عملکرد کانال مغبنی
کانال اینگوینال برای محافظت از بسیاری از ساختارها در مسیر خود است. هر دو کانال اینگوینال زن و مرد حاوی عصب الیوایژینال از شبکه لومبالیس ، راموس دستگاه تناسلی از عصب ژنیتو فمورال ، لنف عروق از ناحیه مغبنی و خون عروق. این ساختارها استفاده می کنند کانال اینگوینال برای خروج از حفره شکم.
فقط از این طریق می توانند از دیواره سخت شکم عبور کرده و به ساختارهای هدف خود برسند. در مردان ، طناب اسپرماتیک و مختلف عروق که عرضه می کنند بیضه ها همچنین از طریق کانال اجرا شود. در طی رشد جنین ، بیضه ها برای ورود باید از حفره شکم خارج شود کیسه بیضه.
La بیضه ها از کانال اینگوینال استفاده کنید که ارتباطی بین حفره شکم و کیسه بیضه، و رگهای تأمین کننده آنها و بخشی از فاشیای دیواره داخلی شکم را با آنها بکشید. به این ترتیب اصطلاحاً فرآیند واژینالیس تشکیل می شود. این پدیده به عنوان بیضه نزولی نیز شناخته می شود. کانال اینگوینال ماده همچنین شامل رباط (Ligamentum teres uteri) است که زاویه لوله و لوله را به هم متصل می کند. لگن رشته
تفاوت بین کانال اینگوینال زن و مرد
کانال اینگوینال زن و مرد بیشترین تفاوت را در محتوای آنها دارد. در زنان ، عصب الیوایژینال در خارج از رباط ، در مردان در خارج از طناب اسپرماتیک جریان دارد.
- کانال اینگوینال زن: محتویات کانال اینگوینال زن شامل عصب ایلیواینژینال ، راموس دستگاه تناسلی عصب ژنیتو فمورال ، عروق لنفاوی و همچنین رباط (Ligamentum teres uteri) و تأمین آن شریان (Arteria ligamenti teres Uteri).
- کانال مغبنی نر: شامل تعداد قابل توجهی ساختار بیشتر است.
طناب اسپرماتیک (Funiculus spermaticus) برجسته ترین ساختار است. این شامل مجرای اسپرماتیک (Ductus deferens) ، و همچنین عروق ، وریدها و اعصاب که بیضه ها و ساختارهای اطراف را تأمین می کند. علاوه بر این ، پروسیس واژینالیس peritonei منقرض شده در کانال اینگوینال یافت می شود که در صورت بسته نشدن کامل آن می تواند منجر به ایجاد فتق مغبنی یا هیدروسفالی شود.
