تشخیص
از آنجا که یک خستگی شکستگی با یک شکستگی واضح همراه نیست ، تشخیص معمولاً دیر انجام می شود. اقدامات تشخیصی برای تشخیص خستگی شکستگی از یک طرف ، معاینه بالینی پا برای برخی علائم شکستگی (علائم شکستگی) مانند بدشکلی محوری استخوان ، ترک خوردگی استخوان (ترک خوردگی) ، تحرک غیرطبیعی یا قطعات استخوانی قابل مشاهده ، و همچنین علائم شکستگی نامشخص مانند مانند درد، تورم ، کبودی (کبودی) ، گرم شدن و تحرک محدود. از طرف دیگر ، روش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، MRI ، CT یا اسکلت خط نگارشی (بررسی فعالیت متابولیکی استخوان با استفاده از مواد دارای برچسب رادیواکتیو) مفید است. MRI و تصویربرداری به بهترین شکل برای تجسم کوچک است شکستگی خطوط و از دست دادن توده استخوان. غالباً ، شکستگی خستگی اولیه در اشعه ایکس معمولی قابل مشاهده نیست.
غالباً ، شکستگی خستگی با تصویربرداری رزونانس مغناطیسی تشخیص داده نمی شود ، زیرا علائم بیمار شرح داده شده و اشعه ایکس معاینه اغلب منجر به تشخیص شکستگی خستگی با تلاش کمتر نیز می شود. با این حال ، MRI بهترین روش برای تشخیص شکستگی بسیار ریز استخوان به اصطلاح مویی است ، که در غیر این صورت در یک استاندارد نادیده گرفته می شد اشعه ایکس معاینه. بیش از 50 درصد شکستگی های خستگی در مراحل اولیه با اشعه ایکس قابل مشاهده نیستند ، اما از قبل با MRI تشخیص داده می شوند. مزیت MRI در مقایسه با معاینه اشعه ایکس یا توموگرافی کامپیوتری این است که بیمار در معرض اشعه مضر قرار نمی گیرد. برخلاف دو روش دیگر ، معاینه MRI نیز بیشتر طول می کشد.
نشانه ها
از آنجا که شکستگی خستگی معمولاً به طرز موذیانه ای در مدت زمان طولانی ایجاد می شود ، شکایات دیگری به جز شکستگی حاد ایجاد می کند. بیماران شکایت دارند درد در ناحیه استخوان شکسته (شکسته) پا ، در ابتدا تحت فشار و بعد نیز در حالت استراحت. اغلب ، شکستگی خستگی با از دست دادن ناگهانی عملکرد پا به دلیل ضربه شدید همراه نیست ، مانند مورد شکستگی حاد. با این حال ، همانطور که در مورد شکستگی ناگهانی ، گرم شدن بیش از حد ، تورم و قرمز شدن پا در محل شکستگی نیز می تواند رخ دهد. از آنجا که علائم برای بیمار بسیار غیرمعمول به نظر می رسد ، در ابتدا غالباً یک بیماری روماتولوژیک فرض می شود.
