تومور وارتین: علل ، علائم و درمان

تومور وارتین یک تومور خوش خیم از غدد بزاقی است. نئوپلاسم عمدتا مردان در سنین بالاتر را درگیر می کند.

تومور وارتین چیست

تومور وارتن برای اولین بار توسط جراح آلمانی Otto Hildebrand در اوایل سال 1895 ذکر شد. در آن زمان ، تومور هنوز نام آدنولنفوم را داشت. در سال 1910 تومور توسط هاینریش آلبرشت و لئوپولد آرز با جزئیات بیشتری توصیف شد و سپس در سال 1929 وارتین آن را به عنوان لنفوماتوزوم سیستادنوم پاپیلاری شناخته کرد. تومور وارتین همچنین با نام adenolymphoma یا cystadenolymphoma papilliferum شناخته می شود. میانگین سن شروع 62 سال است. تومور ترجیحاً در مردان بین 60 تا 70 سال یافت می شود. اگرچه در کودکی تومور به ندرت قبل از 40 سالگی ایجاد می شود. اگرچه بیشتر و بیشتر مردان تحت تأثیر تومور قرار می گیرند ، اما میزان بروز در سال های اخیر تغییر کرده است. در حالی که در دهه 1950 ده برابر مردان بیشتر از زنان مبتلا بودند ، امروزه بیشتر زنان به دلیل تغییر در شیوه زندگی بیمار می شوند. انتظار می رود که جنسیت تعادل در آینده شیوع بیماری به دست خواهد آمد

علل

علت ایجاد تومور هنوز ناشناخته است. اگرچه این بیماری معمولاً به عنوان نئوپلاسم های واقعی طبقه بندی می شود ، اما تومورها همچنین می توانند بیماریهای واکنشی مولتی کیستیک باشند. بنابراین ، نشان داده شد که تومورها منشاء چند وجهی دارند. با این حال ، مطالعات دیگر نشان داد که ژن های تلفیقی بین کروموزوم 11 و کروموزوم 19 در برخی از تومورهای وارتین یافت می شود. دقیقاً همان تغییرات در سرطان موسوم به موکوپیدرموئید ، یک نئوپلازی بدخیم مشاهده شد. محققان گمان می کنند که این تومور از مجاری غدد بزاقی هتروتروپیک منشا می گیرد لنف گره ها بافت هتروتروپ خارج از محل تشریحی مناسب خود قرار دارد. به نفع این نظریه این حقیقت وجود دارد که تومورهای وارتین اغلب در قطب پایین این ناحیه قرار دارند غده پاروتید. این نیز جایی است که اکثر لنف گره ها یافت می شوند هنوز فرضیه های دیگر تومور را تکثیر آدنوماتوز بافت می دانند. تصور می شود که این گسترش است شرط نفوذ لنفوسیتی سیگار کشیدن گفته می شود که یک عامل خطر مهم است. سیگار کشیدن احتمالاً شیوع بیماری را هشت تا ده برابر افزایش می دهد. این خطر هرچه بیشتر فرد سیگاری سیگار بکشد افزایش می یابد. شدت تنباکو از طرف دیگر به نظر می رسد مصرف فقط نقش جزئی را ایفا می کند. مطالعات نشان می دهد که بیش از 90 درصد بیماران مبتلا به تومور وارتین سیگاری هستند. علاوه بر این ، خطر ابتلا به تومور دو طرفه در افراد سیگاری افزایش می یابد. احتمالاً DNA میتوکندریایی توسط استعمال دخانیات. بنابراین ، سلول های تومور Warthin اغلب DNA میتوکندری را نشان نمی دهند و از نظر آسیب شناسی تغییر می کنند میتوکندری در معاینه بافت شناسی افزایش بیماری نیز پس از قرار گرفتن در معرض اشعه یونیزان مشاهده شد. به عنوان مثال ، تومورهای وارتین بیشتر در بازماندگان انفجارهای بمب اتمی رخ می دهد. دخالت از ویروس ها در توسعه تومورها نیز مورد بحث است. به عنوان مثال ، انسان تب خال ویروس نوع 8 اغلب در سلول های تومور یافت می شود. علاوه بر این ، تومور بیشتر در بیماران مبتلا به HIV رخ می دهد. به نظر می رسد [[بیماری خود ایمنی] مختلفی نیز با آن مرتبط هستند غده پاروتید تومورها

علائم ، شکایات و علائم

علامت مشخصه تومور وارتین تورم بدون درد در ناحیه است غده پاروتید حوزه. در زمان تشخیص ، اندازه تومور معمولاً بین دو تا چهار سانتی متر است. اما در موارد شدید ، اندازه آن می تواند دوازده یا سیزده سانتی متر باشد. فقط یک دهم بیماران از این موضوع شکایت دارند درد. اگر بافت تومور ملتهب شود ، اما شدید است درد می تواند رخ دهد. فشرده سازی از عصب صورت همچنین با همراه است درد. فلج صورت (عصب صورت فلج) ، از طرف دیگر ، فقط در موارد نادر مشاهده می شود.

