سندرم کاهش فشار خون مربوط به اختلال در مغز استخوان و neocortex، که می تواند از نظر شدت متفاوت باشد. علاوه بر اختلالات در هوشیاری ، اختلالات حسی و حرکتی نیز وجود دارد. درمان به علت اصلی بستگی دارد و ، در مورد التهاب، مطابقت دارد ، به عنوان مثال ، با داروی ضد التهاب حکومت به دنبال توانبخشی.
سندرم کاهش فشار خون چیست؟
La مغز استخوان دقیقاً زیر به اصطلاح نهفته است neocortex. این یک قسمت حرکتی و چند حسی از قشر مغز است که برای همه پستانداران مشترک است. بین مغز استخوان و neocortex یک لایه مدولاری وجود دارد که توسط پزشکان به عنوان ماده سفید شناخته می شود. از سلولهای گلیالی و رشته های عصبی میلین شده تشکیل شده است. میلین ماده عایقی بافت عصبی است. بدون عایق بندی غلاف میلین، مسیرهای تحریک فردی پتانسیل تحریک به منطقه اطراف را از دست می دهند. بنابراین پتانسیل های عمل نمی توانند به مقصد برسند مغز بدون ضرر. نئوکورتکس و کانال مدولار زیرین در کنار هم نئوپالیوم موسوم را تشکیل می دهند. سندرم های کاهش فشار اصطلاحی است که برای از بین بردن میلین بیماری ها به کار می رود و ارتباط بین نئوکورتکس و ساقه مغز را قطع می کند. جدا سازی عملکردی ساقه مغز و نئوکورتکس معمولاً منجر به انواع اختلالات حرکتی ، حسی و هوشیاری می شود. بسته به شدت آسیب ، اغماء ممکن است رخ دهد سندرم Decerebration اغلب به عنوان سندرم entrainment شناخته می شود.
علل
علل سندرم های کاهش فشار خون زیاد است. شایعترین علت کاهش فشار خون است التهاب مغز، که می تواند توسط ایجاد شود بیماری های خود ایمنی مانند اسکلروز متعدد. با این حال ، عفونت های باکتریایی نیز می توانند ایجاد کنند التهاب که منجر به سندرم کاهش سرعت می شود. علاوه بر فرآیندهای التهابی ، مسمومیت همچنین می تواند منجر به کاهش میلین شود ، بنابراین ارتباط بین neocortex و ساقه مغز را قطع می کند. سندرم های کاهش فشار خون نیز بعد از شدت مکانیکی گزارش شده است مغز صدمه. علت اضافی ممکن است هیپوکسی باشد. بسته به محل دقیق اختلال ، متخصصان مغز و اعصاب سندرم مغز را به انواع مختلف تفکیک می کنند. به عنوان مثال ، هنگامی که نئوکورتکس و ساقه مغز بین هسته روبر و هسته Deiters قطع شود ، استحکام کاهش سرعت وجود دارد. در موارد نادر ، مغز تومورها باعث وقفه هایی بین نئوکورتکس و ساقه مغز می شوند.
علائم ، شکایات و علائم
بیماران مبتلا به سندرم کاهش فشار خون بسته به محل و شدت وقفه علائم مختلفی دارند. علاوه بر از دست دادن هوشیاری و فلج ، اختلالات حرکت چشم و اختلال عملکرد خودکار ممکن است مشخصه باشد. اختلالات بیدار شدن از خواب در درجات مختلف بسته به محل آسیب و مرحله پیشرفت رخ می دهد. ممکن است سوپور با کاهش واکنش به محرک ها وجود داشته باشد. از دست دادن هوشیاری بیدار می تواند تا عمقی گسترش یابد اغماء که فرد مبتلا دیگر نمی تواند از آن بیدار شود. در موارد شدید سندرم کاهش فشار خون ، وجود دارد صحبت از یک سندرم آپالیک در این تصویر بالینی ، بیمار بیهوش چشمانش باز است و به محرک ها پاسخ می دهد ، اما دیگر نمی تواند به هیچ یک از عملکردهای مغزی دسترسی پیدا کند. به همین دلیل ، فرد مبتلا به جای اینکه بر روی اشخاص یا اشیاating تمرکز کند ، نگاه خود را به سمت خالی هدایت می کند. رفلکس ها مانند سرفه و رفلکس گگ دست نخورده باقی می مانند زیرا توسط ساقه مغز قابل کنترل هستند. ریتم خواب و بیداری فرد مبتلا نیز تحت تأثیر تصویر بالینی قرار نمی گیرد.
