تهیه
معاینه MRI لگن معمولاً نیازی به آمادگی خاصی ندارد. یک مکالمه آموزنده با پزشک انجام می شود ، که در آن می توان به تمام سوالات احتمالی پاسخ داد. علاوه بر این ، پزشک باید در مورد هر گونه ناسازگاری احتمالی با مواد حاجب مطلع شود.
پزشک همچنین باید در مورد هرگونه اختلال کلاستروفوبیایی که ممکن است وجود داشته باشد مطلع شود تا بتواند بررسی کند که آیا در چنین مواردی باید آرامبخش تجویز شود یا خیر. اگر دچار کلاستروفوبیا شدید ، همچنین می توانید در مورد احتمال MRI مفصل ران تحت عنوان MRI برای کلاستروفوبیا بخوانید. قبل از شروع معاینه ، تمام اجسام حاوی فلز باید از بدن خارج شوند.
این امر در مورد جواهرات ، سوراخ ها و فلز روی لباس ، مانند سوتین زیر شلواری ، دکمه های شلوار و غیره صدق می کند ، زیرا کارت های تراشه مانند کارت های EC ، کیف پول و کلیدها را نمی توان به اتاق معاینه برد ، زیرا توسط میدان مغناطیسی قوی جذب می شوند. و در نتیجه می تواند به بیمار و دستگاه MRI آسیب برساند. این امر در مورد همه دستگاه های الکترونیکی مانند تلفن های همراه یا پخش کننده MP3 صدق می کند.
موارد منع مصرف
بیمارانی که دستگاه داخلی دارند راهنما یا قابل کاشت Defibrillator (ICD) معمولاً نباید تحت تصویربرداری رزونانس مغناطیسی قرار گیرد ، زیرا ممکن است بیمار و دستگاه آسیب ببینند. مدتی است که ضربان سازهایی وجود دارند که می توانند معاینه را تحمل کنند. این باید از قبل با پزشک روشن شود. همچنین پزشک باید از هرگونه قطعات فلزی استفاده شده مانند سیم در داخل مطلع شود استخوان ها یا مکانیکی مصنوعی قلب سوپاپ ها. این فرد سپس باید تصمیم بگیرد که آیا معاینه می تواند انجام شود یا خیر. گوش داخلی مصنوعی (کاشت حلزون گوش) نیز منع مصرف برای انجام MRI در ناحیه لگن است. در مورد اختلال عملکردی شناخته شده از کلیه، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی می تواند انجام شود ، اما از تجویز مواد حاجب باید اجتناب شود.
روش MRI مفصل ران
هنگامی که تمام قطعات فلزی برداشته شده اند ، معاینه MRI می تواند آغاز شود. بیمار روی کاناپه ای دراز می کشد که می تواند به داخل لوله MRI منتقل شود. برای MRI از لگن ، بیمار رانده می شود سر ابتدا وارد لوله شوید تا جایی که لگن نیز داخل لوله قرار گیرد.
افرادی که از کلاستروفوبیا رنج می برند باید این موضوع را از قبل به پزشک خود گزارش دهند تا در صورت لزوم داروی آرامبخش تجویز کند. قبل از اینکه بیمار به داخل لوله رانده شود ، هدفون های ضد صدا یا گوش گیرهایی با موسیقی به گوش آنها داده می شود. اینها به منظور خفه کردن صداهای بلند ضربه زدن هستند که توسط دستگاه در حین معاینه تولید می شود.
علاوه بر این ، یک سوئیچ در دست بیمار قرار می گیرد که اگر بنا به دلایلی بخواهد او را بیرون بیاورند یا حالش خوب نباشد ، می تواند آن را فشار دهد. رادیولوژی دستیاران در یک اتاق مجاور قرار دارند ، اما می توانند معاینه را از طریق یک شیشه شیشه ای دنبال کرده و زمان فشار دادن دکمه توسط بیمار را مشاهده کنند. دو اتاق از طریق سیستم مخابره داخل ساختمان به هم متصل می شوند.
بررسی MRI مفصل ران پس از حدود 15 تا 20 دقیقه به پایان می رسد. اگر تصاویر اضافی با محیط کنتراست گرفته شوند ، پس از اتمام ردیف اول و گرفتن تصویر دوم تزریق می شود. پس از معاینه واقعی MRI ، آخرین مشاوره با رادیولوژیست انجام می شود که تصاویر را ارزیابی می کند.
