عملکرد اندام تعادل
عملکرد اندام تعادلی ما (اندام دهلیزی) این است که بدن ما را در آن نگه دارد تعادل در هر موقعیت و موقعیتی تا بتوانیم در فضا جهت یابی کنیم. این پدیده به ویژه هنگامی که شما بر روی یک چرخ فلک با سرعت زیاد نشسته اید چشمگیر است. اگرچه بدن بدون حرکت ما در برابر محیط می چرخد ، اندام ما تعادل هنوز به ما کمک می کند تا جهت گیری خود را از دست ندهیم.
حتی اگر یک بیمار در حال چرخش در حال چرخش است ، باید بتواند محیط را به وضوح و به سرعت درک کند بدون اینکه دچار سرگیجه یا اختلال بینایی شود. اندام تعادل بنابراین از قسمتهای مختلفی تشکیل شده است تا بتواند عملکرد خود را به طور کامل انجام دهد. از یک سو ، سه طاق قوسی وجود دارد که به دلیل جهت گیری متفاوت می توانند هر جهت و هر حرکت چرخشی را در بدن یا محیط ما درک کرده و بدن را با آن تنظیم کنند.
از طرف دیگر دو اندام ماکولا Sacculuc و Utriculus وجود دارد. اینها به ما کمک می کند تا در عرض چند میلی ثانیه در طول شتابهای انتقال مجدداً جهت گیری مجدد داشته باشیم (به عنوان مثال ، هنگامی که با ماشین خود یک مانور ترمز کامل انجام می دهید) ، اما برای عضلات ما کافی نیست مغز بدانیم که ما به تازگی متوقف شده ایم یا اینکه جهان به دور ما می چرخد زیرا ما در حال چرخش هستیم. چشم های ما نیز باید آگاه باشند.
بنابراین ، عملکرد دیگر اندام از تعادل این است که تمام اطلاعات را به چشم منتقل کند. بنابراین چشم می تواند با موقعیت مربوطه سازگار شده و حرکت جبرانی انجام دهد (نیشنگموس) این را می توان در قطار با شخص مقابل به خوبی مشاهده کرد: وقتی طرف مقابل از پنجره به بیرون نگاه می کند ، شتاب ترجمه ای روی او تأثیر می گذارد زیرا قطار در حال حرکت است.
بر این اساس، اندام تعادل عملکرد خود را انجام می دهد و اطلاعات را به چشم ما منتقل می کند. اگر طرف مقابل از پنجره به بیرون نگاه کند و سعی کند نقطه ای را برطرف کند ، به محض عبور چشم انداز ، چشمان او بارها و بارها به عقب بر می گردند. این فرآیند در نهایت یک اتصال عملکردی است اندام تعادل و چشم ها
