خطر مرگ و میر نارسایی کلیه بستگی دارد
- نوع نارسایی عضو ،
- بیماری های همزمان و
- درمان
با این وجود ، هم حاد و هم مزمن کلیه نارسایی نوعی بیماری تهدید کننده زندگی است که درمان آن گاهی دشوار است. به طور کلی ، مرگ و میر حتی با اختلال جزئی در عملکرد کلیه به طور قابل توجهی افزایش می یابد. با افزایش محدودیت عملکرد کلیه ، خطر مرگ و میر به طور تصاعدی افزایش می یابد.
مرگ و میر در نارسایی حاد کلیه
حاد کلیه شکست با نرخ مرگ و میر تا 60٪ همراه است. دلیل اصلی این وضعیت اغلب به شدت تهدید کننده زندگی است که باعث حاد می شود کلیه شکست. بنابراین ، قربانیان تصادف ، بیماران بعد از عمل های جراحی مهم یا بیماران دیگر که بیمار جدی دارند ، اغلب تحت تأثیر این شکل از نارسایی کلیه قرار می گیرند. با این حال ، اگر بیمار به موقع و به اندازه کافی معالجه شود و یا اگر پزشک عمومی باشد ، احتمال بهبود عملکرد کلیه وجود دارد. شرط خیلی تحت تأثیر قرار نگرفته است. در برخی موارد ، با این حال ، پس از بهبود اولیه ، عملکرد کلیه ممکن است دوباره خراب شده و به نقص مزمن کلیه تبدیل شود دیالیز.
مرگ و میر در نارسایی مزمن کلیه
نارسایی مزمن کلیه همیشه می تواند با کاهش امید به زندگی همراه باشد. این امر به ویژه در مواردی اتفاق می افتد که نارسایی مزمن کلیه ناشی از آن باشد دیابت ملیتوس علاوه بر این ، بسیاری از بیماران در نتیجه نارسایی مزمن کلیه می میرند.
این موارد به ویژه بیماری های قلبی عروقی را شامل می شوند که بیشترین علت مرگ در زمینه نارسایی مزمن کلیه هستند. اگر هر دو کلیه به طور دائمی از کار بیفتند ، دیالیز or پیوند تنها گزینه حمایت از زندگی است. از وقتی که پیوند کلیه یک عمل پیچیده با عوارض جانبی و عوارض جانبی متعددی بر روی زندگی بیمار است و از آنجا که عضوی اهدا کننده برای همه بیماران در دسترس نیست ، درمان جایگزینی کلیه (دیالیز) امروزه روشی پر کاربرد است.
در سال 2010 ، تقریباً 60,000،XNUMX بیمار در سراسر آلمان تحت درمان جایگزینی کلیه قرار گرفتند. با این حال ، دیالیز کلیه عوارض بی شماری نیز به همراه دارد و می تواند منجر به عفونت های تهدید کننده زندگی شود ، که دومین علت شایع مرگ است. علاوه بر این ، عمومی شرط از یک بیمار دیالیزی می تواند به عنوان یک نتیجه از درمان به طور قابل توجهی خراب شود. با این حال ، در موارد نقص دائمی عملکرد کلیه ، درمان بی نظیر کلیه تنها درمان زنده ماندن و در نتیجه تنها راه جلوگیری از مرگ بیمار مبتلا است.
