گلیکوپیرونیم بروماید دارویی از گروه پاراسمپاتولیتیک است. به عنوان عامل کاهش ترشحات در بدن استفاده می شود بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) به عنوان یک آنتی کولینرژیک ، عملکرد آن را سرکوب می کند استیل کولین در پاراسمپاتیک سیستم عصبی.
گلیکوپیرونیم بروماید چیست؟
گلیکوپیرونیم بروماید به عنوان یک ماده فعال برای کاهش ترشحات در بدن استفاده می شود بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD). گلیکوپیرونیم بروماید یک ماده فعال شیمیایی پیچیده با ساختار آمونیوم کواترنر است. به عنوان یک نمک داخلی ، از یک کاتیون آلی و آنیون برومید تشکیل شده است. همچنین از نظر شیمیایی مربوط می شود آتروپین. به عنوان یک ماده خالص ، به عنوان یک بلور سفید وجود دارد پودر. به دلیل ساختار نمکی که دارد ، به راحتی در آن حل می شود آب و در چربیها محلول نیست و در چربیها و روغنها محلول نیست. گلیکوپیرونیم بروماید اثر برونکودیلاتور دارد و بنابراین در درمان آن استفاده می شود COPD. این عمل بسیار سریع ، بلکه در دراز مدت نیز انجام می شود ، بنابراین لازم است فقط یک بار در روز استفاده شود. درمان بصورت a انجام می شود پودر استنشاق. به دلیل حلالیت کم چربی ، به سختی می تواند از آن عبور کند خون-مغز مانع و در نتیجه هنگام استفاده هیچ عارضه جانبی جدی روانی ایجاد نمی کند. تنها عوارض جانبی ایجاد شده مربوط به کاهش ترشح در غشای مخاطی و غدد عرق.
اثر دارویی
گلیکوپیرونیوم بروماید تأثیر خود را در گیرنده های موسکارینی پاراسمپاتیک اعمال می کند سیستم عصبی. با این کار ، مانع از عمل می شود استیل کولین، در نتیجه به طور غیر مستقیم هدایت عصب را در پاراسمپاتیک سرکوب می کند سیستم عصبی (سیستم عصبی پاراسمپاتیک) همراه با سیستم عصبی دلسوز و روده (سیستم عصبی روده) ، سیستم عصبی پاراسمپاتیک متعلق به اصطلاحاً سیستم عصبی خودمختار است. سیستم عصبی پاراسمپاتیک و دلسوز به عنوان مخالف عمل می کنند. سیستم عصبی پاراسمپاتیک مسئول عملکردهای داخلی بدن در حالت استراحت است ، در حالی که دستگاه عصبی سمپاتیک فعالیت های خارجی را ترویج می کند. با افزایش فعالیت سیستم عصبی پاراسمپاتیک ، ترشح بیشتری وجود دارد مخاط در نایژه ها و عرق از غدد عرق. همچنین تحرک دستگاه گوارش افزایش یافته است. مهار استیل کولین در گیرنده های موسکارینی سیستم عصبی پاراسمپاتیک به طور طبیعی ترشح ، تعریق و تحرک دستگاه گوارش را کاهش می دهد. علاوه بر این ، کاهش از قلب نرخ هنوز هم برگزار می شود. برای درمان علامتی در برخی از بیماری ها یا برای آماده سازی عمل ، کاهش برخی از عملکردهای بدن ضروری است.
کاربرد پزشکی و استفاده از آن
گلیکوپیرونیم بروماید عمدتا در درمان علامتی COPD استفاده می شود ، بیماری مزمن انسدادی ریه. در اینجا ، هدف این است که با اتساع لوله های برونش ترشح مخاط را کاهش دهد. این دارو بصورت روزانه استنشاق می شود پودر. از این طریق امکان درمان بیماری وجود ندارد ، اما با مبارزه با علائم ، کیفیت زندگی بیمار به طور قابل توجهی بهبود می یابد. این دارو در بیماری بسیار شدید نیز استفاده می شود شرط از رال ها تنفس. در اینجا ، بیمار دیگر قادر به این کار نیست سرفه ترشح تشکیل شده و در معرض خفگی است. همین امر در مورد دیسفاژی با افزایش ترشح بزاق وجود دارد. از گلیکوپیرونیم بروماید نیز قبل از عمل برای کاهش استفاده می شود بزاق و ترشح مخاط. از آنجا که گیرنده های موسکارینی به خوبی به گلیکوپیرونیم بروماید پاسخ می دهند ، به عنوان مثال ، تأثیر در کاهش ترشح بزاق در دوز رخ می دهد که عوارض جانبی هنوز نقشی ندارند. کاربرد دیگر گلیکوپیرونیم بروماید در القا بیهوشی، همچنین برای کاهش ترشح و قلب نرخ. داروهای همچنین اثرات خوبی در اختلالات دستگاه گوارش نشان می دهد. بنابراین ، افزایش فعالیت روده کاهش یافته و ترشح آب معده کاهش می یابد. هایپرهیدروز نیز باید به عنوان یک نشانه دیگر ذکر شود. هایپرهیدروز یک است شرط که در آن تعریق زیاد رخ می دهد.
خطرات و عوارض جانبی
همانند همه داروها ، با استفاده از گلیکوپیرونیم بروماید عوارض جانبی ایجاد می شود. عوارض جانبی ممکن است خشک باشد دهان, یبوست, سردرد, بیخوابی، عفونت های دستگاه ادراری و همچنین اختلالات بینایی. باید گفت که این عوارض معمولاً نسبتاً خفیف هستند. فقط در صورت حساسیت خاص به گلیکوپیرونیم بروماید ، استفاده از آن منع مصرف دارد. علاوه بر این ، گلیکوپیرونیم بروماید نباید در ترکیب با سایر موارد استفاده شود پاراسمپاتولیتیک ها. از عوارض جانبی شدید گلیکوپیرونیم بروماید می توان پیشگیری کرد زیرا اثرات مثبت حتی در دوزهای پایین رخ می دهد و اثر نسبتاً طولانی ادامه می یابد. علاوه بر این ، گلیکوپیرونیم بروماید به دلیل ساختار یونی خود در چربی محلول نیست و بنابراین نمی تواند از آن عبور کند خون-مغز مانع در نتیجه ، ماده فعال نمی تواند باعث اختلالات شدید عصبی مرکزی ، مانند حافظه اختلال ، حالت های گیج کننده ، یا توهم.
