پیش بینی
پیش آگهی در افراد مبتلا به برونشکتازی به طور کلی نسبتاً خوب است. بسته به درمان می توان از پیشرفت بیماری به طور قابل توجهی جلوگیری کرد. درمان های مدرن آنتی بیوتیکی و فیزیوتراپی مداوم ، که تا حد امکان از عفونت جلوگیری می کند ، اطمینان می دهند که زندگی با این الگوی بیماری به طور کلی کوتاه نمی شود.
تاریخچه
سیر بیماری در بیماران مبتلا به برونشکتازی بستگی به علت ایجاد کیسه های برگشت ناپذیر در نایژه های بزرگ (برونشکتازی) دارد. به عنوان مثال ، اگر علت آن بیماری ارثی مانند باشد فیبروز کیستیک، این بیماری زودهنگام خود را نشان می دهد. اگر علت بعداً حاصل شود ، مثلاً از طریق COPD, مرض سل یا تومور ، سیر بیماری بعداً شروع می شود.
از آنجا که آن است بیماری مزمن، این بیماری واقعاً قابل درمان نیست ، اما فقط پیشرفت بیماری می تواند کند یا متوقف شود. بنابراین روند بیماری علاوه بر این به عواملی مانند سن بیمار ، بیماری های همزمان ، شروع بیماری ، پایبندی به اقدامات پیشگیرانه و درمان بستگی دارد. برونشکتازی در نتیجه التهاب مکرر در ایجاد می شود دستگاه تنفسی و خروج آشفته ترشحات برونش.
از آنجا که آسیب به ریه بافت برگشت ناپذیر است و بیماری مزمن است ، تشخیص بیماری در اسرع وقت برای جلوگیری از بدتر شدن علائم و پیشرفت بیماری مطلوب است. مهمترین عامل تأثیر مثبت بر روند بیماری ، بسیج منظم ترشح و سرفه است. با تهویه مجاری تنفسی باید سعی شود از عفونت ریه ها جلوگیری شود و از ایجاد زمینه تولید عفونت جلوگیری شود. و مخاط در نایژه ها
امید به زندگی
امروزه امید به زندگی بیماران مبتلا به برونشکتازی محدود نیست. از آنجا که ساکشن لوله های برونش غیرقابل برگشت است ، می توان با جلوگیری از عفونت و درمان آنها با آنتی بیوتیک درمانی هدفمند و شستشوی منظم برونش ، روند بیماری را به میزان قابل توجهی بهبود بخشید ، بنابراین میزان عوارض را بسیار کاهش می دهد. با داروی مدرن و اقدامات درمانی و اقدامات پیشگیرانه اضافی ، عوارضی مانند عفونتهای مکرر برونش ریوی فوق الذکر ، خونریزی ریوی و تجمع زیاد چرک به صورت پلورال آمیما or ریه آبسه کمتر مکرر هستند. امید به زندگی بیماران مبتلا به برونشکتازی در سالهای اولیه ، یعنی قبل از معرفی آنتی بیوتیک درمانی موثر ، بسیار محدود بود. با این حال ، به دلیل واکسیناسیون اساسی خوب ، واکسیناسیون تقویت کننده منظم و واکسیناسیون جداگانه از بیماران در معرض خطر ، پیش آگهی و در نتیجه امید به زندگی به طور قابل توجهی در طول سالها بهبود یافته است.
اشعه ایکس
An اشعه ایکس در صورت مشکوک بودن به برونشکتازی ، تورات می تواند بسیار مفید باشد ، اما تأیید تشخیص به تنهایی کافی نیست. در بیماران مبتلا به برونشکتازی ، پسوندهای کیسه ای یا استوانه ای شکل برونش ، اشعه ایکس تصویر اغلب ضخیم شدن التهابی دیواره برونش را نشان می دهد. این منجر به ایجاد تصویری از خطوط موازی می شود که به آن "خطوط تراموا" یا علائم راه آهن نیز می گویند.
همچنین ممکن است سطح مایعات قابل مشاهده باشد. در مرحله آخر ، آسیب به ریه با جایگزینی بافت ریه با حفره های متعدد دیواره نازک و احتمالاً پر از مایع ، آشکار می شود. این تصویر شبیه به مرحله نهایی فیبروز ریوی است و "ریه لانه زنبوری" نامیده می شود.
