آرتریت واکنشی

مترادف

سندرم ریتر = آرتریت واکنشی

تعریف

واکنشی آرتروز متعلق به تصاویر بالینی روماتولوژی است (روماتیسم) و در گروه spondylarthropathies قرار می گیرد. به طور خاص ، واکنش پذیر آرتروز یک بیماری التهابی است مفاصل با استریل مایع سینوویال، که پس از عفونت دستگاه گوارش یا دستگاه ادراری باکتریایی رخ می دهد. عفونت های دستگاه گوارش بر معده یا روده ، کلیه های دستگاه ادراری یا دستگاه ادراری. عقیم یا بی عفونی مایع سینوویال به این معنی است که هیچ عامل بیماری زایی در مفصل یافت نمی شود. با این حال ، در واکنش پذیر است آرتروز، بخشهای خاصی از پاتوژن ، معمولاً اسیدهای نوکلئیک (DNA یا RNA) قابل تشخیص است.

فرکانس

دو تا سه درصد بیماران پس از برخی از عفونت های گوارشی یا ادراری تناسلی ناشی از ، به آرتریت واکنشی مبتلا می شوند باکتری. بروز آرتروز واکنشی 30 تا 40 در 100 نفر جمعیت است. خوشه بندی جنسیتی وجود ندارد ، زنان و مردان به طور مساوی تحت تأثیر آرتروز واکنشی هستند ، اما میزان بروز در بین افراد جوان بالاتر است.

علل

علت آرتروز واکنشی استعداد ژنتیکی است. بنابراین ژن ها افزایش حساسیت به این بیماری را تعریف می کنند. این را می توان در تشخیص برخی عوامل در مشاهده کرد خون از بیماران این عوامل HLA-B27 ، آنتی ژن لکوسیت انسانی از نوع B 27 است.

این آنتی ژن ها کلاس I MHC هستند پروتئین ها، که تقریباً در سطح تمام سلولها یافت می شوند و نقش مهمی در بدن دارند سیستم ایمنی بدن. علاوه بر این ، در ایجاد آرتریت واکنشی ، یک عفونت محرک وجود دارد که خود را در مجاری ادراری یا دستگاه گوارش نشان می دهد. با توجه به دستگاه ادراری ، این شامل می شود سوزاک و غیر سوزاک است اورتریت.

سوزاک بعد از عفونت با گونوکوک ایجاد می شود ، در حالی که غیر سوزاک است اورتریت توسط کلامیدیا و مایکوپلاسما (Ureaplasma urealyticum) ایجاد می شود. عفونت های دستگاه گوارش که پس از آن ممکن است آرتریت واکنشی رخ دهد ، شامل عفونت با یرسینیا ، سالمونلا، شیگلا یا کمپیلوباکتر ژژونی. برخی از این عفونت های باکتریایی در بدن باقی مانده و در صورت استعداد ژنتیکی باعث آرتروز واکنشی می شوند.

رابطه دقیق بین عفونت و آرتروز واکنشی مشخص نیست ، اما دو سو susp ظن وجود دارد. اولین فرضیه این است که واکنش متقابل بین اجزای باکتریایی و ساختارهای سلولهای انسانی مشابه در ایجاد آرتریت واکنشی وجود دارد. این بدان معنی است که سیستم ایمنی بدن بعد از عفونت باکتریایی به اجزای پاتوژن حساس شده و متعاقباً اجزای سلول انسانی - که از لحاظ ساختاری مشابه این موارد هستند - را با اجزای باکتریایی اشتباه می گیرد. در نتیجه ، یک واکنش ایمنی بدن علیه این ساختارهای انسانی ایجاد می شود ، که به نوبه خود به صورت آرتروز واکنشی ظاهر می شود. فرضیه دوم در مورد پاتوژنز آرتریت واکنشی شامل این ملاحظه نظری است که اجزای پاتوژن در سلول های سینوویال باقی می مانند و بنابراین باعث ایجاد واکنش ایمنی بدن می شوند که خود را به صورت آرتریت واکنشی نشان می دهد.