد سالم ، از طریق رکتوم و مقعد. در یک عمل ، روده بزرگ (معمولاً) بزرگ از ساختارهای نگهدارنده آن در شکم جدا شده و به پوست شکم بخیه زده می شود. سپس برش داده می شود ، یعنی باز می شود تا محتوای روده بتواند درون کیسه خارجی تخلیه شود.
سپس می توان کیسه را توسط بیمار تخلیه یا به توالت فرنگی تغییر داد. یک خروجی مصنوعی از روده می تواند یک راه حل دائمی یا موقتی برای مشکل عبور روده باشد. از استومای دائمی استفاده می شود ، برای مثال ، اگر عضله اسفنکتر مجبور به برداشتن روده باشد ، سرطان.
اگر کسی بخواهد تداوم درمان روده را حفظ کند ، استوما موقتی انجام می شود سرطان (به عنوان مثال توسط تابش). از خروجی مصنوعی روده می توان برای سایر بیماری های روده (مانند بیماری های التهابی مزمن روده مانند) نیز استفاده کرد بیماری کرون or کولیت اولسراتیو). سلامت شرکت های بیمه دو کولونوسکوپی پیشگیرانه را در فواصل 10 ساله برای مردان و زنان بالای 55 سال تحت پوشش قرار می دهند.
با توجه به این واقعیت که بروز (وقوع) از سرطان کولون از 50 سالگی ، پیشگیری ، به طور قابل توجهی افزایش می یابد کولونوسکوپی باید در 55 سالگی به طور انتقادی مشاهده شود. در یک پیشگیری کولونوسکوپی، کل روده بزرگ با استفاده از لوله ای که دوربین به آن متصل است مشاهده می شود. لوله از داخل وارد می شود رکتوم.
بیمار باید روز قبل چندین لیتر از محلول ملین را نوشیده باشد تا روده تا حد ممکن خالی ، تمیز و به خوبی دیده شود. در طول معاینه بیمار معمولاً آرام می شود ، از بیهوشی کوتاه استفاده می شود. اگر برجستگی های قابل توجهی از غشای مخاطی (آدنوم) پیدا شود ، معمولاً بلافاصله در حین معاینه با استفاده از یک زنجیر کوچک این موارد برداشته می شوند.
سپس آنها از نظر بافت شناسی پردازش می شوند تا مشخص شود این ماده از نوع روده است یا از قبل آشکار است سرطان و اینکه آیا آدنوم در فاصله کافی برداشته شده است به طوری که دیگر هیچ بافت پاتولوژیک در قسمت روده آسیب دیده وجود ندارد. اگر کولونوسکوپی غربالگری قابل مشاهده نبود ، می توان پس از 10 سال مورد دیگری را انجام داد. اگر آدنوم برداشته شد ، زمان آن تا مورد بعدی است آندوسکوپی بستگی به این دارد که آیا آدنوم با فاصله ایمنی کافی قابل برداشت است. کولونوسکوپی بعدی پس از 3 ماه (برداشتن کامل تمام بافت های غیر طبیعی غیر ایمن) یا 3 سال (برداشت کامل آندنوم) انجام می شود.
