روانشناسی دانش تجربه و رفتار و رشد انسان است. زیرمجموعه روانشناسی کاربردی روانشناسی بالینی است که به مطالعه و درمان اختلالات روانی می پردازد.
روانشناسی چیست؟
زیرمجموعه روانشناسی کاربردی روانشناسی بالینی است که با مطالعه و تحقیق سروکار دارد درمان از اختلالات روانی زمینه های اساسی روانشناسی شامل روانشناسی عمومی است که نظریه های قابل اجرا در مورد موضوعاتی از جمله را ارائه می دهد یادگیری، احساسات و شناخت ها ؛ روانشناسی بیولوژیکی ، که با فرآیندهای مربوط به مغز و اثرات آنها روانشناسی شخصیت ، که ویژگیهای شخصیتی را بررسی می کند. روانشناسی رشد ، که رشد فرد را از طرح تا مرگ؛ و روانشناسی اجتماعی ، که ارتباطات ، جذب بین فردی و فرایندهای گروهی را هدف قرار می دهد. زمینه های مهم روانشناسی کاربردی روانشناسی بالینی ، روانشناسی صنعتی و سازمانی و روانشناسی تربیتی است. علاوه بر این ، یک روش روانشناختی وجود دارد که با روشهای تحقیق تجربی ، تشخیص اختلالات روانشناختی و ارزیابی مداخلات روانشناختی سروکار دارد.
روشهای درمانی و درمانی
روانشناسی بالینی به شناختی ، عاطفی ، بیولوژیکی و اجتماعی مربوط می شود پایگاه از اختلالات روانی و با تشخیص ، درمان و توانبخشی بیماری روانی. زیرمجموعه ای از روانشناسی بالینی که روز به روز اهمیت بیشتری پیدا می کند ، پزشکی رفتاری است که به آن نیز گفته می شود روانپزشکی. طب رفتاری عوامل روانشناختی را که در پیشرفت ، نگهداری و مدیریت بیماریهای جسمی نقش دارند ، مورد مطالعه قرار می دهد. در روانشناسی کاربردی ، علاوه بر روانشناسی بالینی ، سلامت روانشناسی تاسیس شده است و مربوط به پیشگیری از اختلالات روانی و ارتقا of سلامت است. اختلالات مهمی که روانشناسی بالینی با آنها دست و پنجه نرم می کند ، هستند افسردگی, اختلالات اضطرابی، اختلالات وسواس فکری عملی ، اختلالات خوردن ، پس از سانحه فشار بی نظمی و اسکیزوفرنیا. اختلالات روانی یکی از مهمترین دلایل ناتوانی طولانی مدت برای کار در آلمان است و بنابراین به طور فزاینده ای به عنوان یک مشکل مهم اجتماعی دیده می شود. خطر ابتلا به a بیماری روانی در طول زندگی فرد حدود 50٪ است. به نظر می رسد شیوع اختلالات روانی در حال افزایش است - با این حال ، این نیز ممکن است به این دلیل باشد که جامعه اکنون آگاهی بیشتری نسبت به این نوع اختلالات دارد و روان درمانی ها نیز مقبولیت اجتماعی بیشتری پیدا می کنند. روشهای درمانی مهم در روانشناسی بالینی عبارتند از: رفتار درمانی، گفتگو روان درمانی و روان درمانی عمیق مبتنی بر روانشناسی. درمان با این سه شکل از درمان و - با محدودیت - روانکاوی تحت پوشش قرار می گیرد سلامت بیمه علاوه بر این ، انواع مختلفی از روش های درمانی دیگر مانند درمان سیستمیک، گشتالت درمانی ، هیپنوتراپی، و موسیقی درمان، که ، با این وجود ، باید توسط خود بیماران تأمین شود - تا آنجا که در موارد خصوصی انجام می شود و نه در یک کلینیک بستری.
روشهای تشخیص و معاینه
روانشناسی بالینی از جهان استفاده می کند سلامتی ICD-10 سازمان (WHO) و DSM برای تشخیص و طبقه بندی اختلالات روانی. ICD-10 (طبقه بندی آماری بین المللی بیماری ها و مشکلات بهداشتی مرتبط) مهمترین سیستم طبقه بندی پزشکی است که در سراسر جهان شناخته شده است. فصل پنجم طبقه بندی می کند اختلالات روانی و رفتاری. DSM (راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی) سیستم طبقه بندی انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) است. نسخه فعلی DSM-V است که در مه 2013 منتشر شد - اما فقط DSM-IV-TR از سال 2000 در آلمان در دسترس است. DSM به عنوان جایگزین یا a استفاده می شود مکمل به ICD-10. در روانشناسی بالینی ، تشخیص معمولاً در طی مصاحبه اولیه درمانی انجام می شود. با کمک ICD-10 یا DSM ، روان درمانگر یا روانپزشک تعیین می کند کدام اختلال روانی در بیمار وجود دارد براساس اطلاعاتی که از بیمار می گیرد. به عنوان مثال ، تشخیص عمده افسردگی زمانی ایجاد می شود که حداقل پنج مورد از XNUMX علامت ذکر شده در DSM وجود داشته باشد و حداقل برای دو هفته ادامه داشته باشد. برای تشخیص رشته افسردگی برای ایجاد ، این علائم نباید توسط سایر شرایط روحی یا جسمی یا بیماری ها قابل توضیح باشد. DSM مهمترین طبقه بندی و راهنمای تشخیصی در روانشناسی بالینی است و علی رغم برخی انتقادات ، آزمایش زمان و عمل روان درمانی را تحمل کرده است.
