سارکوئیدوز: دارو درمانی

اهداف درمانی

• تسکین درد در شکایات آرتروز
• تثبیت عملکرد ریه

توصیه های درمانی

• مسکن (داروهای ضد درد) و یا ضد التهاب/داروهای که از فرآیندهای التهابی (داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID)) جلوگیری می کند ، به عنوان مثال ، دیکلوفناک, ایبوپروفن.
• برای تثبیت عملکرد ریه:
  • عوامل خط اول: سرکوب سیستم ایمنی غیر اختصاصی با پردنیزولون (استروئید درمانی *) ؛ باید از اینها استفاده شود
    • ≥ نوع II (با بدتر شدن عملکرد ریوی).
    • فعالیت بالای بیماری
    • درگیری شدید علائم عمومی چشم ، پوست, کبد, میوکارد، CNS.
    • هیپرکلسمی (افزایش سرم) کلسیم سطح) / هایپلسلسوریا (افزایش دفع کلسیم در ادرار).
  • عوامل خط دوم: سرکوب کننده سیستم ایمنی/داروهای که مانع عملکرد ایمنی بدن می شود (متوترکسات (MTX) ، آزاتیوپرین, لفلونومایدو هیدروکسی کلروکین).
  • عوامل خط سوم: ضد TNF آلفا و بازدارنده ها infliximab و adalimumab (مونوکلونال آنتی بادی).
• Neurosarcoidosis (= علائم درمان مطلق):
  • اولیه بالا-مقدار نبض کورتیکواستروئید داخل وریدی درمان.
  • ایمنی درمانی طولانی مدت: مانند آزاتیوپرین, سیکلوسپورین A, مایکوفنولات مفتیل
    • دوره های تهاجمی: Infliximab, سیکلوفسفامید or ریتوکسیماب.
• سندرم لوفرن (تعریف: زیر را ببینید "علائم - شکایات): علامت دار درمان با داروهای ضد درد یا ضد التهاب داروهای (داروهای ضد استروئیدی ضد روماتیسمی (NSAIDs) ، به عنوان مثال دیکلوفناک, ایبوپروفن، خنک کننده و فشرده سازی درمانی از اریتم ندوزوم (معمولاً رگرسیون خود به خودی).

* توجه داشته باشید. نشان داده شده است که بیمارانی که کمتر از 500 میلی گرم دریافت می کنند پردنیزون تجمعی در هر سال بهتر بود سلامتکیفیت زندگی مرتبط با آنهایی که بیش از 500 میلی گرم دریافت می کنند پردنیزون.