اندازه گیری رفلکس استاپدیوس گوش غیرتهاجمی (غیر نفوذی در بدن) است ، بینی و روش داروی گلو برای تشخیص عملکرد عینی دستگاه رسانایی. همراه با تمپانومتری (گوش میانی اندازه گیری فشار) ، این بخشی از اندازه گیری تغییر امپدانس است. با توجه به امپدانس (مقاومت صوتی) از گوشه گوشه و گوش میانی، بخشی از انرژی صوتی تأمین شده از خارج به گوش داخلی منتقل نمی شود ، اما در منعکس می شود گوشه گوشه. روش اندازه گیری تغییرات امپدانس را که از جمله موارد دیگر توسط رفلکس استاپدیوس ایجاد می شود ، تشخیص می دهد. عضله استاپدیوس در حجم زیاد به صورت انعکاسی منقبض می شود ، در نتیجه زنجیره استخوان سفت می شود تا از گوش داخلی محافظت کند. بسیاری از بیماری های گوش میانی و داخلی و همچنین قوس رفلکس رهبری برای انحراف مقادیر امپدانس و بنابراین با کمک اندازه گیری تشخیص داده می شوند. از آنجا که این روش به انطباق بیمار (در این مورد ، رفتار مشارکتی) متکی نیست ، برای معاینه نوزادان / نوزاد ایده آل است.
موارد مصرف (مناطق کاربرد)
به عنوان یک روش ارزیابی شنوایی:
- روش تست شنوایی عینی: برای استفاده در کودکان و بیماران غیر همکار. در مورد درجه بالا از دست دادن شنوایی از گوش سوزانده شده ، رفلکس وجود ندارد زیرا آستانه رفلکس نرسیده است.
- غربالگری نوزادان
- نصب سمعک در دوران کودکی
اگر سوالی در مورد اختلالات رسانایی (اختلال عملکرد گوش میانی) وجود دارد:
- رفع زنجیره استخوان در موارد زیر:
- Stapesankylosis (تثبیت ریزه ها).
- اوتوسکلروز (استخوان سازی استخوان ها).
- بیماری ام اس (تغییر التهاب در گوش میانی مخاط) هیچ رفلکس استاپدیوس قابل تشخیص نیست.
- اختلالات زنجیره استخوان در:
- دررفتگی سندان (جدا شدن اتصال) به عنوان مثال بعد از آن شکستگی از استخوان پتروژن هیچ رفلکس استاپدیوس قابل تشخیص نیست.
وقتی از اختلالات احساس صدا س askedال شد:
- V. a استخدام METZ: در گوش سالم ، بیرونی مو سلولها در شدت صدا کم و در شدت زیاد صدا را تقویت می کنند. در مورد حسی از دست دادن شنوایی (اختلال عملکرد سلول حسی) ، هم تقویت صدا و هم میرایی آن از بین می رود. نتیجه این است که ، از یک طرف ، a از دست دادن شنوایی و از طرف دیگر ، افزایش نسبت نامحسوس در درک بلندی صدا در سطح صدا بالاتر از آستانه شنوایی (استخدام). هنگام اندازه گیری ، آستانه رفلکس استاپدیوس از نظر آسیب شناسی (از نظر آسیب شناسی) نزدیک به آستانه شنوایی است (به عنوان مثال 30 دسی بل).
- V. a کاهش شنوایی رتروکوکلئار (واقع در پشت حلزون گوش): اگر به ساختارهای رتروکوکلئار آسیب برسد (به عنوان مثال عصب شنوایی) ، رفلکس استاپدیوس وجود ندارد یا فاصله بین شنوایی و آستانه رفلکس افزایش می یابد.
- V. a شنیداری خستگی: اندام آوران (تغذیه کننده) مسیر شنوایی آسیب دیده است. با قرار گرفتن مداوم در برابر صدا ، بنابراین می توان کاهش رفلکس استاپدیوس را مشاهده کرد ، که به آن "فروپاشی رفلکس" می گویند.
مسائل عصبی (مربوط به عصب شناسی):
- پارسی صورت (فلج از عصب صورت): می توان محلی سازی آن را استنباط کرد آسیب عصبی. رفلکس استاپدیوس هنگامی وجود ندارد که وقفه صورت در جلوی شاخه عصب استاپدیوس (عصب استپس) قرار داشته باشد.
