اثرات / گروه های ماده فعال
عوامل ضد ویروسی را می توان با توجه به نحوه عملکرد آنها متفاوت دانست. آنها مانع تولید مثل می شوند ویروس ها در مراحل مختلف برای جلوگیری از این مکانیسم ، ابتدا باید مراحلی را که در طی تکثیر ویروس طی می شود ، در نظر گرفت.
اول، ویروس ها به سطح سلول میزبان (سلولهای انسانی) متصل می شود. هنگام ویروس ، مولکول پروتئینی در سطح ویروس به گیرنده خاصی از میزبان متصل می شود (جذب). بسته به نوع ویروس ، ویروس سپس وارد سلول می شود ، یا از طریق همجوشی بین پاکت ویروس و غشای سلولی یا با نفوذ از طریق منافذ تازه تشکیل شده در غشای سلول میزبان. به محض ورود ویروس به سلول میزبان ، اطلاعات ژنتیکی آن (ژنوم) را آزاد می کند.
این فرآیند "بدون پوشش" نامیده می شود. سپس ژنوم ویروسی در چند مرحله میانی تکثیر می شود. در آخر ، ذرات ویروس جمع می شوند (بلوغ) و تمام می شوند ویروس ها آزاد می شوند
داروها را می توان در تمام این اتصالات استفاده کرد و از تکثیر ویروس جلوگیری می کند. این منجر به گروه های زیر از مواد فعال می شود: اولاً ، بازدارنده های ورود ، زیرا از اتصال ذرات ویروس به غشای سلولی میزبان (Ancriviroc ، Aplaviroc). سپس مهارکننده های نفوذ ، که مانع از ورود ذرات ویروس به سلول میزبان می شود و بنابراین از "عدم پوشش" (آمانتادین ، پلكوناریل) نیز جلوگیری می كند.
این گروه عظیم بازدارنده های ضرب را دنبال می کند. این شامل چندین زیر گروه است که از سنتز اسیدهای نوکلئیک یا جلوگیری می کند پروتئین ها. آنها شامل این تقسیم بندی هستند ، اما کاملا گیج کننده است و درک آن دشوار است.
آنها در اثربخشی خود در برابر مناسب هستند آنزیم ها که برای تکثیر مورد نیاز است. مهارکننده های دیگری که از ترکیب ویروس ها جلوگیری می کنند نیز مانند داروی Bevirimat در برابر HIV مهم هستند. سرانجام ، مهارکننده های نورآمینیداز وجود دارد که از ترشح ویروس های تازه تولید شده جلوگیری می کند.
نمونه هایی از این داروها اوسلتامیویر و زنامیویر هستند ، داروهای ضد تاثیر ویروس ها
- بازدارنده های DNA پلیمراز
- بازدارنده های DNA / RNA پلیمراز
- بازدارنده های RNA پلی مراز
- بازدارنده های ترانس کریپتاز معکوس
- بازدارنده اینوزین مونوفسفات دهیدروژناز
- بازدارنده های پروتئاز
- بازدارنده های انتگراز
- اولیگونوکلئوتیدهای ضد حس
- بازدارنده های هلیکاز پریماز
طیف عوارض جانبی این گروه از داروها به اندازه تعداد مواد مختلف فعال است و علاوه بر نوع مصرف ، به دوز تجویز شده نیز بستگی دارد. به طور کلی می توان گفت که مواد محلی و خارجی به خوبی تحمل می شوند و عوارض جانبی محدود به منطقه کاربرد است.
مواد تجویز شده از راه خوراکی یا داخل وریدی بر کل بدن تأثیر دارند و معمولاً باعث تحریک می شوند تهوع, سردرد یا اسهال به طور خاص ، مواد موثری که در برابر چندین عامل بیماری زا مثر هستند ، بیشتر باعث عوارض جانبی می شوند. مواد موثری که متابولیزه و توسط آن تجزیه می شوند کبد مشکل ساز هستند ، زیرا می توانند حتی برای بیماران مبتلا به آسیب کبدی مضرتر شوند. عوارض جانبی خاص تک تک مواد فعال را می توان در درج بسته قرائت کرد.
