تریامترن چگونه کار می کند
تریامترن باعث افزایش دفع یون سدیم در کلیه ها شده و در عین حال دفع پتاسیم را مهار می کند. همراه با سدیم، آب نیز دفع می شود، اما اثر ادرارآور تریامترن - مانند سایر دیورتیک های نگهدارنده پتاسیم - فقط ضعیف است.
اهمیت ماده فعال بیشتر در این واقعیت است که پتاسیم را در بدن حفظ می کند - برخلاف سایر دیورتیک ها، که می تواند منجر به از دست دادن خطرناک پتاسیم شود. ترکیب این گونه دیورتیک ها با عوامل نگهدارنده پتاسیم مانند تریامترن این خطر را کاهش می دهد.
بسیاری از داروهایی که تمایل به افزایش سطح پتاسیم دارند، اکنون در درمان فشار خون بالا و نارسایی قلبی استفاده می شوند. در نتیجه، دیورتیک های نگهدارنده پتاسیم اهمیت کمتری پیدا کرده اند - امروزه به ندرت تجویز می شوند.
جذب، تجزیه و دفع
تریامترن از طریق دهان (خوراکی) مصرف می شود و از طریق دیواره روده (اما فقط تا حدی) به خون جذب می شود. اثر آن هفت تا نه ساعت باقی می ماند و حداکثر اثر آن حدود دو ساعت پس از مصرف می رسد.
دیورتیک و محصولات متابولیک آن از طریق کلیه ها از طریق ادرار دفع می شوند. حدود چهار ساعت پس از مصرف، نیمی از ماده فعال از بدن خارج شده است.
چه زمانی از Triamteren استفاده می شود؟
دیگر هیچ دارویی با ماده فعال تریامترن در بازار سوئیس وجود ندارد.
نحوه استفاده از Triamteren
Triamteren به شکل قرص استفاده می شود. اینها همیشه ترکیبات ثابتی از تریامترن و یک دیورتیک دیگر هستند.
دوز توسط پزشک معالج تعیین می شود که در آن شدت بیماری و سن بیمار نقش دارد. دوز روزانه معمولاً 100 تا 200 میلی گرم است.
عوارض جانبی تریامترن چیست؟
ماده فعال اغلب باعث تهوع، سرگیجه، استفراغ و اسهال می شود.
عوارض جانبی گاه به گاه شامل کم آبی بدن (اکسیکوزیس)، کمبود سدیم و افزایش سطح اوره خون است، به ویژه هنگامی که تریامترن با سایر دیورتیک ها ترکیب شود.
اثر نگهدارنده پتاسیم تریامترن می تواند منجر به افزایش پتاسیم در بدن (هیپرکالمی) شود. این خطر بیش از همه در بیماران مبتلا به دیابت شیرین، اختلال در عملکرد کلیه یا اسیدوز متابولیک خون (اسیدوز متابولیک) وجود دارد.
بیماران مبتلا به سیروز کبدی ناشی از الکل ممکن است به شکل خاصی از کم خونی (کم خونی مگالوبلاستیک) مبتلا شوند.
هنگام استفاده از Triamteren باید به چه نکاتی توجه کرد؟
موارد منع مصرف
Triamteren نباید توسط موارد زیر مصرف شود:
- حساسیت مفرط به ماده فعال یا هر یک از ترکیبات دیگر دارو
- گلومرولونفریت (التهاب سلول های کلیوی - نوعی التهاب کلیه)
- کاهش شدید یا عدم وجود دفع ادرار (الیگوری یا آنوری)
- سنگ کلیه (همچنین در گذشته)
- اختلالات الکترولیت
- کاهش حجم خون در گردش (هیپوولمی)
- مصرف همزمان پتاسیم یا سایر دیورتیک های نگهدارنده پتاسیم
تداخلات
هنگامی که با سایر داروهای فشار خون ترکیب می شود، اثر کاهش فشار خون افزایش می یابد.
استفاده همزمان از داروهای حاوی پتاسیم خطر افزایش پتاسیم (هیپرکالمی) را افزایش می دهد و بنابراین توصیه نمی شود. همین امر در مورد سایر داروهایی که می توانند سطح پتاسیم را افزایش دهند (مانند مهارکننده های ACE، سارتان ها، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، سیکلوسپورین) صدق می کند.
دوز آمانتادین (برای بیماری پارکینسون و آنفولانزا) و لیتیوم (برای اختلال دوقطبی) ممکن است نیاز به تنظیم داشته باشد.
اثر کاهش قند خون داروهای دیابت (انسولین، داروهای خوراکی ضد دیابت) ممکن است توسط تریامترن کاهش یابد.
در ترکیب با آنتاگونیست های ویتامین K (مانند وارفارین، فن پروکومون)، نظارت دقیق بر زمان لخته شدن (مقدار INR) به ویژه در شروع درمان توصیه می شود.
محدودیت سنی
ایمنی و اثربخشی تریامترن در کودکان و نوجوانان ثابت نشده است. بنابراین استفاده در این گروه های سنی توصیه نمی شود.
بارداری و تغذیه با شیر مادر
نحوه تهیه دارو با تریامترن
داروهای حاوی تریامترن فقط با نسخه در آلمان و اتریش در دسترس است و بنابراین فقط با ارائه نسخه پزشک از داروخانه ها قابل تهیه است.
در سوئیس، فرآورده های حاوی تریامترن دیگر در بازار وجود ندارد.
