اسپوندیلوز
به طور دقیق ، اصطلاح اسپوندیلوز اصطلاحی جمعی است که به طور خلاصه مجموعه ای از تغییرات استخوانی ستون فقرات را نشان می دهد. این موارد بی نظمی مانند پسوند استخوان ، برآمدگی یا دندانه بندی است که به ویژه در یک اشعه ایکس یا توموگرافی کامپیوتری ستون فقرات. بیماری های بسیار متفاوت می توانند منجر به تشخیص اسپوندیلوز شوند. نمونه های مکرر آن است آرتروز از ستون فقرات ، تغییرات دژنراتیو در دیسک های بین مهره ای یا بیماری های التهابی سیستمیک مزمن مانند انسداد اسپوندیلیت (اسپوندیلیت آنکیلوزان).
سندرم فاکتور اسپوندیلوز غالباً همراه با شکایت ، به خصوص برگشت است درد. برای غیر معمول نیست درد به سمت بازوها یا پاها تابش یابد. ستون فقرات گردن و کمر به ویژه تحت تأثیر تغییرات قرار می گیرند. تمرکز درمان برای اسپوندیلوز است درد درمان مبتنی بر داروهایی مانند ایبوپروفن or دیکلوفناک. اغلب ، فیزیوتراپی فشرده می تواند به کاهش علائم در طولانی مدت کمک کند.
آرتروز صورت
یکی از وجه صحبت می کند آرتروز وقتی قطعی مفاصل ستون فقرات تحت تأثیر یک بیماری تحلیل برنده قرار می گیرند. وجهه مفاصلکه به مفاصل بین مهره ای نیز معروف است ، اتصال فرایندهای مفصلی بین دو مهره مجاور است. از جمله چیزهای دیگر مفاصل از تحرک آزاد و انعطاف پذیر ستون فقرات اطمینان حاصل کنید.
اگر در طول زندگی تخریب این مفاصل رخ دهد ، کمر درد کانون شکایات است. با کمک یک اشعه ایکس یا توموگرافی رایانه ای ، آرتروز قابل تشخیص و تشخیص است. این یک بیماری شایع است که عمدتا افراد مسن را درگیر می کند.
عوامل خطر می تواند شامل وضعیت بد وضعیتی ، فشار بیش از حد طولانی مدت و اضافه وزن. درمان آرتروز وجهی عمدتاً مبتنی بر مصرف داروهای کاهش دهنده درد و فیزیوتراپی فشرده است. فیزیوتراپی می تواند عضلات پشت را جمع کرده و در نتیجه ستون فقرات را تسکین دهد.
بیماری های ستون فقرات در دوران کودکی
علاوه بر مجموعه ای از بیماران تاریخچه پزشکی (anamnesis) و یک دقیق معاینهی جسمی، روش های تصویربرداری اهمیت ویژه ای در تشخیص بیماری ستون فقرات دارند. از طریق روش های مختلف تشخیصی ، شخص می خواهد و می تواند اطلاعات گسترده ای را در مورد اقدامات درمانی انجام شود. در اصل می توان اشعه ایکس ستون فقرات را به عنوان تشخیص اساسی تصویربرداری توصیف کرد.
اشعه ایکس بینشی در مورد وضعیت ستون فقرات در اختیار پزشک معالج قرار می دهد. علاوه بر این ، تغییرات استخوانی (کلسیم کاهش نمک ، انحنای ستون فقرات ، یک مهره شکستگی، آرتروز مفصل مهره ، بدن مهره ضمیمه ها) و تحلیل رفتن دیسک قابل تشخیص است. تشخیص تصویر مقطعی (CT و MRI ، یا با ماده حاجب یا بدون آن
با کمک معاینه CT (توموگرافی کامپیوتری) ، می توان به س questionsالات دقیق تر در مورد ساختار استخوانی پاسخ داد (به عنوان مثال کانال نخاعی تنگی مجرا، بدن مهره شکستگی) از طرف دیگر ، MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) در تشخیص ستون فقرات حتی از ارزش بیشتری برخوردار است. علاوه بر ساختارهای استخوانی ، بسیار بهتر از CT است و همچنین ساختارهای بافت نرم (دیسک های بین مهره ای ، ریشه های عصبی ، رباط ها) را نشان می دهد.
تمام بیماری های فوق الذکر را می توان با MRI تشخیص داد و به یک قسمت خاص ستون فقرات اختصاص داد. در شرایطی که بدن مهره شکستگی به عنوان یک بیماری ستون فقرات ، می تواند شکستگی های تازه و قدیمی را با کمک MRI در منطقه مربوطه تشخیص دهد (به عنوان مثال MRI ستون فقرات کمر) ، که می تواند عواقب درمانی فوری داشته باشد (به جراحی پلاستیک مراجعه کنید). میلوگرافی معاینه ای را توصیف می کند که در آن ماده حاجب به کیسه دورال به بیمار تزریق می شود.
کیسه دورال اطراف را گرفته است نخاع و در ناحیه ستون فقرات کمری تحتانی ، ناحیه ای است که در اطراف ابتدای عصب قرار دارد قبل از اینکه از آن خارج شود کانال نخاعی. با مخلوط کردن مایع عصب و ماده حاجب ، س specificالات خاصی در مورد نخاع می توان پاسخ داد پس از تزریق ماده حاجب ، معمولاً از تصاویر ستون فقرات (به صورت خمش و کشش) برای تشخیص فشار عصب در موقعیت عملکردی گرفته می شود.
همزمان، بیماری های ستون فقرات اغلب با معاینه CT دنبال می شوند ، که به دلیل ماده حاجب استفاده شده برای برخی از سالات معنادارتر است. به منظور حذف آسیب عصبی یا برای تعیین درجه آسیب عصبی ، باید معاینه های گسترده ای در مورد بیماری ستون فقرات انجام شود. این را می توان با یک معاینه عصبی و جمع آوری پارامترهای نوروفیزیولوژیک (به عنوان مثال سرعت هدایت عصب) انجام داد. 2. اجسام مهره ای گردنی 3. اجسام مهره ای گردنی 4. اجسام مهره ای گردنی 5. اجسام مهره ای گردنی 6. اجسام مهره ای گردنی 7. اجسام مهره ای گردنی 8. فتق دیسک ستون فقرات گردنی 9. نخاع