تشخیص و دوره
متخصصان مغز و اعصاب سندرم مغز را با علائم بالینی و تصویربرداری از مغز تشخیص می دهند. تصویربرداری از برش ضایعات قابل شناسایی مشخصی بین نئوکورتکس و ساقه مغز را نشان می دهد ، که از نظر بالینی به صورت تجزیه دو ساختار آشکار می شوند. تشخیص خوب شامل تعیین شدت و تمایز یا انتساب به زیرگروه های خاص مانند سندرم آپالیک ، سندرم قفل شده، یا سفتی را گمراه کنید. پیش آگهی بیماران مبتلا به سندرم افت فشار به علت اصلی و میزان ضایعات بستگی دارد. در برخی موارد ، علائم کاملاً برگشت پذیر هستند. اگر حالت اغماء رخ می دهد ، پیش آگهی کمتر مطلوب اعمال می شود. با این وجود ، سندرم کاهش سرعت معادل نیست مرگ مغزی.
عوارض
عوارض ناشی از سندرم کاهش سرعت به علت سندرم بستگی دارد. در بدترین موارد ، آنها می توانند رهبری به ناتوانی های شدید و اختلالات حرکتی که زندگی و برنامه روزمره بیمار را محدود می کند. اختلالات هوشیاری نیز رخ می دهد و ممکن است بیمار در بدترین حالت به کما برود. در صورت اختلال در هوشیاری ، فرد مبتلا دیگر نمی تواند چشم های خود را حرکت دهد و یا با افراد دیگر ارتباط برقرار کند. فلج می تواند به مناطق دیگر بدن نیز سرایت کند و ایجاد کند درد آنجا نیز اگرچه حرکت و ثابت شدن چشم مختل شده است ، اما بیمار همچنان می تواند با چشمان بسته بخوابد. سندرم کاهش فشار خون همچنین اعضای خانواده را به صورت ناراحتی روانی و افسردگی، و می تواند بار سنگینی بر دوش آنها بگذارد. درمان سندرم کاهش سرعت علیتی است و به بیماری زمینه ای بستگی دارد. در بیشتر موارد ، این امر با کمک آنتی بیوتیک ها. تومورها را می توان با جراحی از بین برد. با این حال ، عوارض بیشتر به شیوع آن بستگی دارد سرطان. در بسیاری از موارد ، امید به زندگی با سندرم مغز کاهش می یابد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
زیرا سندرم فریب می تواند رهبری برای عواقب غیر قابل برگشت در بیمار ، درمان قطعاً ضروری است. فرد مبتلا در صورت فلج در قسمت های مختلف بدن که بدون دلیل خاصی رخ داده و همچنین به خودی خود از بین نرود ، باید فوراً به پزشک مراجعه کند. همچنین پس از یک حادثه این اختلالات حساسیت می تواند رخ دهد ، که باید در هر صورت بررسی شود. علاوه بر این ، از دست دادن هوشیاری نیز می تواند نشان دهنده این بیماری باشد. در صورت از دست دادن هوشیاری ، باید یک پزشک اورژانس فراخوانی شود. به هر حال ، به عنوان یک قاعده ، بیماران مبتلا به سندرم مغز در کما هستند ، به همین دلیل به بستری شدن در بیمارستان بستگی دارند. در صورت شکایت از خواب که مربوط به تأثیر منفی بر آن است ، باید با پزشک نیز مشورت شود واکنش. برای تشخیص سندرم کاهش فشار خون معمولاً چندین آزمایش لازم است. یک پزشک عمومی ممکن است آنها را سفارش دهد یا نشانه های اولیه بیماری را شناسایی کند. آیا امکان درمان در این فرآیند وجود ندارد ، نمی توان به طور جهانی پیش بینی کرد.
