پروبنسید یک داروی خط دوم برای است هیپراوریسمی و نقرس. این مبدل URAT1 را در کلیه، افزایش انتشار اوره به داخل ادرار می رود در حالی که دفع آنیونهای آلی را کاهش می دهد. پروبنسید با تعداد زیادی دیگر ارتباط برقرار می کند داروهای.
پروبنسید چیست؟
زیرا این دارو بدن را تحریک به دفع می کند اسید اوریک, پروبنسید متعلق به گروه اوریکوسوریک است داروهای. زمینه کاربرد آن درمان است هیپراوریسمی و نقرس، مورد دوم در نتیجه هیپراوریسمی. پروبنسید یک عامل خط دوم است: در بسیاری از موارد بهترین گزینه برای درمان خط اول نیست. ماده فعال ، با فرمول مولکولی C13H19NO4S ، جامد است و کمی تلخ است طعم. به عنوان یک دارو ، کریستال ها اغلب به شکل قرص هستند. MSD Sharp und Dohme GmbH این محصول را با نام Santuril به ثبت رساند. در اصل برای اطمینان از عرضه پنی سیلین در طول جنگ جهانی دوم ، زیرا پروبنسید می تواند اثر پنی سیلین را افزایش دهد ، بنابراین کاهش می یابد مقدار مورد نیاز است که هر دو داروهای ترکیب شده اند با این حال ، در عمل ، از این دارو استفاده نشده است زیرا تولید پروبنسید تا سال 1952 تکمیل نشده است.
عمل دارویی
در بدن انسان ، کلیه ادرار تولید می کند ، ابتدا ادرار اولیه تشکیل می شود. از این طریق ، اندام مواد مختلفی را بازیابی می کند ، از جمله الکترولیت ها و اوره. در این فرآیند فیلتراسیون ، اوره در خدمت تغییر شیب اسمزی است که باعث می شود مایع و مواد محلول در آن در سراسر غشا پخش شوند. پس از جذب مجدد ، مبدل URAT1 - قابل مقایسه با درب گردان - از یک طرف آنیونهای آلی را اشغال می کند و از طرف دیگر اوره را بازیابی می کند. پروبنسید در این فرایند مداخله می کند: جذب مجدد اسید اوریک کاهش می یابد زیرا دارو با مبدل تداخل می کند. در نتیجه ، بدن انسان بیشتر آزاد می شود اسید اوریک از طریق ادرار بیش از حد معمول این فرآیند سطح اسید اوریک را در خون کاهش می دهد خون، که مسئول هیپراوریسمی و مشکلات مفصلی ناشی از آن است. در عوض ، هنگامی که پروبنسید فعالیت مبدل URAT1 را کاهش می دهد ، آنیون های آلی بیشتری در بدن باقی می مانند. به این ترتیب ، اگر بدن نیز این مواد را دفع کند ، پروبنسید ممکن است بر عملکرد سایر داروها نیز تأثیر بگذارد مولکول ها در مقادیر کم
کاربرد پزشکی و استفاده از آن
این دارو برای درمان هایپراوریسمی یا نقرس که از آن ناشی می شود ، اما گزینه درمانی خط اول نیست. در عوض ، پروبنسید معمولاً فقط پس از عدم موفقیت در تلاش با سایر عوامل استفاده می شود. برای همین منظور در آلمان نیز تأیید شده است. پزشکی هیپراوریسمی را به عنوان یک سطح اسید اوریک از نظر پاتولوژیک افزایش می دهد که بیش از 6.7 میلی گرم در دسی لیتر (زنان) یا 7.4 میلی لیتر / دسی لیتر (مردان) در خون سرم علائم در هیپراوریسمی در هر مورد بروز نمی کند. با این حال ، اگر اسید اوریک به عنوان نمک در آن متبلور شود مفاصل، نقرس ایجاد می شود. در طی یک حمله حاد ، علائم التهابی در مفصل آسیب دیده ظاهر می شود. آنها اغلب همراه هستند درد. در طی حاد حمله نقرس، پروبنسید منع مصرف دارد. در پاسخ به اسید اوریک رسوب داده شده نمک در مفاصلاز غضروف سفت و ضخیم می شود. این مرحله به نقرس مزمن نیز معروف است. اگرچه بیشتر افراد 30-40 سال از شروع می گذرانند ، اما در موارد نادر ممکن است نقرس رخ دهد کودکی. با این حال ، پروبنسید برای کودکان زیر 2 سال مناسب نیست.
خطرات و عوارض جانبی
پروبنسید برای درمان در بیماران با اختلال کلیوی مناسب نیست. این مسئله در صورت افزایش احتمال ابتلا نیز صادق است کلیه سنگ ها. علاوه بر این ، این دارو در حساسیت بیش از حد و وجود ماده حاد منع مصرف دارد حمله نقرس. عوارض جانبی احتمالی پروبنسید شامل انواع مختلفی است پوست واکنش هایی مانند خارش ، ریزش موو ورم لثه، و همچنین مشکلات گوارشی مانند نفخ و تهوع. علاوه بر این، سردرد، خواب آلودگی ، و از دست دادن اشتها ممکن است رخ دهد تداخلات بین پروبنسید و بسیاری از داروهای دیگر امکان پذیر است. در بیشتر موارد ، پروبنسید باعث افزایش غلظت از دیگر مواد فعال موجود در خون سرم و بنابراین می تواند اثر آنها را تغییر دهد. عوامل دیگر ، به عنوان مثال ، استیل سالیسیلیک اسید (ASA) ، ممکن است اثر درمانی پروبنسید را کاهش دهد یا در موارد دیگر ، رهبری به افزایش خطرات اثر.
