پروتئین در ادرار | پروتئین ها

پروتئین در ادرار

اگر ادرار بیمار حاوی مقدار بیشتری از باشد پروتئین ها در طول تشخیص آزمایشگاهی ، پزشک از آن به عنوان پروتئینوریا یاد می کند. ادرار اغلب کف و کدر به نظر می رسد. دفع جزئی از پروتئین ها از طریق کلیه ها بی خطر است ، اما اگر بیش از 150 میلی گرم در 24 ساعت آزاد شود ، باید علت پروتئینوری را به سرعت جستجو کرد.

به طور معمول، پروتئین ها از "غربال" کلیه ها عبور نکنید (فیلتر گلومرولی) ، که در آن خون فیلتر شده است ، یا دوباره مرتب می شوند. با این حال ، اگر این عملکرد مختل شود ، امکان پذیر است کلیه خسارت باید روشن شود. تشخیص معمولاً توسط نمونه ادرار انجام می شود.

آزمایش نوار ادرار می تواند خیلی سریع اطلاعاتی را در مورد محتوای پروتئین ادرار ارائه دهد. در صورت نیاز به داده های دقیق تر ، می توان نمونه ادرار 24 ساعته (ادرار جمعی) نیز گرفت. در این حالت بیمار باید ادرار خود را به مدت 24 ساعت در یک ظرف نمونه قرار دهد.

فقط از این طریق می توان با قطعیت مقدار پروتئین وی را از طریق ادرار در طی روز از دست داد. به عنوان یک قاعده ، پروتئینوریا به عملکرد فیلتر کلیه آسیب می رساند و اصطلاحاً آنها را بسیار نفوذ پذیر می کند. با این حال ، شرایطی نیز وجود دارد که افزایش کوتاه مدت پروتئین ادرار کاملاً طبیعی است. اینها شامل ورزش جسمی (مثلاً از طریق ورزش) ، استرس ، گرما ، سرما یا حتی می شود تب.

در این موارد ، در صورت افزایش موقت ، نیازی به اقدام فوری نیست. با این حال ، اگر دفع پروتئین ادامه یابد ، کلیه به ویژه بیماری ها باید روشن شود. به عنوان مثال ، التهاب کلیه ، کلیه ضعف یا دیابت ملیتوس با اصطلاح نفروپاتی دیابتی (آسیب کلیه ناشی از دیابت) می تواند دلیل آن باشد.

با این حال ، این بیماری لزوماً همیشه مستقیماً روی کلیه ها تأثیر نمی گذارد. قلب شکست، فشار خون بالا, پریکاردیت, مرض سل و روماتوئید است آرتروز همچنین می تواند دلیل از دست دادن پروتئین باشد. بعضی از داروها مانند NSAID (داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی) ، آنتی بیوتیک ها یا خاص سرطان عوامل درمانی می توانند باعث افزایش دفع پروتئین به عنوان یک عارضه جانبی شوند.

بنابراین درمان پروتئینوریا کاملاً به بیماری ایجاد کننده بیماری بستگی دارد ، بنابراین نمی توان اظهارات کلی در این باره ارائه داد. همچنین پیشگیری بتن از پروتئینوری امکان پذیر نیست. با این حال ، یک سبک زندگی سالم احتمال ابتلا به بیماری کلیوی یا آسیب به اعضای دیگر را کاهش می دهد و بنابراین می تواند از افزایش دفع پروتئین در ادرار نیز محافظت کند.