متابولیسم هوازی و بی هوازی
دو مسیر متابولیکی برای استرس جسمی وجود دارد. یکی متابولیسم انرژی هوازی است که در آن تأمین انرژی عضلات بر اساس اکسیژن انجام می شود. هوازی به این معنی است که اکسیژن به اندازه کافی در تأمین انرژی نقش دارد.
اگر شدت تمرین یا مسابقه افزایش یابد ، عضلات برای تأمین انرژی بیشتر به اکسیژن بیشتری احتیاج دارند. بیش از یک شدت مشخص ، بدن دیگر قادر به تأمین اکسیژن بیشتر نیست ، حداکثر اکسیژن دریافت شده حاصل می شود. پس از رسیدن به این نقطه ، بدن در هوازی قرار دارد -آستانه بی هوازی (آستانه 4 میلی مول).
از این آستانه ، بدن به آرامی اما پیوسته شروع به مصرف اکسیژن بیشتر از مقدار مورد نیاز بدن می کند. سلول عضلانی با پروتونهای بیشتر و حتی بیشتر غرق می شود لاکتات تولید می شود برای تعیین این آستانه فردی ، a لاکتات تست انجام می شود
تشخیص عملکرد استقامتی
La لاکتات تست یکی از روشهای تشخیص عملکرد برای تعیین تحمل توانایی یک ورزشکار هرچه بار بیشتر یا زیادتر شود ، بار ورزشکار بهتر است تحمل توانایی چنین تشخیص عملکرد برای تعیین تحمل ظرفیت معمولاً به صورت آزمون مرحله ای انجام می شود.
معمولاً چنین تست مرحله ای روی تردمیل انجام می شود. در صورت تمایل ، می توان تجزیه و تحلیل گاز تنفسی را برای تعیین پارامترهای بیشتر انجام داد. به طور کلاسیک ، فقط آزمایش لاکتات انجام می شود.
با یک تست مرحله بار به مرحله بار افزایش می یابد. قبل ، در حین و بعد از آزمون مرحله ، خون از ورزشکار گرفته شده است. یک سوزن به گوش فرو می رود و سپس چند قطره از آن سوزن می زند خون گرفته شده اند
این خون سپس مورد بررسی قرار گرفته و مقدار لاکتات موجود تعیین می شود. این آزمایش تا زمانی که ورزشکار کاملاً خسته نشود انجام می شود تا علاوه بر هوازی ، حداکثر غلظت لاکتات در خون را نیز تعیین کند.آستانه بی هوازی. آزمون مرحله ای نیاز به رهنمودهای خاصی دارد که باید رعایت شود.
طول آزمون نقش مهمی دارد. اگر پله های فردی بیش از حد طولانی باشد ، ممکن است ورزشکار قبل از رسیدن به حداکثر بار خود خسته شود. اگر مراحل خیلی کوتاه باشد ، این امکان وجود دارد که ورزشکار بدون خستگی قبل از آن ، به حداکثر سرعت برسد.
بنابراین یک آزمایش لاکتات باید همیشه مراحل یکسانی داشته باشد و این مراحل باید دارای یک طول مناسب باشند. علاوه بر این ، تردمیل را می توان با شیب یا بدون آن تنظیم کرد ، که دوباره بر طول مرحله و آزمون تأثیر می گذارد. علاوه بر تردمیل ، یک تست مرحله ای را می توان روی ارگومتر دوچرخه یا ارگومتر ردیف نیز انجام داد. این امر به ورزش اصلی این ورزشکار بستگی دارد.
معمولاً چنین آزمایشات مرحله تشخیصی عملکردی در ورزشهای رقابتی یافت می شود. در ورزشهای تفریحی و مردمی ، آنها به ندرت اتفاق می افتند ، زیرا تلاش ها به همین نسبت زیاد است و برای اطمینان از عملکرد کنترل شده به پرسنل آموزش دیده نیاز است. چندین مدل برای چنین مرحله آزمایشی وجود دارد.
یک مدل شامل 5٪ شیب تردمیل است و با سرعت 8 کیلومتر در ساعت شروع می شود. این سرعت به مدت سه دقیقه حفظ می شود و سپس هر سه دقیقه دو کیلومتر در ساعت افزایش می یابد. خون در حین ورزش و بعد از آن گرفته می شود.
آزمون استاندارد زیر مشابه است. هر مرحله روی تردمیل به مدت پنج دقیقه تکمیل می شود و این بار شیب تردمیل وجود ندارد. بعد از هر مرحله ، یک دقیقه استراحت انجام می شود و خون از فرد گرفته می شود تا میزان لاکتات مشخص شود.
این آزمون با سرعت 3.25 متر بر ثانیه (متر بر ثانیه) آغاز می شود. افزایش در هر مرحله 0.25 متر بر ثانیه است. یک تست مرحله ای همیشه باید با علاقه به این ورزش انجام شود.
این کار را می توان با انتخاب دستگاه به شرح بالا ، یا با استفاده از طول پله و شیب انجام داد. با این حال ، انجام آزمایش لاکتات همیشه تحت شرایط یکسان و با همان تنظیمات بسیار مهم است تا بتوانید آزمایش های مختلف فردی را با یکدیگر مقایسه کنید. روش شرح داده شده برای انجام آزمایش به آزمایشگاه اشاره دارد.
در آزمایشگاه ، شرایط را می توان در هر زمان تولید کرد تا نتایج کاملاً قابل مقایسه باشد. با این حال ، این اغلب دور از واقعیت است ، به طوری که آزمایش های به اصطلاح میدانی نیز انجام می شود. اینها تست های مرحله ای در محیط معمول ورزش است (در حال اجرا مسیر، قایقرانی قایق و غیره)
