قرص منیزیم | منیزیم

قرص های منیزیم

منیزیم ممکن است برای جلوگیری یا درمان کمبود منیزیم تجویز شود. این باید به تنظیم فعالیت عضلات ، تأمین انرژی بیشتر برای بدن و بازسازی دیواره های سلولی کمک کند. منیزیم آماده سازی از بیولکترا انتخاب خوبی هستند

قرص های منیزیم خطرات

منیزیم زیرا در افرادی که از شدت شدید رنج می برند ، نباید دارویی مصرف شود کلیه اختلال عملکرد و اختلالات هدایت قلب (به عنوان مثال: بلوک AV) همچنین در صورت افزایش حساسیت به داروی منیزیم ، هیچ قرصی نباید مصرف شود. حتی در موارد خفیف و متوسط کلیه اختلال عملکرد ، و همچنین هنگام مصرف اسید معدهصحافی یا ملین و در صورت بروز خفیف کلیه سنگ ، منیزیم فقط باید تحت نظارت دقیق پزشک مصرف شود.

زنان باردار می توانند منیزیم مصرف کنند. اگر اندکی قبل از تولد تجویز شود ، نوزاد تازه متولد شده باید حداقل 24 ، ترجیحاً 48 ساعت تحت کنترل باشد. به کودکان همچنین می توان منیزیم داد. بسته به نوع آماده سازی ، حداکثر دوز برای کودکان وجود دارد.

عوارض جانبی قرص منیزیم

واکنش هر فرد به داروها متفاوت است. عوارض جانبی زیر ممکن است رخ دهد یا نداشته باشد. بسته به نوع و دفعات مصرف دارو ، اثرات نامطلوب ممکن است متفاوت باشد.

اگر منیزیم به صورت خوراکی به عنوان قرص ، قرص جوشان یا کپسول مصرف شود ، مدفوع نرم ممکن است به طور مکرر ایجاد شود. در صورت بروز اسهال ، درمان با منیزیم باید به طور موقت قطع شود. با دوز روزانه به حداقل رسانده شده ، دارو می تواند تا زمانی که ادامه دارد ادامه یابد اجابت مزاج عادی شده است. اگر عملکرد کلیه مختل شود ، استفاده طولانی مدت ممکن است منجر به افزایش شود خستگی در طول روز. دارو باید به طور موقت قطع شود و بعد از استراحت مقدار دوز آن کاهش یابد.

منیزیم و اسهال

اگر قرص های منیزیم به دلیل کمبود منیزیم مصرف شود ، اسهال ممکن است به عنوان یک عارضه جانبی شناخته شده ایجاد شود. اسهال ، که از نظر پزشکی نیز شناخته می شود اسهال، همچنین ممکن است نشانه ای از مصرف بیش از حد نمک های منیزیم در زمینه مصرف منیزیم باشد. با این حال ، افرادی نیز هستند که چنان حساس واکنش نشان می دهند که حتی در دوز توصیه شده روزانه طبیعی ، آنها مدفوع نرم یا حتی دارند اسهال. بنابراین اگر مصرف داروهای منیزیم منجر به افزایش مدفوع نازک یا اسهال شود ، برای کاهش یا جلوگیری کامل از آنها ، امکانات مختلفی وجود دارد.

اول ، می توان دوز روزانه را کاهش داد. این احتمال وجود دارد که حتی دوز منیزیم روزانه کمتری بتواند تعداد اسهال را کاهش دهد یا حتی آن را کاملا از بین ببرد. احتمال دیگر قطع مصرف منیزیم است مکمل در عصر به جای کاهش مقدار منیزیم.

مهمتر از همه ، مصرف منیزیم قبل از خواب توصیه می شود. اگر هنگام مصرف منیزیم اسهال رخ داد ، گزینه دیگر این نیست که کل مقدار روزانه را به طور هم زمان مصرف کنید ، بلکه باید آن را در چندین قسمت کوچکتر در طول روز پخش کنید. به این ترتیب ، بدن می تواند منیزیم را به طور کامل از روده ها جذب کند.

هنگام اسهال هنگام مصرف منیزیم مکمل به راحتی می توان توضیح داد: منیزیم توسط بدن مصرف می شود دهان. سپس از طریق عبور می کند معده در دستگاه روده جایی که توسط روده جذب می شود مخاط. کانالهای کوچکی در غشای مخاطی وجود دارد که از طریق آنها منیزیم به جریان خون می رسد.

با این حال ، این کانال ها ظرفیت جذب محدودی دارند. در صورت بیش از این ظرفیت ، تمام منیزیم قابل جذب غشای مخاطی نیست ، به طوری که مقداری از آن در لومن روده باقی مانده و با مدفوع دفع می شود. با این حال ، مشکل این است که غلظت بالای منیزیم در داخل روده منجر به افزایش آب به روده می شود.

این مکانیسم باعث می شود بدن آب بیشتری در روده دفع کند و مدفوع را نرمتر یا حتی مایعات بیشتری کند و منجر به آن شود اسهال. بنابراین ، همیشه باید هنگام مصرف منیزیم زیاد بنوشید ، زیرا آب از بدن خارج می شود. این یک عارضه جانبی مفید در افراد مسن است.

آنها اغلب از این رنج می برند یبوست (از نظر پزشکی یبوست نامیده می شود) یا از دارویی استفاده کنید که منجر به یبوست شود. تحمل منیزیم مختلف مکمل می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد. بنابراین ممکن است یک فرد از یک داروی به اسهال مبتلا شود اما از فرد دیگر دچار اسهال نشود. بنابراین ، تغییر داروی می تواند به محض بروز اسهال در اینجا نیز کمک کند.