توزیع فرکانس
با تشکر از واکسیناسیون منظم و آنتی بیوتیک درمانی مدرن ، بدست آمده برونشکتازی امروزه بسیار نادرتر از گذشته است. اکثر برونشکتازی در آلمان به دلیل سایر بیماری های موجود بیشتر رخ می دهد فیبروز کیستیک. مطالعات بررسی توزیع فرکانس در یک جمعیت خاص ، اعداد مختلفی را ارائه می دهد. یک مطالعه از ایالات متحده آمریکا 52 مورد از آن را توصیف می کند برونشکتازی در هر 100,000 نفر ، در حالی که مطالعه ای در استرالیا 3.7 مورد را در هر 100,000،XNUMX ساکن توصیف می کند.
نشانه ها
افرادی که از برونشکتازی رنج می برند ، عمدتا از تولید مثلی شکایت دارند سرفه، یعنی یکی که مخاط تولید می کند. سرفه معمولاً یک ترشح مخاطی و بوی بد ایجاد می کند ، که می تواند خونین هم باشد و نمونه ای از تصویر بالینی برونشکتازی است. اگر ترشحات داخل یک لیوان یا لوله پر شود ، سه لایه مشاهده می شود.
در بالا کف ، در مخاط میانی و در پایین رسوب می بینید چرک. از آنجا که برونشکتازی همراه با فرآیندهای التهابی شدید در است دستگاه تنفسی، علائم غیر اختصاصی التهاب نیز می تواند با تصویر بالینی همراه باشد. این امر خود را با افزایش دمای بدن نشان می دهد ، بلکه در ذات الریه.
از آنجا که نایژه ها قسمت مهمی از سیستم تبادل گاز تنفسی هستند و بنابراین برای تأمین اکسیژن بدن به همان اندازه مهم هستند ، علائم اغلب با کاهش اکسیژن رسانی همراه است. به خصوص در دست ها ، این تغییرات را می توان در صورت کمبود اکسیژن مزمن نسبتاً خوب ارزیابی کرد. در آنجا ، بعد از مدتی ، ناخن های شیشه ای و انگشتان نرم را مشاهده می کنید. واژه ناخن شیشه ای ساعت پدیده ای را توصیف می کند که بافت همبند زیر ناخن بزرگ می شود (هیپرتروفی) ، و در واکنش به این ناخن ها به سمت بالا برجسته می شوند ، بنابراین تا حدودی به شیشه ساعت شباهت دارند. علائم انگشتان طبل بر اساس همین علت است و تغییر در آن را توصیف می کند انگشت فالانژهای انتهایی که در کمبود اکسیژن مزمن کاملاً بزرگ می شوند.
درمان
تصویر بالینی برونشکتازی مزمن است و از نظر امروز هیچ درمانی وجود ندارد. بیماری های اساسی که مسئول ایجاد برونشکتازی هستند همیشه باید ابتدا درمان شوند. اصول درمانی فعلی مبتنی بر تلاش برای جلوگیری از پیشرفت بیماری است.
رویکردهای معمول درمان به طور کلی به سه گروه مختلف تقسیم می شود. در مورد پیشرفت بیماری بسیار پیشرفته ، ریه پیوند همچنین می تواند آخرین چاره باشد. - دارو درمانی ، از جمله ، به داروهایی که اثر خلط آور دارند متکی است.
این داروها شامل ، به عنوان مثال ، N- استیل سیستئین ، که استفاده طولانی مدت آن در بیماران مبتلا به برونشکتازی بحث برانگیز است. مصرف کافی مایعات در همه موارد در افراد مبتلا توصیه می شود تا ترشح آن زیاد غلیظ نباشد و به راحتی سرفه شود. داروی دیگری که به خصوص در موارد التهاب مکرر مجاری تنفسی ضروری است ، می باشد آنتی بیوتیک ها.
یک درمان هدفمند با استفاده از تجزیه و تحلیل خلط می تواند از تهدید کننده زندگی جلوگیری کند ذات الریه و سایر عوارض اگر پزشک معالج واکنش های التهابی بافت برونش را تشخیص دهد ، یک هدف است کورتیزون درمان نیز ممکن است نشان داده شود. - دومین روش ضروری برای درمان برونشکتازی ، درمان فیزیکی بیمار است.
این کار می تواند و باید تا حدی توسط خود بیمار انجام شود. در اینجا مهم است "توالت برونش" ، که در آن ترشح برونش باید روزانه سرفه شود. مهم است که این مانور دقیقاً انجام شود تا بیشتر مخاط راه های هوایی بسیج شود.
برای این منظور می توان از داروهای خلط آور به عنوان پشتیبان استفاده کرد. ابتدا ترشح باید با ضربه کمی به قسمت فوقانی کمر آزاد شده و سپس با بالاتنه پایین و آرنج ها روی زانو به شدت سرفه شود. انواع مختلفی وجود دارد ایدز همچنین می تواند سرفه کردن مخاط را آسان تر کند.
اینها ایدز از ماساژورهای ارتعاشی برای حل کردن مخاط تا تمرینات خاصی که می توان برای سهولت سرفه کردن یاد گرفت سرفه مهم است زیرا باکتری در ترشح جمع می شود ، که می تواند باعث التهاب شود و حتی منجر به عوارض خطرناکی مانند التهاب مغز (مغز آبسه) - سومین امکان درمان ، که در بعضی موارد می تواند کاملاً مفید باشد ، برداشتن جراحی است ریه بافت. با این حال ، این تنها درصورتی منطقی است که دارو و فیزیوتراپی موفقیت آمیز نباشد و یک عمل جراحی ممکن و محتمل به نظر برسد. این عمل می تواند یک لوب کامل را از بین ببرد ریه (لوبکتومی) یا فقط بخشی از لوب ، یعنی یک قسمت ریه (برداشتن قطعه ریه).