- ضایعات مرکزی (آسیب): تومورهای مغزی or خونریزی مغزی می تواند قوس رفلکس مرکزی را قطع کرده و باعث از بین رفتن رفلکس استاپدیوس شود.
موارد منع مصرف
- کاهش شنوایی حسی - عصبی حاد /وزوز گوش (زنگ زدن در گوش).
- سوراخ شدن غشای تمپان: اندازه گیری امپدانس در صورت نقص غشای تمپان امکان پذیر نیست.
- ناهنجاری های خارجی کانال شنوایی: شکل های کانال شنوایی خارجی به شدت منحرف می شوند رهبری به این واقعیت که یک مهر و موم کامل از پروب اندازه گیری غیرممکن می شود و بنابراین هیچ مقدار صحیحی قابل اندازه گیری نیست.
روش
رفلکس استاپدیوس منجر به حرکت گوشه گوشه (TMD = جابجایی غشای تمپانی) به دلیل سفت شدن زنجیره استخوان. این حرکت می تواند به عنوان تغییر در ثبت شود حجم در خارج کانال شنوایی توسط یک پروب اندازه گیری بیماری های مختلفی بر وقوع رفلکس تأثیر می گذارند ، بنابراین می توان نتیجه گیری های تشخیصی در مورد یکپارچگی گوش داخلی ، عملکرد مسیر شنوایی مرکزی و قوس رفلکس و همچنین شرط از زنجیره استخوان تکنیک آزمون
- اندازه گیری تغییر امپدانس بدون تماس مستقیم با لاله گوش انجام می شود و بنابراین از نظر اکثر بیماران دردناک و ناراحت کننده نیست. در کودکان ، اندازه گیری می تواند در هنگام خواب نیز انجام شود.
- مجرای گوش کاملاً بصورت هوای بسته با فیش بسته می شود که حاوی بلندگوی کوچک ، میکروفون و لوله ای برای تنظیم فشار هوا و فشار هوا نیز می باشد. از آنجا که رفلکس استاپدیوس فقط یک تغییر بسیار کوچک در امپدانس لاله گوش ایجاد می کند ، لازم است اندازه گیری در بهینه ترین دامنه لرزش لاله گوش انجام شود. بنابراین ، در بیشتر موارد ، تمپانومتری از قبل انجام می شود تا نقطه حداکثر تحرک لاله گوش مشخص شود. این مقدار بتن فشار هوا در خارج است کانال شنوایی، که برای اندازه گیری رفلکس استاپدیوس از پیش تعیین شده است.
- محرک های صوتی با فرکانس های مختلف (500 هرتز ، 1 کیلو هرتز ، 2 کیلو هرتز ، 4 کیلو هرتز ، سر و صدای باند پهن) از طریق بلندگو به گوش هدایت می شوند. در حد کافی حجم، پاسخ رفلکس را می توان با TMD (جابجایی غشای تمپان) با تأخیر حدود 10 میلی ثانیه اندازه گیری کرد.
- بعلاوه ، باید توجه داشت که رفلکس استاپدیوس توافقی است ، یعنی همیشه می تواند در هر دو گوش ثبت شود ، حتی اگر فقط یک گوش تحریک شود. برای راحتی کار ، معمولاً یک گوش با استفاده از هدفون صوتی می شود و رفلکس استاپدیوس در گوش مقابل (گوش مقابل) اندازه گیری می شود. با این حال ، در برخی از ضایعات مرکزی ، اندازه گیری رفلکس همان طرف (همان طرف) اجتناب ناپذیر است ، به طوری که تحریک و هدایت در یک گوش رخ می دهد.
- در حین ارزیابی ، به حضور دو طرفه رفلکس استاپدیوس یا سطح آستانه رفلکس استاپدیوس توجه می شود. این حداقل بلندی بلندی است که برای استخراج رفلکس لازم است و برای یافته های عادی باید 70-100 دسی بل باشد. نتایج معمولاً به صورت امپدانس یا انطباق بصورت گرافیکی ارائه می شوند (در اینجا: انطباق لاله گوش).
عوارض احتمالی
- بیماران با کم شنوایی حسی عصبی حاد یا حاد وزوز گوش به دلیل خطر آسیب اضافی گوش داخلی از فشارهای زیاد صدا ، نباید اندازه گیری رفلکس استاپدیوس انجام شود.
