سالبوتامول
معرفی
سالبوتامول دارویی است که متعلق به گروه سمپاتومیمتیکهای بتا 2 یا آگونیست های گیرنده بتا است. همانطور که در سیستم برونش رخ می دهد منجر به سستی عضلات صاف می شود. از این رو، سالبوتامول در بیماری های همراه با باریک شدن مجاری تنفسی استفاده می شود و به آن برونکوسپاسماسمولیتیک یا برونکودیلاتور گفته می شود.
از جمله این بیماری ها می باشد آسم برونش و بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) عمدتا توسط استنشاق، اثر آن خیلی سریع شروع می شود و حدود 4-6 ساعت ادامه دارد. سالبوتامول است و در تغلیظ به دلیل گشاد کننده تنفسی و احتمالاً خاصیت آنابولیک ، لیست کنید. فقط ورزشکاران با اثبات شده آسم برونش یا بیماری های مشابه مجاز به استفاده از دارو توسط استنشاق در طول دوره مسابقه.
اثرات جانبی
با معرفی گشادکننده های برونشیت ، دارویی پیدا شد که نسبتاً خاص گیرنده های بتا 2 روی عضله صاف و گیرنده های بتا 1 در قلب. با این وجود ، داروهایی مانند سالبوتامول می توانند عوارض قلبی داشته باشند. افزایش در قلب نرخ (تاکی کاردی) می تواند رخ دهد ، که باعث افزایش مصرف اکسیژن قلب می شود.
به ویژه در بیماران مبتلا به پیش بار قلب ، این می تواند منجر به اصطلاح شود آنژین حملات سینه با فشار بر روی قفسه سینه و تنگی نفس علاوه بر این ، علائم عصبی مرکزی مانند بی قراری ، عصبی شدن و لرزش دستها می توانند در طول درمان با سالبوتامول ایجاد شوند. سایر عوارض جانبی احتمالی عبارتند از: سردرد، سرگیجه ، تپش قلب ، تهوع، تعریق ، عضله گرفتگی عضلات و اختلال در حس طعم.
افزایش در خون قند (هایپرگلیسمی) و کاهش در پتاسیم مرحله (هیپوکالمی) در خون نیز ممکن است رخ دهد. مورد دوم خطر تحریک را به همراه دارد آریتمی قلبی. هذیان ها و روان پریشی به ندرت اتفاق می افتد. لازم به ذکر است که حتی در صورت دوزهای درمانی نیز می توان توانایی واکنش را محدود کرد ، به طوری که مشارکت فعال در ترافیک و کارکرد ماشین آلات دیگر بدون خطر امکان پذیر نیست.
تداخلات
درمان همزمان با سالبوتامول و داروها از گروه بتا بلاکر منجر به کاهش اثر متقابل می شود. همچنین باید توجه داشت که بتا بلاکرها به طور کلی باید در بیماران مبتلا به آسم و COPD، زیرا می توانند باعث تنگی حیاتی مجاری تنفسی شوند. در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس ، درمان با سالبوتامول می تواند باعث ضعف شود خون اثر کاهش دهنده قند ضد دیابت ، و تنظیم دوز ممکن است لازم باشد.
با این حال ، این خطر بخصوص با دوز درمانی بالا یا درمان سیستمیک با سالبوتامول به شکل قرص یا از راه وریدی وجود دارد. خطر اثرات نامطلوب فوق الذکر با درمان همزمان با سالبوتامول و سایر داروهای سمپاتومیمتیک مانند آدرنالین و همچنین با درمان همزمان با تئوفیلین، هورمون تیروئید ال تیروکسین، داروهای ضد آریتمی برای درمان آریتمی قلبی، گلیکوزیدهای قلبی مانند دیجیتوکسین، و گروه داروهای روانگردان شناخته شده به عنوان بازدارنده های MAO (به عنوان مثال ترانیل سیپرومین) و داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (به عنوان مثال آمیتریپتیلین).
ترکیب با الکل همچنین می تواند خطر عوارض جانبی را افزایش دهد. درمان همزمان با ارگوتامین برای درمان میگرن باید با احتیاط انجام شود ، زیرا می تواند منجر به اتساع حیاتی (گشاد شدن عروق) و انقباض (انقباض عروقی) شود خون عروق. در صورت قریب الوقوع بودن بیهوشی با هیدروکربنهای هالوژنه ، مانند هالوتان یا انفلوران ، مصرف سالبوتامول باید به موقع متوقف شود و پزشک در مورد مصرف آن را مطلع کند ، در غیر این صورت خطرناک است آریتمی قلبی می تواند رخ دهد.
