هدف درمانی
تسکین درد و افزایش دامنه حرکت
توصیه های درمانی
- بی دردی (تسکین درد) طبق طرح مرحله بندی WHO:
- مسکن غیر افیونی (پاراستامول، نماینده خط اول).
- مسکن افیونی با قدرت کم (به عنوان مثال ، ترامادول) + ضد درد غیر افیونی.
- مسکن افیونی با قدرت بالا (به عنوان مثال ، مورفین) + ضد درد غیر افیونی.
- در صورت لزوم ، ضد تهاجم نیز داروهای فرآیندهای التهابی را مهار می کند (به عنوان مثال ، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ، NSAID)، به عنوان مثال، ایبوپروفن.
- در صورت لزوم ، از آرامبخش عضلانی / داروهای که عضلات را شل می کند
- همچنین به بخش «بیشتر درمان".
ضد درد
مسکن ها هستند درد تسکین دهنده ها چندین زیر گروه مختلف وجود دارد ، مانند NSAIDs (ضد التهاب غیر استروئیدی) داروهای) به كدام ایبوپروفن و ASA (استیل سالیسیلیک اسید) متعلق است ، وگرنه گروه اطراف مسکن های غیر اسیدی پاراستامول و متامیزول. همه آنها به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرند. بسیاری از آماده سازی ها در این گروه ها خطر زخم معده را دارند (معده زخم) با استفاده طولانی مدت
آرامبخش عضلانی
آرامبخش عضلانی داروهایی هستند که در درجه اول برای تنش تجویز می شوند. در کلینیک ، آنها برای استفاده می شوند بیهوشی. آرامبخش عضلانی شامل تیزانیدین و تولپریزون.
- نامه دست قرمز: تولپریزون فقط برای درمان پس از سکته مغزی تأیید شده است اسپاسم در بزرگسالان به عنوان مثال ، خارج از این نشانه تایید شده ، خطر واکنشهای حساسیت بیش از حد وجود دارد (شامل و از جمله شوک آنافیلاکتیک) بدون سود ثابت شده
