تشخیص
اساساً ، اساس هر تشخیص بالینی مکالمه با بیمار است (anamnesis) ، که در آن چیزهای زیادی آموخته می شود. سوالات بسته به علائم موجود متفاوت است. به عنوان مثال ، اگر سو of ظن به روده وجود دارد سرطان، پزشک ممکن است موارد زیر را بپرسد: علاوه بر این ، a خون نمونه برای بررسی استفاده می شود مقادیر آزمایشگاهی.
روده بزرگ سرطان هیچ تغییر خاصی در پارامترهای آزمایشگاهی معمول نشان نمی دهد ، اما می تواند به عنوان مثال منجر به کم خونی در زمینه بیماری شود. مرحله بعدی معاینه ضروری دیجیتال-مقعد است ، یعنی پزشک معاینه خود را انجام می دهد انگشت به منظور لمس ناهنجاری های احتمالی به داخل کانال مقعدی وارد شوید. حدود 10٪ از کل کارسینومای روده و رکتوم از این طریق قابل لمس است ، بنابراین این معاینه حتی اگر برای بیمار کاملاً راحت نباشد ضروری است.
مرحله معاینه بعدی معمولاً a است کولونوسکوپی، که در آن کل روده بزرگ با استفاده از یک لوله وارد شده از راه مقعد با دوربین مشاهده می شود و می تواند از نظر تغییرات تومور بررسی شود. معاینه معمولاً در کوتاه مدت انجام می شود بیهوشی. به عنوان روده سرطان تقریباً همیشه از به اصطلاح آدنوم (تومورهای غشای مخاطی) ایجاد می شود و خطر توسعه آدنوم به طور قابل توجهی افزایش می یابد ، به خصوص از سن 50 سالگی ، سلامت شرکت بیمه هزینه های دو مورد کولونوسکوپی کنترل را در فواصل 10 ساله از سن 55 سالگی به بعد ، که در طی آن چنین آدنوم ها جستجو می شود ، تأمین می کند.
اگر آدنوم پیدا شود ، در طی آن برداشته می شود کولونوسکوپی با استفاده از یک حلقه کوچک و سپس بررسی بافتی برای تعیین اینکه آیا در حال حاضر در مرحله مقدماتی است یا حتی یک شکل آشکار است روده بزرگ سرطان و در این صورت ، آیا می توان تمام قطعات مشکوک را هنگام برداشتن از بین برد. اگر کولونوسکوپی وجود کارسینوم (رایج ترین شکل سرطان روده) را نشان می دهد ، معاینات بعدی در ادامه انجام می شود. این شامل سونوگرافی (سونوگرافی) و توموگرافی کامپیوتری (CT) قسمت فوقانی شکم و یک اشعه ایکس از قفسه سینه (قفسه سینه) به منظور شناسایی یا حذف متاستازها.
علاوه بر این ، به اصطلاح نشانگر تومور در خون تعیین شده اند. آنها بخصوص برای ارزیابی دوره درمان پس از درمان استفاده می شوند. - تغییر مدفوع
- مواد اضافی خون در مدفوع
- درد
- کاهش عملکرد و خستگی
- کاهش وزن ناخواسته
- بستگان سرطان روده بزرگ
- وجود عوامل خطر مانند سیگار کشیدن و رژیم غذایی نامتعادل و بیماری های قبلی
از روش های مختلف می توان برای آزمایش وجود سرطان روده بزرگ نسبتاً سریع استفاده کرد.
اول و مهمترین ، معاینه دیجیتال رکتال ، که با آن می توان حدود 15٪ از تومورها را لمس کرد (برای این منظور ، معاینه کننده یک یاب اشاره گر روکش شده با ژل روان کننده را به بیمار وارد می کند مقعد) دو آزمایش شیمیایی برای تشخیص وجود دارد خون در مدفوع با این حال ، آنها نمی توانند تعیین کنند که آیا این از تومور ناشی می شود یا منبع دیگری از خونریزی است.
بنابراین ، در بهترین حالت ، نیاز به بررسی بیشتر را نشان می دهند. این دو آزمایش iFOBT و آزمایش گایاک (که به آن ها هموکلت نیز می گویند) گفته می شود. iFOBT اکنون ثابت شده است که دقیق تر و واضح تر است.
نشانگرهای تومور مشخص هستند پروتئین ها در خون که به طور کلی در همه وجود دارد ، اما در برخی از سرطان ها به طور قابل توجهی افزایش می یابد. در صورت مشکوک بودن به سرطان هرگز از آنها برای اطمینان کامل در تشخیص استفاده نمی شود ، بلکه فقط برای آنها مفید است نظارت بر پیشرفت بیماری آنها می توانند پس از اولین مورد سرطان با معاینات منظم ، عود (عود سرطان) را نشان دهند. به اصطلاح CEA (آنتی ژن کارسینوآمبرونیک) ، در مرحله دوم نیز CA 19-9 و CA 50 ، به ویژه برای سرطان روده پیشگام است. مقدار شناخته شده آنزیم LDH (لاکتات دهیدروژناز) می تواند در تومورهایی که رشد سریع دارند افزایش یابد ، زیرا مخفف پوسیدگی سلول است.