درمان و درمان
درمان بیماران مبتلا به سندرم کاهش سرعت به علت اصلی آسیب بستگی دارد. حاد التهاب در ابتدا با دارو درمان می شود تا آسیب را کاهش دهد. در بیماری خود ایمنی اسکلروز متعدد, کورتیزون تجویز می شود که حاوی شراره حاد است. در موارد عدم تحمل ، التهاب خود ایمنی می تواند توسط پلاسمافیرز مهار شود که از بین می رود autoantibodies از خون. همچنین ضروری است که التهاب باکتری برای جلوگیری از به دست آوردن نسبت های تهدید کننده زندگی مهار شود. درمان دارویی در این مورد به عامل بیماری بستگی دارد ، اما اغلب شامل موارد زیر است حکومت of پنی سیلین. آنتی بیوتیک درمان ها اغلب باکورتیزون درمان های مغز و اعصاب از گذشته نزدیک ، زیرا کورتیزون تنها داروی ضد التهابی است که می تواند از آن عبور کند خونسد مغز اگر سندرم کاهش سرعت مربوط به التهاب نباشد بلکه مربوط به تومور باشد ، درمان علت آن برداشتن است. اگر تومور غیر قابل عمل باشد ، غیرتهاجمی است معیارهای برای جمع شدن توده استفاده می شود. آسیب مکانیکی و آسیب مغزی به دلیل کمبود اکسیژن قابل درمان علی نیست. تنها گزینه درمانی در این مورد توانبخشی است که مرحله حاد التهاب و تومور را نیز دنبال می کند. بسته به شدت سندرم افزودنی ، ممکن است نیاز به درمان پزشکی فشرده باشد. در چنین حالتی ، الف برش نای انجام می شود ، که از طریق آن بیمار می تواند به یک دستگاه تنفس متصل شود. علاوه بر این ، ممکن است به یک لوله تغذیه نیاز باشد.
چشم انداز و پیش آگهی
بهبودی از سندرم افت فشار باید به صورت فردی ارزیابی شود. در برخی از بیماران احتمال بهبود کامل وجود دارد. برخی دیگر از نقصان مادام العمر رنج می برند. علت اصلی و بیماری زمینه ای موجود تا حد زیادی مسئول پیش آگهی بیماری است. میزان ضایعات موجود و قابل درمان بودن آنها باید ارزیابی شود تا تسکین سندرم کاهش فشار خون ارزیابی شود. برخی از بیماران پیش آگهی مطلوبی دریافت می کنند. در آنها ، رگرسیون کامل علائم وجود دارد. ضایعات فقط خفیف هستند و باعث آسیب دائمی بافت در مغز نمی شوند. هنگامی که آنها به حداقل می رسند ، تسکین علائم رخ می دهد. اگر بیمار به حالت اغما بیفتد ، پیش آگهی به میزان قابل توجهی بدتر می شود. هیچ درمانی برای سندرم افت فشار خون وجود ندارد. علاوه بر این ، ممکن است اختلال یا عواقب بعدی وجود داشته باشد. آسیب مغزی که متحمل شده است اغلب به هیچ وجه قابل درمان نیست یا درمان آن دشوار است. به ویژه آسیب های مغزی نامطلوب است که به دلیل کمبود آن رخ داده است اکسیژن. اغلب جبران ناپذیر هستند. از دست دادن شناختی یا اختلال در عملکرد سیستم های فردی رخ می دهد. در صورت پیش آگهی نامطلوب ، بیمار به مراقبت مادام العمر نیاز دارد و قادر به ادامه زندگی روزمره خود به طور مستقل نیست. علاوه بر این، تنفس مصنوعی یا ممکن است تغذیه لازم باشد.
