Scintigraphy یک روش تصویربرداری است که نقشی تعیین کننده در تشخیص پزشکی هسته ای دارد. برای ایجاد یک تصویر ، به اصطلاح scintigram ، به بیمار مواد مشخص شده رادیواکتیو تزریق می شود. این مواد تشعشع ساطع می کنند و سپس توسط دوربین گاما در اندام یا بافت مربوطه قابل تشخیص هستند.
با کمک یک ماده رادیواکتیو می توان بافت یا اندام ها را به طور خاص بررسی کرد. به این منظور مواد رادیواکتیو به بیمار تزریق می شود. بیمار می تواند مستقیماً تزریق شود یا به صورت قرص به صورت خوراکی تجویز شود.
بسته به اینکه کدام بافت یا ارگان مورد بررسی قرار گیرد ، مواد مختلفی مناسب هستند. به عنوان مثال ، موادی وجود دارد که به ویژه به خوبی در بافت استخوان تجمع می یابد. این ماده که مخصوص یک بافت است ، ردیاب نامیده می شود.
به عنوان مثال ، یک رادیواکتیو وجود دارد ید ذره برای بررسی غده تیروئید یا 99mTc-iminodiacetic اسید برای بررسی عملکرد کبد صفراوی (یعنی کارایی عملکردی یا کبد شامل کیسه صفرا) در مورد استخوان ، این معمولاً ایزوتوپ تکنسیوم 99mTc است. این ایزوتوپ در استخوان رسوب کرده و در آنجا باقی می ماند.
ذره اکنون از استخوان پرتوهای گاما ساطع می کند. این پرتوهای گاما را می توان با دوربین تشخیص داد. یک تصویر بصری رنگی در رایانه ظاهر می شود.
هرچه دفعات بیشتری ذره از اصطلاحات چشمک زن از نور ، یعنی پرتوهای گاما ساطع کند ، منطقه در تصویر سیاه تر می شود. در یک تصویر رنگی ، رنگ آبی مخفف فعالیت کم ذرات رادیواکتیو در بافت است ، در حالی که رنگ قرمز به این معنی است که ذرات رادیواکتیو بسیار فعال هستند. بنابراین ، می توان از ذرات مشخص شده رادیواکتیو برای یافتن میزان فعالیت بافت در لحظه استفاده کرد.
اگر مناطق از غده تیروئید در یک اسکنینگرام آبی روشن شوید ، مطمئن باشید که این قسمت از غده تیروئید به دلایلی دیگر به درستی فعال نیست. در همان زمان ، رنگ قرمز نشان دهنده تمرکز التهاب است. اگر التهابی در عضوی ایجاد شود ، متابولیسم بسیار شدیدتر است. این منجر به افزایش می شود خون گردش و فعالیت افزایش می یابد. این را می توان به وضوح در صفحه اسکن مشاهده کرد و بنابراین می توان تشخیص دقیق داد.
