دیورتیکولیت التهاب کیسه های کوچک روده است مخاط از روده بزرگ. این اغلب بدون علامت باقی می ماند ، اما همچنین می تواند خود را از طریق نشان دهد درد و در صورت پاره شدن دیورتیکول و تخلیه محتوای روده در حفره شکم ، می تواند تهدید کننده زندگی باشد. این بیماری را می توان به مراحل مختلف تقسیم کرد. از یک طرف ، این بیماری با توجه به علائم بالینی بیمار طبقه بندی می شود ، از طرف دیگر با توجه به یافته های آن کولونوسکوپی و تصویربرداری (CT شکم).
مرحله 0
مرحله 0 به عنوان ساده شناخته می شود دیورتیکولوزیس. بیمار به هیچ وجه علائمی ندارد. در حین کولونوسکوپی، فقط برجستگی های کوچک (دیورتیکول) روده است مخاط قابل مشاهده هستند ، اما تحریک پذیر نیستند ، یعنی ملتهب نیستند. توموگرافی رایانه ای شکم ، دیورتیکول ها را به صورت حفره های کوچک پر از گاز یا ماده حاجب نشان می دهد.
مرحله اول
مرحله I با یک حاد بدون عارضه مشخص می شود دیورتیکولیت. بیمار معمولاً احساس می کند درد در پایین شکم (چپ) و ممکن است دارای تب. به کولونوسکوپی، دیورتیکول ها این بار تحت تأثیر برجستگی های قرمز شده و متورم روده ، تحت تأثیر قرار می گیرند مخاط. اگر ماده حاجب اضافه شود ، مارپیچ ها (ماده حاجب ماده خار مانند) و ضخیم شدن مخاط روده ظاهر می شود. مخاط روده ای ضخیم شده نیز ممکن است در CT قابل مشاهده باشد.
مرحله دوم
در مقابل مرحله I ، مرحله II از دیورتیکولیت یک دیورتیکول حاد پیچیده است. این مرحله به سه زیر فرم تقسیم می شود. اگر مرحله IIa وجود داشته باشد ، به اصطلاح دیورتیکولیت خلطی یا پریدیورتیکولیت است.
بیمار احساس قدرت می کند درد در شکم تحت فشار ، و معاینهی جسمی کشش دفاعی شکم را نشان می دهد. در قسمت تحتانی شکم یک مقاومت رول مانند احساس می شود. معمولاً بیمار نیز دارای تب.
در طول کولونوسکوپی قرمزی واضح در گردن های دیورتیکول قابل مشاهده است. با استفاده از ماده حاجب ، مارپیچ ها و مخاط روده ای ضخیم شده می توانند مانند مرحله اول مشاهده شوند. CT نشان می دهد مخاط روده ضخیم شده ، و همچنین ضخیم شدن بافت چربی در اطراف روده بزرگ.
مرحله IIb در صورت وجود دیورتیکولیت آبسه دار ، سوراخ پوشیده شده یا a انجام می شود فیستول. دیورتیکول آبسه ای یک تجمع موضعی در است چرک در مخاط روده (آبسه) در سوراخ پوشیده ، دیورتیکول پاره می شود ، اما هنوز به طور کامل به حفره شکم نفوذ نکرده است.
A فیستول هنگامی وجود دارد که مجرای اتصال بین دیورتیکولوم و حفره شکم تشکیل شده باشد. بیمار معمولاً دارای یک تب، پریتونیسم موضعی (درد ناشی از تحریک در صفاقی) کولونوسکوپی همان یافته های مرحله IIa را نشان می دهد.
با استفاده از ماده حاجب ، می توان پارگی در مخاط روده یا دیواره روده مشاهده کرد. در این حالت ممکن است ماده حاجب از لومن روده نشت کند. آن آبسه در توموگرافی رایانه ای قابل مشاهده می شود.
در این مرحله ، سرانجام یک یا چند دیورتیکول کاملاً پاره می شود ، یعنی به داخل حفره شکمی آزاد شکسته می شوند. این امر ارتباط مستقیمی بین روده و حفره شکم ایجاد می کند. بیماران دارای شکم حاد، که بسیار شدید مشخص می شود درد شکماحتمالاً شوک علائم و استفراغ. کولونوسکوپی در چنین تصویر بالینی انجام نمی شود. توموگرافی رایانه ای هوای آزاد موجود در حفره شکم را که از روده می آید و همچنین مایعات آزاد و احتمالاً آبسه ها را نشان می دهد.