تشخیص و روند بیماری

تورم در اطراف غدد پاروتید نشان دهنده وجود تومور وارتینز است. در صورت مشکوک ، از تکنیک های تصویربرداری برای تأیید تشخیص استفاده می شود. سونوگرافی, توموگرافی کامپیوتری، یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی برای تشخیص مناسب هستند خط نگاری به ندرت برای تشخیص استفاده می شود. در بیشتر موارد ، تشخیص قطعی فقط بر اساس پیش از عمل قابل انجام است بیوپسیمعاینه بافت شناسی نشان می دهد که توموری با یک نازک مشخص شده است بافت همبند کپسول این تومور شامل نواحی اپیتلیال و کیست هایی است که در لنفوئید تعبیه شده اند بافت همبند. سلولها و هسته ها معمولاً از نظر ظاهری طبیعی هستند. با کمک سوزن ظریف بیوپسی، تشخیص صحیح در بیش از 95 درصد موارد قابل انجام است. حداکثر با تشخیص بافت شناسی می توان تشخیص را با کمک تومور برداشته شده تأیید کرد. از آنجا که ساختار بافتی تومور Warthin بسیار مشخص است ، تشخیص معمولاً بدون مشکل است. با این وجود ، تمایز تشخیصی متفاوتی از سرطان شبیه لنفو اپیتلیوما و کارسینوم موکوپیدرموئید باید ایجاد شود.

عوارض

در بیشتر موارد ، تومور Warthin با عوارض خاص یا یک دوره جدی ظاهر نمی شود. از آنجا که تومور خود خوش خیم است ، در این مورد معمولاً هیچ درمان مستقیمی لازم نیست ، در صورت عدم وجود بیماری رهبری محدودیت های شدید در زندگی روزمره بیمار. فرد مبتلا از تورم در ناحیه گوش رنج می برد. اندازه این تورم بسیار به میزان تومور بستگی دارد ، به طوری که می تواند بر زندگی روزمره نیز تأثیر منفی بگذارد. در برخی موارد ، تومور وارتین می تواند رهبری تا درد شدید ، به طوری که بیماران به درمان وابسته هستند. اگر تومور به عصب آسیب برساند و آن را فشرده کند ، ممکن است فلج در صورت ایجاد شود. اگر عصب کاملاً آسیب دیده باشد ، این فلج اغلب قابل ترمیم نیست. تومور وارتین با مداخله جراحی درمان می شود. هیچ عارضه ای ایجاد نمی شود و تومور معمولاً می تواند به طور کامل برداشته شود و در نتیجه یک دوره مثبت بیماری ایجاد شود. با تشخیص و درمان زودهنگام این تومور ، بر روند زندگی بیمار نیز تأثیر منفی نمی گذارد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟

از آنجا که خوددرمانی معمولاً با تومور وارتین امکان پذیر نیست ، فرد مبتلا به مراجعه به پزشک وابسته است. این تنها راه پیشگیری از عوارض و ناراحتی های بیشتر است ، بنابراین در اولین علائم و نشانه های بیماری باید با پزشک تماس بگیرید. به این ترتیب ، به ویژه مردان باید هنگام مشاهده علائم تومور وارتین به پزشک مراجعه کنند. در بیشتر موارد ، این تومور با تورم شدیدی که در ناحیه گوش ظاهر می شود قابل توجه است. این را معمولاً با انگشتان می توان احساس کرد. به همین ترتیب ، درد شدید در گوش اغلب نشان دهنده تومور وارتین است اگر بدون دلیل خاصی ایجاد شود و به خودی خود ناپدید نشود. علاوه بر این ، این تومور همچنین می تواند رهبری تا تورم یا فلج کل صورت. برای این علائم نیز باید با پزشک مشورت کرد. این بیماری را می توان توسط پزشک عمومی یا متخصص گوش و حلق و بینی تشخیص داد. درمان بیشتر معمولاً در بیمارستان انجام می شود. نمی توان به طور جهانی پیش بینی کرد که آیا این بیماری منجر به کاهش امید به زندگی برای افراد مبتلا می شود یا خیر.

