مدت زمان علائم سرخک | علائم بیماری سرخک

مدت زمان علائم سرخک

سرخک بیماری به دو مرحله تقسیم می شود. مرحله اول ، مرحله پیش تولید ، حدود سه تا هفت روز طول می کشد. مرحله دوم ، مرحله اگزانتما ، حدود چهار تا هفت روز طول می کشد. علائم بنابراین به مدت یک تا دو هفته همراه با سرفه ، رینیت ، تب و خستگی در مرحله اول و بثورات در مرحله دوم.

دوره نفهتگی

این کلمه از لاتین incubare به معنی جوجه کشی آمده است. بنابراین مدت زمان انکوباسیون زمانی است که بین نفوذ پاتوژن به بدن و شروع اولین علائم وجود دارد. این دوره زمانی به این دلیل است که فقط چند عامل بیماری زا وارد بدن می شوند و به تنهایی نمی توانند تأثیر زیادی داشته باشند.

این بدان معناست که آنها ابتدا قبل از حمله به اندام های هدف از طریق جریان خون ، در نقطه ورود خود به صورت محلی تکثیر می شوند. در آنجا آنها به تکثیر خود ادامه می دهند و بیماری به طور قابل ملاحظه ای شروع می شود تا زمانی که سیستم ایمنی بدن می تواند به طور موثر با متجاوز مبارزه کند. دوره انکوباسیون برای عوامل بیماری زای مختلف مشخص است و از چند ساعت تا سالها بسیار متفاوت است. برای سرخک، دوره کمون 8-10 روز تا مرحله پیش ساز و 14 روز تا شیوع اگزانتما است.

سیر بیماری

بیشتر موارد سرخک بدون عارضه و در دو مرحله رخ می دهد. فاز اول را مرحله داخلی / پیش سازنده یا پیش ساز می نامند. در شروع این مرحله ، فرد معمولاً به مدت 10 تا 14 روز به عامل بیماری زا آلوده است.

معمولاً برای مراحل پیش تولید این است که علائمی که رخ می دهد برای یک بیماری خاص کاملاً غیر مشخص است. به عنوان مثال ، سرخک با مشخص می شود آنفولانزامانند علائمی مانند خستگی ، خستگی ، سردرد و گلو درد ، تهوع و بالا تب. با این حال ، برای سرخک معمولاً التهابات غشای مخاطی است (ملتحمه از چشم ، حفره دهان و بالایی دستگاه تنفسی).

در اواخر مرحله ، تب به مقادیر طبیعی برمی گردد. مرحله اصلی یا اگزنتما با افزایش شدید مجدد تب و بثورات معمولی که از پشت گوش شروع می شود و به بقیه بدن گسترش می یابد ، خود را اعلام می کند. در موارد بدون عارضه ، بثورات بعد از چند روز فروکش کرده و بهبودی سریع بدنبال آن رخ می دهد.

در حال حاضر یکی از افراد در معرض بیماری زایی سرخک است برای زندگی. اما همه دوره های بیماری از این الگوی معمول پیروی نمی کنند. در بیماران مبتلا به نقص ایمنی ، دوره های غیر معمول غیر معمول نیست ، به عنوان مثال ، دوره های غیرمعمول بثورات پوستی ممکن است وجود نداشته باشد ، در این صورت یکی از سرخک سفید صحبت می کند.

از آنجا که سیستم ایمنی بدن در این بیماران به درستی عمل نمی کند (به دلیل HIV ، نقص ایمنی مادرزادی ، تومورها یا دارو) ، دوره های بیماری اغلب شدیدتر ، طولانی تر و اغلب با عوارض همراه هستند. با این حال ، دوره های غیرمعمول نیز می توانند در شرایط دیگر رخ دهند ، به عنوان مثال در نوزادانی که مادر دریافت می کنند آنتی بادی (مصونیت قرضی) یا بیمارانی که از خارج آماده سازی آنتی بادی دریافت می کنند. سپس روند بیماری تضعیف می شود. علاوه بر دوره معمولی و غیرمعمول بیماری ، عوارضی می تواند بوجود آید ، به ویژه در بیماران بسیار جوان یا بزرگسال.

عوارض نسبتاً مكرر مانند التهاب غده وجود دارد گوش میانی یا ریه ها (تقریباً 6-7٪) و ریه های نسبتاً نادر مانند مننژوآنسفالیت (تقریباً 0.1٪) و پانسفالیت اسکلروزان زیر حاد (SSPE ؛ <0.1٪).

طبق م Instituteسسه رابرت كخ ، مرگ و میر (كشنده بودن) سرخك 1: 1000 ، همراه است ذات الریه شایعترین علت مرگ است. این بیماری خود را عمدتاً به صورت اختلال تنفسی تا پریشانی تنفسی نشان می دهد. مننژوآنسفالیت است التهاب مغز و منینژ.

این بیماری حدود سه تا یازده روز پس از شروع اگزنتما با تب ، سردرد ، گردن سفتی، سختی، استفراغ و از دست دادن هوشیاری در 15-20٪ موارد کشنده است و در 20-40٪ موارد آسیب دائمی باقی می ماند. SSPE یک عارضه دیررس است و می تواند تا 10 سال پس از بیماری رخ دهد.

این در سه مرحله رخ می دهد ، مرحله ای که با اختلالات روانی مشخص می شود و جنون. به دنبال آن مرحله ای با اسپاسم عضلانی و حملات صرعی و در نهایت آسیب شدید به مغز. این عارضه در 95٪ موارد کشنده است.