هپاتیت B: دارو درمانی

اهداف درمانی

  • در مزمن هپاتیت B, درمان باید به سمت عادی سازی ترانس آمینازها هدایت شود (خاص کبد آنزیم ها؛ GOT ، GPT) و کمترین بار ویروسی ممکن (300 نسخه از HBV DNA / میلی لیتر).
  • مدیریت شریک ، به عنوان مثال ، شرکای آلوده ، در صورت وجود ، باید در آن محل قرار بگیرند و درمان شوند (تماس ها باید بسته به زمان تخمینی عفونت یا حداکثر دو هفته قبل از شروع ردیابی شود زردی).

توصیه های درمانی

  • هپاتیت حاد B:
    • معمولاً هیچ درمانی وجود ندارد. 99٪ خود به خود درمان می شود.
    • اگر رها شوید ارزش سریع (پارامتر خون لخته شدن) زیر 50٪ یا محدودیت کبد سنتز: درمان با مهار کننده های HBV DNA پلیمراز.
    • در دوره فولمینانت: درمان با آنالوگ نوکلئوزید یا نوکلئوتید (ضد ویروس).
      • در صورت کمبود HBV DNA: لامیوودین
      • اگر DNA HBV زیاد است: انتکتاویر یا تنوفوویر
  • مزمن هپاتیت ب: ضد ویروس درمان.
    • اینترفرون یا آنالوگ نوکلئوزید یا نوکلئوتید.
    • ابتدا بررسی کنید که آیا اینترفرون α-درمانی امکان پذیر / معنی دار است (مدت زمان درمان تعریف شده معمولاً 48 هفته است).
    • If اینترفرون α درمانی امکان پذیر نیست یا بیمار پاسخ نداده است ، از آنالوگهای نوکلئوزید یا نوکلئوتید استفاده می شود.
  • در صورت لزوم ، درمان علامتی (ضد استفراغ/ ضدتهوع و ضد تهوع داروهای).
  • پیشگیری پس از مواجهه (PEP) [زیر را ببینید].
  • همچنین به بخش «ادامه درمان» مراجعه کنید.

داروهای ضد ویروس

ضد ویروس داروهای علیه ویروسهای خونی که زیر گروه خاصی از آنها است عمل کند ویروس ها، که شامل ویروس های مسئول هپاتیت تمایز BA بین گروه های زیر از داروهای ضد ویروس انجام می شود:

  • بازدارنده های ترانس کریپتاز معکوس
  • آنالوگ نوکلئوزید
  • بازدارنده های پروتئاز
  • مهار کننده های همجوشی

لامیوودین، یک آنالوگ نوکلئوزیدی ، برای موارد حاد و مزمن استفاده می شود هپاتیت B. همچنین برای هپاتیت مزمن استفاده می شود. نسبتاً خوب تحمل می شود و بنابراین به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. عوارض جانبی شامل سردرد or تهوع و / یا استفراغ.

اینترفرون آلفا

اینترفرون موادی هستند که اثرات مختلف درون سلول را ایجاد می کنند و دارای اثر ضد ویروسی هستند. آنها برای استفاده می شوند هپاتیت B و هپاتیت C. آنفولانزاعلائم مشابه بیشتر به عنوان عوارض جانبی مشاهده می شود. کبد پارامترها نیز ممکن است افزایش یابد.

پیشگیری از Postexposure (PEP)

پیشگیری از Postexposure تهیه دارو برای جلوگیری از بیماری در افرادی است که با واکسیناسیون در برابر بیماری خاصی محافظت نمی شوند اما در معرض آن قرار گرفته اند. موارد مصرف (مناطق کاربرد)

  • صدمات با اشیا pot بالقوه مسری (حاوی پاتوژن) مانند سوزن (آسیب سوزنی (NSV)) یا پوست سر.
  • خون تماس با غشای مخاطی یا غیر سالم پوست.
  • نوزادان تازه متولد شده از مادران HBsAg مثبت یا مادرانی که وضعیت HBsAg ناشناخته ای دارند (صرف نظر از وزن هنگام تولد).

پیاده سازی

  • در صورت آسیب دیدگی با اشیا بالقوه مسری:
    • واکسیناسیون فوری و همزمان حکومت of هپاتیت B ایمونوگلوبولین (جدول زیر را ببینید).
  • طبق دستورالعمل های مربوط به زایمان ، تمام خانم های باردار باید سرم خود را برای HBsAg آزمایش کنند بعد از هفته 32 بارداری (SSW) ، تا آنجا که ممکن است نزدیک به زایمان باشد.
  • به نوزادان تازه متولد شده مادران هپاتیت B مثبت داده می شود مقدار ایمونوگلوبولین هپاتیت B (آنتی بادی به ویروس هپاتیت B) و اولین مورد مقدار واکسن HB بلافاصله پس از تولد. واکسیناسیون اساسی کامل سپس در اولین سال زندگی انجام می شود.

ایمونوپروفیلاکسی هپاتیت B پس از مواجهه در ارتباط با سطح فعلی ضد Hbs.

سطح ضد HBs فعلی نیاز به دولت از
واکسن HB ایمونوگلوبولین HB
100 واحد بین المللی در لیتر نه نه
≥ 10 تا <100 IU / l بله نه
کمتر از 10 IU / l باشد یا ظرف 48 ساعت تعیین نشود و ضد HBs در زمان اولیه 100 IU / l بود بله نه
و ضد HBs هرگز 100 IU / l l یا ناشناخته نبود. بله بله