درمان و درمان

به طور کلی ، تومور وارتین به طور کامل با جراحی برداشته می شود. این عمل معمولاً به صورت پاروتیدکتومی سطحی صورت می گیرد. در این حالت ، لوب خارجی غده پاروتید به طور کامل برداشته یا پوست کنده می شود. پوست (هسته زایی) ترجیح داده می شود زیرا زمان عملیات به طور قابل توجهی کوتاهتر است. علاوه بر این ، میزان عوارض کمتر است و نتیجه زیبایی بهتر است. در بیماران با ریسک بالای بیهوشی، جراحی معمولاً انجام نمی شود. تومور وارتین اینطور نیست رشد به صورت تهاجمی یا متاستاز ، بنابراین حذف اجباری نیست. با این حال ، باید توجه داشت که اگر تشخیص فقط بر اساس یک سوزن ریز باشد بیوپسی، بیماری بدخیم را می توان به راحتی از دست داد.

پیشگیری

به نظر می رسد عامل اصلی خطر ابتلا به تومور وارتین باشد استعمال دخانیات. سیگار و غیره تنباکو بنابراین باید از محصولات به طور اجباری برای پیشگیری اجتناب کرد.

پیگیری

هنگامی که تومور وارتین طی عمل جراحی پاروتیدکتومی به طور کامل برداشته شد ، مراقبت های بعدی دنبال می شود. بر خلاف تومورهای بدخیم که نیاز به پیگیری منظم دارند ، دوره بلافاصله بعد از عمل برای تومور خوش خیم وارتین کافی است. تمرکز مراقبت های بعد از تومور وارتین کنترل است التیام زخماگر عصب صورت تحت تأثیر قرار نگرفته و هیچ عارضه ای وجود ندارد ، نیازی به پیگیری بیشتر نیست. معمولاً حدود چهار هفته طول می کشد تا دردی که پس از پاروتیدکتومی ایجاد می شود کاهش یابد. پس از عمل ، به بیمار اجازه داده می شود در اطراف حرکت کند. به مدت سه روز ، او مجرای زخم می پوشد تا مایع زخم تخلیه شود. حدود شش هفته تا سه ماه طول می کشد تا عصب صورت پس از جراحی بهبود یابد. در این مدت اسکار جراحی نیز به تدریج التیام می یابد. گاهی ممکن است بی حسی طولانی مدت لاله گوش وجود داشته باشد که معمولاً اجتناب ناپذیر است. اغلب قرمزی زخم حتی نیم سال پس از عمل جراحی وجود دارد. در موارد خاص ، بیمار دریافت می کند آنتی بیوتیک مصرف دارو تا چند روز پس از جراحی علاوه بر این ، برای جلوگیری از تزریق روزانه به شکم تزریق می شود خون لخته (ترومبوز) در صورت آسیب به عصب صورت ، تمرینات فیزیوتراپی توصیه می شود حرکات تقلید را آموزش دهید.

کاری که می توانید خودتان انجام دهید

تومور وارتین معمولاً نیاز به برداشتن جراحی دارد. معمولاً پاروتیدکتومی سطحی لازم است که در آن تومور به طور کامل برداشته می شود. خودیاری بیماران محدود به ژنرال معمولی است معیارهای مانند استراحت و صرفه جویی. از قبل ، آمادگی کافی برای بستری شدن در بیمارستان بسیار مهم است. پس از برداشتن تومور ، پزشک باید به طور منظم مشورت کند. در صورت بروز علائم غیر معمول ، مراجعه به پزشک توصیه می شود. پزشک دستورات دقیقی در مورد استراحت بدنی و بیشتر می دهد معیارهای. داروهای طبیعی به کاهش درد کمک می کند. استفاده از داروهای هومیوپاتی باید از قبل با پزشک مشورت شود. بیماری تومور همیشه یک بار روانی است. بیمار باید در مراحل اولیه با یک گروه خودیاری یا درمانگر تماس بگیرد تا با بیماری کنار بیاید و تجربیات خود را مبادله کند. اینترنت مکان مناسبی برای به دست آوردن اطلاعات است. آلمانی سرطان جامعه نقاط و اطلاعات مهم ارتباطی را به بیماران و بستگان ارائه می دهد. پزشک متخصص گوش و حلق و بینی همچنین می تواند از درمان و مراقبت های بعدی پشتیبانی کند و به بیمار کمک کند تا پس از بیماری به سرعت به زندگی روزمره معمول خود بازگردد.