آهن: ارزیابی ایمنی

گروه متخصص انگلستان در ویتامین ها و مواد معدنی (EVM) آخرین ارزیابی شده است ویتامین ها و مواد معدنی برای ایمنی در سال 2003 و برای هر ریز مغذی به اصطلاح سطح بالایی ایمن (SUL) یا سطح راهنما را تعیین کردند ، به شرطی که اطلاعات کافی در دسترس باشد. این سطح SUL یا راهنما نشان دهنده حداکثر میزان ایمن ریز مغذی است که در صورت مصرف روزانه از تمام منابع برای یک عمر ، هیچ عارضه جانبی ایجاد نخواهد کرد.

حداکثر میزان ایمن مصرف روزانه در مورد دو ظرفیتی اعمال می شود اهن و به صراحت در مورد افرادی که در معرض خطر افزایش بیش از حد آهن هستند اعمال نمی شود (به عنوان مثال ، هموكروماتوز/ بیماری ذخیره آهن).

داده های NVS II (National Nutrition Survey II، 2008) در مورد مصرف روزانه آهن مکمل روشن شود که علاوه بر کمبود آهن در جمعیت آلمان (نگاه کنید به "وضعیت تأمین") ، بخشی از جمعیت (5 تا 10٪) مقادیر آهن را به شکل مکمل های غذایی بالاتر از توصیه های مصرف و حداکثر ایمن مصرف روزانه.

اضافه بار آهن حداقل به اندازه یک مشکل بزرگ در جمعیت است فقر آهن، زیرا وضعیت آهن بدن فقط با مصرف می تواند تنظیم شود ، زیرا هیچ مکانیسم موثری برای دفع آهن اضافی وجود ندارد.

در عین حال ، مصرف زیاد آهن از طریق تغذیه معمولی با عوارض جانبی نامطلوبی همراه نیست ، از آنجا که جذب با افزایش مصرف ، میزان روده کاهش می یابد. مصرف زیاد آهن به صورت مکمل ممکن است کمتر تنظیم دقیق داشته باشد و رهبری به بالاتر جذب.

LOAEL (کمترین میزان اثر سوverse مشاهده شده) - کمترین مقدار از ماده ای که در آن عوارض جانبی فقط مشاهده شده است - 70 میلی گرم آهن در روز از همه منابع است. LOAEL برای آهن در مکمل فرم 60 میلی گرم در روز است. یک مطالعه تحمل با نقطه پایانی اثرات دستگاه گوارش به عنوان یک مرجع در اینجا استفاده شد ، به عنوان مثال ، این LOAEL عواقب طولانی مدت مصرف زیاد آهن مانند بیماری های قلبی عروقی یا افزایش خطر ابتلا را در نظر نمی گیرد. سرطان.

عوارض جانبی مصرف بیش از حد آهن مشاهده شده است یبوست, تهوع, اسهالو استفراغ. در برخی مطالعات ، بثورات پوستی نیز رخ داده است.

در این موارد ، با افزایش مصرف آهن ، شدت علائم افزایش می یابد. عوارض گوارشی مانند یبوست و استفراغ در دوزهای بین 50 تا 220 میلی گرم آهن در روز اتفاق می افتد ، با تعداد دفعات آهن بیشتر می شود. اول معتدل تر پوست واکنشها بعد از حکومت از 30 میلی گرم آهن ، در حالی که مقدار 10 میلی گرم منجر به هیچ گونه واکنش سوverse نمی شود.

علاوه بر مصرف حاد مقادیر زیادی آهن ، ذخایر بالای آهن بدن نیز خطر بالقوه ای را ایجاد می کند. در مورد افزایش ذخایر آهن در رابطه با افزایش خطر تصلب شرایین (تصلب شرایین) ، سکته قلبی (قلب حمله) ، کارسینوم روده بزرگ (تومور بدخیم در روده) ، فلج مرتعش، و نوع II دیابت ماهی

تأیید علمی احتمال بالقوه ذخیره آهن زیاد هنوز در انتظار است. به طور خاص ، مطالعات فعلی نشان می دهد که رابطه ای بین ذخیره آهن زیاد و افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی وجود دارد.