نشانه ها
تصویر بالینی واکنش پذیر آرتروز معمولاً دو تا شش هفته پس از عفونت ظاهر می شود. آرتروز به عنوان التهاب مفاصل عمدتا در پاها (زانو و.) قرار دارد مچ پا مفاصل) ، کمتر در انگشت و پنجه پا مفاصل. در اکثر موارد ، واکنش پذیر است آرتروز یک تصویر نامتقارن ارائه می دهد ، یعنی
اتصالات یکسان در دو طرف به طور موازی تحت تأثیر قرار نمی گیرند ، به عنوان مثال فقط یک مفصل تحت تأثیر قرار نمی گیرد مفصل زانو. غالباً فقط یک مفصل تحت تأثیر قرار می گیرد (مونارتریت). التهاب به صورت درد، تورم ، قرمز شدن ، گرم شدن بیش از حد و کاهش تحرک.
سفتی مفاصل عمدتا در صبح رخ می دهد و سپس نامیده می شود سفتی صبحگاهی. در برخی موارد ، شکایات خاص نمی توانند تصویر آرتروز را همراه داشته باشند ، مانند تب، خستگی و احساس عمومی بیماری. علاوه بر این ، التهاب اتصالات تاندون یا غلاف تاندون (آنتسوپاتی ، تاندوواژینیت) ، التهاب مفصل ساکروایلیاک (sacroilitis) یا درگیر شدن در اعضای داخلی (قلب, کلیه) نیز می تواند رخ دهد. در 30٪ بیماران مبتلا به آرتریت واکنشی، علائم دیگری وجود دارد که با هم شکل می گیرند سندرم ریتراین شامل موارد زیر است: اگر سه علامت اول وجود داشته باشد ، یک نفر با سه گانه سوار صحبت می کند ، اگر درماتوز اضافه شود ، یکی این را تترادای سوار می نامد.
- آرتریت واکنشی
- مجرای ادراری = التهاب مجرای ادرار
- ورم ملتحمه ایریت = ورم ملتحمه Regenbogenhautentzündung (روی چشم)
- درماتوز ریتر = تغییرات پوستی در مخاط دستگاه تناسلی (بالانیتس سیریناتا) ، کف دست و کف پا (کراتوما بلنوراژیکوم) یا روی کل بدن (شبیه پسوریا) ، آفتهای مخاط دهان
تشخیص
آرتریت واکنشی ابتدا با مصرف داروی بیمار تشخیص داده می شود تاریخچه پزشکی و علائم بالینی. این آزمایشگاه ، شامل مقادیر التهاب (CRP ، BSG) و HLA-B27 ، تکمیل می شود. علاوه بر این ، اگر آرتریت واکنشی مشکوک است ، می توان سعی کرد با استفاده از PCR (واکنش زنجیره ای پلیمراز) ، کشت (پرورش پاتوژن) یا سرولوژی (تشخیص آنتی بادی) عفونت اولیه را تشخیص دهد ، اگرچه این معمولاً با تشخیص بیماری بهبود می یابد نتیجه مثبت دیگر نمی تواند بدست آید. با استفاده از روش های تصویربرداری می توان سایر دلایل را کنار گذاشت (اشعه ایکس، CT ، MRT ، سونوگرافی).