پیشگیری
از سندرم حفره در حدی جلوگیری می کند که بتوان از علل آن جلوگیری کرد. از آنجا که فرآیندهای متنوعی می توانند باعث اختلال عملکردی در ساقه مغز و نئوکورتکس شوند ، هیچ پیشگیری کننده ای امیدوار کننده نیست معیارهای وجود داشته باشد در بهترین حالت ، می توان از آسیب شدید مغزی در شرایط حادثه به میزان متوسط جلوگیری کرد.
مراقبت پس از آن
در سندرم کاهش سرعت ، تمرکز معمولاً بر روی تشخیص و درمان به موقع این بیماری است شرط بنابراین می توان از عوارض بعدی یا در بدترین حالت از مرگ فرد مبتلا جلوگیری کرد. معیارهای مراقبت های بعدی در این بیماری بسیار محدود است ، به طوری که فرد مبتلا در درجه اول به درمان توسط پزشک بستگی دارد. هرچه درمان سندرم کاهش سرعت زودتر آغاز شود ، معمولاً روند بعدی این شکایت بهتر است. خود درمانی با این سندرم امکان پذیر نیست ، بنابراین در هر صورت درمان لازم است. خود درمان معمولاً با کمک داروهایی انجام می شود که می توانند علائم را تسکین دهند. بیمار باید دستورالعمل های پزشک را دنبال کند. در بسیاری از موارد ، مصرف آن نیز ضروری است آنتی بیوتیک هاو الکل در طول دوره درمان باید کاملاً از آن اجتناب شود. در بسیاری از موارد ، آنتی بیوتیک ها باید بعد از از بین رفتن علائم به مدت چند روز مصرف شود. علاوه بر این ، معاینات منظم بدن باید انجام شود تا تومورها در مراحل اولیه تشخیص داده شوند. احتمالاً سندرم مغز در نتیجه امید به زندگی فرد مبتلا را کاهش می دهد.
کاری که می توانید خودتان انجام دهید
علاوه بر یک تصادف جدی ، فرآیندهای مربوط به بیماری های التهابی و باکتریایی ، و همچنین بیماری های خود ایمنی, اسکلروز متعدد, سرطان و مسمومیت ، مانند پس از اقدام به خودکشی سمی ، نیز می تواند باعث سندرم مغز در هر زمان شود. بنابراین ، مبتلایان باید از علت آن آگاهی داشته باشند تا بتوانند در زندگی روزمره خود حتی المقدور به خودیاری کمک کنند. یک محیط بهداشتی تمیز و همچنین معقول رژیم غذایی و مصرف داروهای تجویز شده اجزای مهمی در حفظ سطح زندگی افراد در حال حاضر هستند. به شرطی که فرد مبتلا بتواند با دارو درمان شود ، باید به دنبال توانبخشی باشد و عادات سبک زندگی خود را تنظیم کند. انصراف فوری از سیگار ، الکل و داروهای اجتناب ناپذیر است و به خودیاری کمک می کند. به همین ترتیب ، اگر بیمار باشد اضافه وزن، او رژیم غذایی باید تجدید نظر شود و تغییر کند. تا زمانی که برای بیمار امکان پذیر باشد ، او می تواند آموزش های آرام مانند تای چی ، یوگا یا ژیمناستیک سبک. کنار آمدن با پیشرفت سندرم دشوارتر است ، خطر دائمی سقوط در یک حالت رویشی ، به ویژه برای بیمارانی که تنها زندگی می کنند. توصیه می شود به دنبال کمک به زندگی باشید ، به خصوص از آنجا که روند بیماری منجر به ناتوانی قابل توجهی در مناطق شناختی و حرکتی می شود. به دلیل از دست دادن حرکت و افزایش درد، دوره های شدید افسردگی رخ می دهد. بنابراین افراد مبتلا باید در زمان مناسب ، همچنین برای خانواده نزدیک ، اقدامات درمانی و کمک حمایتی را دنبال کنند.
