هیپومنیزمی - در محاوره ای به عنوان منیزیم کمبود-(ICD-10-GM E61.2: منیزیم کمبود) زمانی است که غلظت میزان منیزیم سرم در بزرگسالان به کمتر از 0.77 میلی مول در لیتر (زن) یا 0.75 میلی مول در لیتر (مرد) می رسد.
دلایل منیزیم کمبود شامل مصرف ناکافی منیزیم و جذب، از دست دادن روده ای (روده ای) و کلیوی (کلیوی) ، بیماری یا بلع داروها (به علل زیر مراجعه کنید).
اوج فراوانی: هیپومنژمی بیشتر بین سالهای 50 تا 80 زندگی رخ می دهد.
هیچ آمار و ارقامی در مورد شیوع هیپومنیزمی در دست نیست.
دوره و پیش آگهی: هیپومنیزمی خفیف معمولاً بدون علامت است. اشکال شدید هیپومنیزمی نیاز به درمان شدید پزشکی دارد.
در نتیجه تلفظ کمبود منیزیم, هیپوکالمی (پتاسیم کمبود) ممکن است در میان سایر علائم رخ دهد. شایع ترین عواقب یا عوارض هیپومنیزمی (کمبود منیزیم) هستند آریتمی قلبی.
