کدام داروها مقادیر کلیه را بدتر می کنند
داروهای زیادی باعث آسیب و محدودیت در آن می شوند کلیه تابع. به این دلیل که بسیاری از داروها در کلیه ها متابولیزه می شوند و از طریق کلیه ها نیز دفع می شوند. به ویژه هنگامی که دوزهای بالای دارو برای مدت زمان طولانی مصرف می شود ، آسیب به کلیه ها می تواند رخ دهد ، که در افزایش کلیه ارزش ها.
منظم نظارت بر از کلیه مقادیر در خون بنابراین برای این داروها توصیه می شود. برای برخی اثر قوی تخریب کلیه اثبات شده است داروهای ضد درد. اینها عمدتا داروهای ضد روماتیسمی غیر استروئیدی مانند دیکلوفناک, ایبوپروفن یا ASS
این دو ماده فعال در صورت مصرف در مقادیر زیاد در مدت زمان طولانی منجر به کاهش آن می شوند خون جریان در کلیه ها و آسیب مستقیم و التهاب بافت کلیه. این منجر به افزایش مقادیر کلیوی در خون. بنابراین استفاده از این داروها در مواردی که عملکرد کلیه از قبل محدود است ، توصیه نمی شود. سایر داروهایی که می توانند به کلیه ها آسیب برسانند و عملکرد کلیه را افزایش می دهند شامل هستند آنتی بیوتیک ها (مانند جنتامایسین ، نئومایسین ، استرپتومایسین) ، برخی از داروهای ضد فشار خون ، دیورتیک ها و نقرس مواد مخدر
- مسکن ها - برکت یا لعنت؟
- NSAR - هنگام مصرف این دارو باید این موضوع را در نظر بگیرید!
هومیوپاتی برای بهبود مقادیر کلیه
یک درمان هومیوپاتی برای بهبود عملکرد کلیه و پایین آمدن آن مقادیر کلیه می تواند همراه با یک درمان هماهنگ شده با پزشک معالج انجام شود. در صورت بروز علائم حاد یا بدتر شدن مقادیر کلیه، در هر صورت باید با پزشک معالج مشورت شود و در مورد روش بیشتر بحث شود. بسته به علائم کلیوی موجود ، مواد مختلف فعال هومیوپاتی توصیه می شود. معمولاً مواد موثره مورد استفاده قرار می گیرند فسفر, سم زدندرون ریحان, ساراساپاریلا, سیلیس و گوگرد.
با کدام مقادیر کلیه نباید ماده حاجب دریافت کرد؟
وقتی یک اشعه ایکس ماده حاجب تجویز می شود ، خطر قابل توجهی افزایش می یابد نارسایی حاد کلیه در بیماران با اختلال عملکرد کلیه از قبل موجود به همین دلیل استفاده از ماده حاجب در این بیماران توصیه نمی شود. برای تعیین عملکرد کلیه ، کراتینین غلظت در خون اندازه گیری می شود.
این اجازه می دهد تا در مورد میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR) نتیجه گیری شود ، که نشان دهنده توانایی فیلتر است. برای کراتینین غلظت بالای 1.3 میلی گرم در دسی لیتر در خون ، بنابراین GFR باید محاسبه شود. در GFR <20 میلی لیتر در دقیقه هیچ ماده حاجب نباید استفاده شود.
در صورت لزوم ، پس از بررسی در یک مشاوره نفرولوژیک ، هنوز می توان یک ماده حاجب را در موارد جداگانه تجویز کرد. با GFR بین 20 تا 45 میلی لیتر در دقیقه ، باید قبل و بعد از تجویز ماده حاجب آبیاری انجام شود. در این حالت معمولاً از طریق تزریق مایعات به بیمار داده می شود تا ماده حاجب از طریق کلیه بهتر دفع شود.
در مورد مقادیر بالاتر GFR ، می توان ماده حاجب (در صورت عدم وجود موارد منع مصرف دیگر) تجویز کرد. معاینه رادیولوژیک ، به عنوان مثال توسط MRI ، می تواند با تجویز اضافی ماده حاجب برای ارزیابی بهتر یافته ها انجام شود. این ماده حاجب به طور عمده از طریق کلیه ها دفع می شود و بنابراین باید در صورت آسیب کلیه وزن شود. این مقالات همچنین ممکن است مورد توجه شما قرار بگیرند:
- ماده حاجب - این چیست؟
- ام آر آی با ماده حاجب - آیا این خطرناک است؟
