میلین یک ماده چربی است که بسیاری از سلولهای عصبی را احاطه کرده است. از آنجا که به صورت مارپیچ به دور سلولهای عصبی پیچیده می شود ، ساختاری که ایجاد می شود غلاف میلین نامیده می شود. غلاف های میلین هر دو در قسمت مرکزی یافت می شوند سیستم عصبی، به عبارت دیگر
در مغز، و در محیط سیستم عصبی، یعنی در همه موارد دیگر اعصاب که در بدن انسان قرار دارند. آنها سلولهای عصبی را احاطه کرده اند ، در آنجا انتقال سریع سیگنال ها ضروری است. به عنوان مثال ، این سلولهای عصبی هستند که وظیفه اجرای حرکات را دارند. در مغز و نخاعانتقال سریع نیز ضروری است ، به همین دلیل غلاف میلین وجود دارد. در اینجا ، کل غلاف های مدولاری به عنوان ماده سفید نیز شناخته می شود.
عملکرد
غلافهای میلین که سلولهای عصبی را احاطه کرده اند برای عایق بندی الکتریکی ضروری هستند. به منظور جلوگیری از ایجاد فشارهای الکتریکی جدید به طور مداوم در امتداد سلول عصبی به منظور انتقال سیگنال ها ، غلاف میلین سلول عصبی را عایق بندی می کند. این باعث صرفه جویی در وقت و انتقال سریعتر می شود.
ساختار
A سلول عصبی (نورون) از سه قسمت تشکیل شده است. بدن سلول مرکزی (soma) ، دندریت ها ، سیگنال هایی را از سلول های عصبی دیگر در یک طرف بدن سلول دریافت و منتقل می کنند و آکسون با شاخه های انتهایی آن ، جایی که سیگنال ها به سلول های بعدی منتقل می شوند. آکسون سلولهای عصبی مختلف بسیار طولانی است ، بسته به محل قرارگیری آن در بدن.
به عنوان مثال ، سلولهای عصبی تأمین کننده پاها تا یک متر طول دارند. در اینجا باید اطمینان حاصل شود که سیگنالها از طریق منتقل می شوند آکسون خیلی سریع به طوری که مثلاً حرکتی آغاز شده توسط مغز ثانیه بعد انجام نمی شود اما بلافاصله انجام می شود. به همین دلیل ، آکسون ها غلاف میلین دارند که آنها را احاطه کرده است.
در مرکز سیستم عصبی، یعنی در مغز و نخاع، غلاف میلین توسط اصطلاحاً الیگودندروسیت تشکیل می شود. این به سادگی نام خاص سلولهایی است که به صورت مارپیچ اطراف سلولهای عصبی را تشکیل می دهند. در سیستم عصبی محیطی به این سلولها سلولهای شوان گفته می شود.
اما در آنجا آنها عملکرد یکسانی دارند. از آنجا که آکسون ها می توانند بسیار طولانی باشند ، تنها نیست که یک سلول تنها بتواند خود را به دور این آکسون بپیچد تا آن را جدا کند. در طول آکسون ، بسیاری از این سلول ها خود را به دور آکسون می پیچند.
شکاف های کوچکی بین مکان هایی که آکسون در معرض آن قرار دارد ایجاد می شود. این فضاها حدود 1 میکرومتر طول دارند. به آنها حلقه های بند بند Ranvier گفته می شود زیرا غلاف میلین به نظر می رسد که به هم متصل شده است.
فقط در این نقاط یک تکانه الکتریکی وجود دارد (an پتانسیل عمل) باعث شد. به دلیل عایق بندی ، این پتانسیل می تواند از طریق غلاف میلین 1 تا 1.5 میلی متر منتقل شود تا زمانی که یک ضربه جدید در حلقه بعدی اتصال ایجاد شود. این پدیده تا پایان آکسون ادامه دارد. در اینجا تکانه به سلول بعدی منتقل می شود.
