مترادف به معنای گسترده تر
علامت تولد ، خال پزشکی: nevus ، nevus cell nevus ، nevus pigmentosus ، nevus پیوندی ، nevus ترکیبی ، nevus پوستی
به طور کلی در پزشکی از "خال" به عنوان nevus (= mal ، nevi plural) یاد می شود و ناهنجاری موضعی پوست را توصیف می کند ، که با افزایش سلولهای رنگدانه ، به اصطلاح سلولهای nevus مشخص می شود. اینها احتمالاً سلولهای رنگدانه اصلاح شده ژنتیکی (ملانوسیت ها) هستند. تمایز بین مادرزادی (در هنگام تولد یا طی چند هفته) و اکتسابی ایجاد می شود کبد لکه ها هر یک از این اشکال را می توان به خال های اتصال دهنده ، ترکیبی و پوستی تقسیم کرد.
اپیدمیولوژی وقوع فراوانی
خال یکی از شایع ترین تغییرات در پوست است. اشکال مادرزادی نادرتر از انواع اکتسابی هستند. میزان بروز در نوزادان حدود 1: 100 است. خال های بزرگتر در نوزادان حتی کمتر شایع هستند (1:10 000-500).
تجمع خانوادگی خال های مادرزادی شرح داده شده است. مردان و زنان به یک اندازه تحت تأثیر قرار می گیرند. خال های اکتسابی بیشتر در بین اقوام مختلف شایع هستند ، اما در جمعیت سفیدپوست بیشتر از جمعیت های رنگدانه شده بیشتر دیده می شوند.
به طور متوسط ، هر فرد دارای حدود 30 خال خال سلول خونی است که مردان کمی بیشتر از زنان نشان می دهند. کبد لکه به ویژه در قسمت های بدن در معرض نور ایجاد می شود و در دهه سوم و چهارم زندگی به بزرگترین گسترش خود می رسد. سپس عقب نشینی می کند. در اصل ، همه آنها نشان دهنده پیش ساز پوست هستند سرطان (بدخیم ملانوم) ، اما انحطاط بسیار نادر و استثنا است. فقط خال های مادرزادی و "خال های کلارک" ، شکل خاصی از خال های اکتسابی ، افزایش خطر انحطاط را نشان می دهند.
علل
ژنها در اکتسابی نقش دارند کبد لکه ها همچنین رابطه جنسی هورمون و اشعه ماوراء بنفش طبق نظریه فعلی ، فرض بر این است که سلولهای خال خال ایجاد کننده لکه کبدی از سلولهای پیش ساز سلولهای رنگدانه معیوب ، نووملانوبلاستها ایجاد می شوند.
اینها در طول رشد جنینی پوست را مستعمره می کنند. در لایه بالایی پوست ، آنها یا در رحم تکثیر می شوند و بدین ترتیب خال های مادرزادی سلول خال خال را تشکیل می دهند ، یا ابتدا در آنجا استراحت می کنند و در طول زندگی تکثیر می شوند ، که به نوبه خود منجر به شکل اکتسابی می شود. هر دو شکل لکه کبدی یک مسیر توسعه کلیشه ای را دنبال می کنند.
ابتدا آنها به صورت یک خال محل اتصال وجود دارند ، سپس به یک خلأ مرکب و در نهایت به یک خلأ پوستی تبدیل می شوند. این اشکال نشان دهنده مهاجرت تدریجی سلولهای خالدار محکم از سطح پوست به اعماق است. معمولاً در خال مادرزادی ، سلولهای خال خال نسبت به خال به دست آمده به لایه های عمیق تری می رسند.
