افتراق تشخیصی افتراقی
برای اینکه نادرست بودن را قضاوت نکنید یا استعداد آن را بیش از حد ارزیابی نکنید ، لازم است که تشخیص را تا حد ممکن دقیق انجام دهید. هر دو حالت افراطی می تواند به کودک آسیب برساند و رشد فکری آن را به خطر بیندازد. آماده سازی یک تشخیص های افتراقی به این معنی است که ناهنجاری های مختلف برای علت آنها بررسی می شود.
با توجه به استعداد درخشان ، این به معنای شروع از علائم همزمان و جستجوی علل احتمالی این علائم همزمان است. در جدول بالا ، علائم مختلف استعداد درخشان ذکر شده است. با توجه به علائم ، اکنون فرد سعی می کند دلایل احتمالی را پیدا کند.
رفتار هوشیارانه بی علاقگی: عقب نشینی به درون خود: خارجی بودن (انعکاس درونی ، بازی کردن دلقک کلاس ، احمق ، دانستن همه ...): عملکرد ضعیف: عدم رضایت: کمال گرایی:
- به دلیل کسالت
- به دلیل زیر چالش مداوم
- به دلیل ناآگاهی
- به دلیل کسالت
- به دلیل زیر چالش مداوم
- به دلیل ناآگاهی
- به دلیل احساس متفاوت بودن و در نتیجه پذیرفته نشدن.
- به دلیل علایق مختلف ، احتمالاً علاقه به مواردی که به کودکان بزرگتر علاقه مند هستند بزرگسالان
- چون خودش متوجه می شود که متفاوت است.
- زیرا کودکان دیگر متوجه متفاوت بودن آن می شوند.
- علاقه به مواردی که همسالان به آن علاقه ندارند.
- فعالیت ذهنی را بیشتر از فعالیت بدنی ترجیح می دهیم
- به دلیل کسالت
- به دلیل زیر چالش مداوم
- به دلیل کسالت
- به دلیل زیر چالش مداوم
- به دلیل ناآگاهی
- به دلیل عدم رضایت درونی (احساس متفاوت بودن ، عدم پذیرفته شدن)
- با توجه به مکانیسم های مختلف راه حل
- چون خودش متوجه می شود که متفاوت است.
- زیرا کودکان دیگر متوجه متفاوت بودن آن می شوند.
- به دلیل زیر چالش مداوم
- به دلیل عملکرد ضعیف و احساس بهتر بودن در واقع
- به دلیل تقاضای زیاد از خود و محیط زیست
حتی کودکان و جوانان با استعداد بالا نیز می توانند در تمرکز و توجه مشکل داشته باشند. بی قراری درونی و عدم تمرکز اغلب نتیجه هستند ، اما این همیشه نشانه چالش کم کاری نیست. همچنین ممکن است استعداد درخشان و ADHD یا استعداد درخشان و ADHD همزمان اتفاق می افتد.
همچنین غیر معمول نیست که یک کودک بسیار با استعداد مشکلاتی را در یک منطقه خاص از خود نشان دهد تحصیل. وقوع همزمان استعداد بالا در ارتباط با ضعف عملکرد جزئی ، مانند نارساخوانی or بی حس حساب، بنابراین نیز قابل تصور است. علاوه بر این ، ممکن است لازم باشد بین سندرم های زیر ، بسته به علائم ، تمایز ایجاد شود: آسپرگر - سندرم این سندرم است که معمولاً در سنین مدرسه ایجاد می شود - به ویژه در پسران - و به صورت اختلالات شدید تماس ظاهر می شود.
این سندرم را می توان به هانس آسپرگر ، یک مربی از وین رجوع کرد ، که در موارد جداگانه هنگام برخورد با کودکان ، رفتار انحرافی از حد معمول را مشاهده کرد. علائم سندرم آسپرگر عبارت بسیار بزرگسالان ، گاهی اوقات "زودرس" ، نقص حرکتی و حرکات و حالت های چهره را شامل می شود. کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر نیز برقراری ارتباط چشمی با افراد دیگر را دشوار می دانند.
La تشخیص های افتراقی of سندرم آسپرگر اغلب به این دلیل است که کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر می توانند اوایل توجه را به خود جلب کنند کودکی از طریق بلوغ فکری سندرم مرزی سندرم مرزی یک اختلال روانی را با علائم روان رنجور و روان پریش متناوب توصیف می کند. نوسانات خلقی، روابط ناپایدار با افراد دیگر و با خود به همان اندازه که آرزوی یک رابطه بین فردی در ترکیب با ترس از همان و خیلی بیشتر است ، بخشی از ظاهر است.
