منیسک: ساختار ، عملکرد و بیماری ها

به عنوان بدن مشترک ، منیسک (مفرد: منیسک) تفاوتهای آناتومیکی بین استخوان درشت نی و استخوان ران را جبران کند. همراه با رباط های صلیبی ، زانو را تثبیت کرده و مانند آنها عمل می کنند شوک جاذب هایی که از مفصل محافظت می کنند غضروف.

منیسک چیست؟

نمودار شماتیک نشان دهنده آناتومی و ساختار منیسک. برای بزرگنمایی کلیک کنید. منیسک یک ساختار بافت غضروفی در داخل است مفصل زانو که در انتقال نیروها و بارهای بین استخوان ران کمک می کند (ران استخوان) و درشت نی (استخوان شین) با جبران تفاوت شکل بین کندیل استخوان ران (کندیل ران یا فرآیندهای مفصل دیستال) و درشت نی. هر یک مفصل زانو دارای منیسک مدیالیس است (مینیسک داخلی) و meniscus lateralis (مینیسک خارجی) در حین چرخش خارجی، مینیسک داخلی بارگذاری می شود و در حین چرخش داخلی ، مینیسک جانبی بارگیری می شود. بسته به خون منبع ، منیسک ها بیشتر به یک منطقه قرمز نزدیک کپسول (به خوبی با خون تأمین شده) ، یک منطقه قرمز-سفید (محدود شدن خونرسانی) و یک منطقه سفید (بدون خونرسانی) تقسیم می شوند. آسیب هایی مانند اشک به طور کلی بر مناطق کم حاشیه و مایع منیسک تأثیر می گذارد.

آناتومی و ساختار

در هر دو زانو مفاصل، meniscus medialis و meniscus lateralis بین استخوان ران و درشت نی قرار دارند. علاوه بر این ، مینیسک ها به سه قسمت تقسیم می شوند: مینیسک قدامی (سوم قدامی) ، pars intremedia (سوم وسط) و مینیسک خلفی (سوم خلفی). مینیسک از تشکیل شده است بافت همبند و فیبروکارتاراز الاستیک ، که از طریق آن می تواند با حرکات و عملکرد حرکتی مربوطه سازگار شود مفصل زانو. به طور رسمی ، منیسک با شکل سطح فلات درشت نی و کندیل استخوان ران سازگار شده است تا بتواند عملکرد بافر خود را تحقق بخشد. meniscus medialis ظاهری C یا هلالی دارد و محکم با کپسول articularis جوش خورده است (بافت همبند کپسول مفصلی) و لیگامنتوم کلاترال مدیال (رباط وثیقه داخلی) ، باعث می شود کمتر متحرک شود و بیشتر در معرض آسیب های ناشی از ضربه قرار گیرد. منیسک لترالیس تقریباً گرد است و فقط تا حدی با کپسول آرتیکولیس ذوب می شود و باعث انعطاف پذیری و آسیب پذیری کمتر می شود.

عملکرد و وظایف

عملکرد اصلی مینیسک جبران تفاوت شکل بین استخوان درشت نی و کندال ران به منظور تسکین و محافظت مناسب از مفصل است. غضروف. از آنجا که استخوان ران و درشت نی ، که توسط مفصل زانو به هم متصل می شوند ، دارای سطوح مفصلی مختلفی هستند و بر این اساس در صورت تماس مستقیم حداقل سطح تماس دارند ، بدون مینیسک های مداخله ای بسیار ناپایدار و غیرفعال خواهند بود. بر این اساس ، مینیسک در زانو مفاصل به عنوان نوعی "واشر" عمل می کند که سطح تماس را افزایش می دهد و در نتیجه از فشار بهتر غضروف ران و استخوان ران را از اصطکاک و سایش محافظت می کند توزیع. یک عملکرد تثبیت کننده به ویژه به شاخ خلفی منیسک اختصاص داده می شود ، که عملکرد "بلوک ترمز" یا بافر را انجام می دهد و از سر درشت نی (caput tibiae) از لغزش به دور. علاوه بر این ، ساختار الاستیک منیسک اطمینان از بافر شدن نیروها و تأثیرات وارد بر استخوان ران و درشت نی (عملکرد بافر) را نشان می دهد. منیسک ها نیز اطمینان بهتری دارند توزیع of مایع سینوویال.

بیماری ها ، شکایات و اختلالات

هر دو اختلالات ژنتیکی و فرآیندهای دژنراتیو خطر ابتلا به اختلال مینیسک را افزایش می دهند ، پارگی مینیسک شایعترین آسیب است. به عنوان مثال ، استفاده بیش از حد مزمن ، از جمله در فعالیت های ورزشی ، می تواند رهبری به میکروتروما (پارگی ریز در مینیسک ها) ، باعث می شود ساختارهای غضروفی حتی در حرکات عادی روزمره ناپایدار شده و پارگی یا خرج شود. در استخراج کنندگان و کاشی کاری ها ، این اصطلاحاً منیسکوپاتی (آسیب مینیسک) به عنوان یک بیماری شغلی شناخته می شود. آسیب حاد می تواند باعث جابجایی متناسب مینیسک آسیب دیده شود ، که می تواند مفصل زانو را قفل کند. تغییرات ساختاری مزمن در منیسک به طور کلی باعث افزایش دائمی بار در آن می شود غضروف، که به نوبه خود باعث فرایندهای دژنراتیو (علائم سایش) و به ترتیب مفصل زانو می شود آرتروز. وابسته به بار درد مشخصه مینیسکوپاتی مزمن است. از آنجا که مینیسک ها فقط تهیه می شوند خون در مناطق پیرامونی خود نیز پتانسیل کمی برای بازسازی دارند. در بیشتر موارد ، آسیب بیشتر به مینیسک داخلی شامل آسیب به شاخ خلفی مینیسک است. فرآیندهای دژنراتیو در ساختارهای غضروفی بیشتر با افزایش خطر برای بروز کیست ها ، حفره های پر از مایع همراه است. به طور کلی ، کیست در مینیسک جانبی ایجاد می شود ، که ممکن است با یک برآمدگی خارجی ظاهر شود. کیست ها به نوبه خود با گیر انداختن و / یا پاره شدن باعث مینسکوپاتی می شوند. مینیسکوپاتی ها همچنین می توانند به دلیل ناهنجاری های آناتومیکی مانند مینیسک دیسکیفورمیس (منیسک دیسک) مینیسک آسیب دیده ضعیف شده و به همین ترتیب بیشتر در معرض آسیب ناشی از آسیب است.