تشخیص | گانگلیون روی مچ

تشخیص

تشخیص a گانگلیون در مچ دست معمولاً در نگاه اول قابل مشاهده است. محل و شکل تورم به تنهایی می تواند منجر به تشخیص مشکوک a شود گانگلیون در طول یک معاینهی جسمی. علاوه بر این ، می توان آزمایش کرد که آیا پوست بالای پوست است گانگلیون منقول است

تشخیص را می توان با معاینه آزمایشگاهی مایعات از گانگلیون تأیید کرد. برای این منظور گانگلیون سوراخ شده و مایعات از طریق سوزن خارج می شود. سونوگرافی به ویژه برای اثبات پر شدن گانگلیون از مایع استفاده می شود.

فقط به ندرت می توان ساقه را تجسم کرد. در اصل ، تشخیص گانگلیون همچنین می تواند به طور مستقیم در حین جراحی ایجاد شود. در موارد نادر ، اشعه ایکس تحت تأثیر قرار گرفته است انگشت تا علت استخوانی تورم را از بین ببرد.

درمان

مهمترین م componentلفه در درمان گانگلیون بر روی مچ دست بی حرکتی مفصل است. این معمولاً منجر به کاهش تورم می شود ، اما گانگلیون غالباً دوباره هنگام بروز ظاهر می شود مچ دست دوباره استرس دارد. هنگام عود ، می توان گانگلیون را ماساژ داد ، که مایع را مجبور می کند به داخل مفصل برگرداند.

گاهی اوقات ، تلاش می شود تا گانگلیون نیز منفجر شود. اگر مایعات به بیرون رانده نشوند ، یک گانگلیون است پنچر شدن می تواند اجرا شود. در این روش ، مایعات با استفاده از سرنگ از گانگلیون استخراج می شود.

برداشتن گانگلیون از طریق جراحی معمولاً فقط در مواردی انجام می شود که اقدامات درمانی محافظه کارانه شکست بخورد. پنچر شدن گانگلیون با سرنگ و سوزن انجام می شود. سوزن عادت کرده است پنچر شدن گانگلیون در مچ دست، و سپس مایع استخراج می شود.

در بیشتر موارد ، سوراخکاری برای از بین بردن تمام مایعات برای اهداف درمانی انجام می شود. با این حال ، مایعات پس از آن هنوز می تواند در آزمایشگاه بررسی شود ، به طوری که سوراخ نیز اهداف تشخیصی را برآورده می کند. امید است که یک سوراخ باعث بهبود کامل گانگلیون شود ، اما باید انتظار داشت که هر دومین گانگلیون سوراخ شده برگردد و نیاز به درمان بیشتری دارد.

A گانگلیون بر روی مچ دست اغلب در یک توسعه می یابد غلاف تاندون و در آنجا با اضافه بار تحریک می شود. این اضافه بار منجر به تحریک مزمن می شود ، که باعث ایجاد یک گانگلیون می شود. در مرحله حاد گانگلیون ، استفاده از آن توصیه نمی شود ، آتل معمولاً گزینه معقول تری است.

با این حال ، توسعه گانگلیون بر روی مچ دست با تسکین تاندون ها و در نتیجه غلاف تاندون نیز با ضربه زدن. از یک آتل برای بی حرکتی استفاده می شود ، که بخشی از درمان محافظه کارانه گانگلیون است. از آنجا که گانگلیون در مچ دست به دلیل فشار زیاد بر روی مفصل است ، باید گانگلیون را با بی حرکتی درمان کرد. یک گانگلیون اغلب هنگام پوشیدن آتل عقب می رود ، اما عود می کند ، یعنی وقتی دوباره از دست آسیب دیده استفاده می شود ، گانگلیون دوباره ظاهر می شود ، بنابراین فشار مضاعفی را روی مچ دست ایجاد می کند.