زوفا (Hyssópus officinalis) نیمه درختچه ای با رشد 20 تا 70 سانتی متر از خانواده گیاهخواران است که در اصل بومی آسیای جنوب غربی و اروپای جنوبی است. در قرون وسطی ، این گیاه به باغ های صومعه آلمان راه پیدا کرد و حتی امروزه در مناطقی از جنوب آلمان در دامنه ها و تپه های خشک طبیعی شده است. نام "زوفا" احتمالاً از زبان عربی گرفته شده و به معنی "گیاه مقدس" است.
فصل از جولای
از ماه ژوئیه ، گلهای عمدتاً آبی ، به ندرت سفید یا صورتی در گلهای گل مایل به گل تک گل چند شاخه ای روی ساقه گیاه زوفا باز می شوند. در طول دوره شکوفایی یک ماهه ، این گیاه به عنوان یک چراگاه زنبور عسل در باغ عمل می کند و همچنین محبوب پروانه ها است. مانند اکثر گیاهان جنوبی ، زوفا یک خاک آهکی سست ، تا حدی خشک و آفتابی را دوست دارد. در مکان های مناسب می تواند رشد شدیدی داشته باشد و به ارتفاع یک متر برسد.
زوفا فقط به ویژه به حفاظت از زمستان احتیاج دارد سرد زمستانها این ماده دافع الاغها ، مرواریدها و شته ها محسوب می شود و به همین دلیل در باغ ها به عنوان کاشت حاشیه ای طرفدار دارد.
مواد فعال و خواص دارویی زوفا
زوفا حاوی مقداری روغن اساسی (سینئول ، β-pinene و سایر مواد) و رنگدانه زوفا است. تانن ها و مواد تلخ ، همچنین معمولاً برای سایر لابراتوارها مانند رزماری و حکیم، نیز حضور دارند. این شامل فنل ها مانند اسید کارنوزولیک و کارنوزول و همچنین یک ترکیب اسید سینامیک و تری ترپن اسیدها مانند اسید اورسولیک و اسید اولئانولیک. این مواد رهبری به مزه ترش زوفا و دارای قابض و آنتی اکسیدان اثرات.
بیشتر متخصصان استفاده پزشکی از زوفا را رد می کنند ، زیرا اثری اثبات نشده است. علاوه بر این ، در برخی موارد ، مصرف روغن زوفا باعث تشنج می شود. بنابراین استفاده از زوفا به عنوان گیاه دارویی بدون محدودیت توصیه نمی شود.
زوفا به عنوان یک گیاه آشپزی
برگهای باریک ، نیزه ای تا خطی زوفا را می توان تازه برای استفاده در آن برداشت کرد پخت و پز در طول فصل رشد. از طرف دیگر ، گیاه خشک بسیار عطر و طعم کمتری دارد. برگهای تازه زوفا دارای ادویه ای تند است بو (شبیه به رزماری و حکیم) و قوی ، کمی تلخ طعم. زوفا دارای اثر هضم است ، به همین دلیل این گیاه به عنوان چاشنی گوشت های چرب محبوب است. سوپ های سیب زمینی و لوبیا ، گوشت گوساله و مرغ ، سالادها ، کشک های گیاهی و سس ها نیز می توانند با زوفا مزه دار شوند.
