طبقه بندی | دیورتیکولیت

طبقه بندی

نخست ، تمایز بین بدون علامت مشخص می شود دیورتیکولوزیس و علامت دار دیورتیکولیت. دیورتیکولوز برجستگی دیواره ای روده است و ملتهب نیست. این بیماری بسیار شایع است و تقریباً 60٪ از افراد بالای 70 سال در کشورهای صنعتی را درگیر می کند.

دیورتیکولیت، دیورتیکولیت علامتی نیز نامیده می شود ، التهاب این برجستگی دیواره است و بسته به شدت التهاب ، بیشتر به مراحل تقسیم می شود. بعلاوه ، اصطلاحاً دیورتیکول شبه را می توان از دیورتیکول واقعی تشخیص داد. ورتیکول های کاذب (= دیورتیکول های کاذب) در سیگموئید قرار دارند روده بزرگ (قسمت تحتانی روده بزرگ) در 2/3 موارد.

آنها به دلیل شکاف های عروقی در دیواره عضلانی روده ایجاد می شوند و فقط نشان دهنده برجستگی روده هستند مخاط. از طرف دیگر ، دیورتیکول های اصلی بسیار نادرتر هستند و اغلب در غضروف مشاهده می شوند (انتقال از روده کوچک به روده بزرگ) این یک برآمدگی از تمام لایه های دیواره روده است.

عوارض

چنین دیورتیکول ملتهب می تواند باز شود و التهاب به حفره شکم گسترش یابد. به دنبال پریتونیت، این احتمالاً شدیدترین عارضه است و باید سریعاً جراحی شود. همچنین می تواند رخ دهد.

تشکیل فیستول نیز امکان پذیر است. فیستول ارتباط بین دو حلقه روده است. با این حال ، این فیستول ها می توانند بین روده و سایر اندام ها نیز ایجاد شوند.

فیستول بین روده و مثانه همچنین قابل تصور هستند و گاه اتفاق می افتند. این به ویژه در بیماری کرون.

• خون ریزی
• انسداد یا حتی
• مسمومیت خون

در مورد عود اول ، بدون عارضه دیورتیکولیت، ابتدا روش محافظه کارانه و غیر جراحی گرفته می شود.

این معمولاً شامل ماندن در بیمار ، ترک غذا ، تجویز مایعات وریدی (تزریق) و آنتی بیوتیک ها. در مقابل دیورتیکولیت ، فیبر کم رژیم غذایی باید تا زمان بهبودی کامل دنبال شود. اسپاسمولیتیک ها ، به عنوان مثال Buscopan can ، می توانند برای گرفتگی عضله مصرف شوند درد شکم. متامیزول، پتیدین یا بوپرنورفین نیز می تواند برای استفاده شود درد درمان.

مورفین به دلیل افزایش فشار در روده ، خود نباید در دیورتیکولیت استفاده شود. این روش درمانی در حال حاضر برای 65٪ دیورتیکولیت کافی است. اگر بعد از 24-48 ساعت بهبودی حاصل نشود ، ممکن است درمان جراحی در نظر گرفته شود.

اگر برای دومین بار عود التهابی (دیورتیکولیت) رخ داد ، باید یک عمل جراحی برنامه ریزی شده پس از التهاب را در نظر گرفت. جراحی باید خطر عوارض را در صورت عود مجدد کاهش دهد. به خصوص در بیماران جوان (زیر 40 سال) و بیماران با خطر نقص ایمنی ، تمایل به یک وجود دارد مداخله زودهنگام به دلیل احتمال زیاد عود.

در سایر بیماران ، عود سوم یا چهارم نیز ممکن است قبل از تصمیم گیری برای انجام عمل جراحی بگذرد. با جراحی ، می توان بخشهای روده ای بسیار التهابی را از بین برد و قسمتهای سالم را دوباره به هم پیوند داد: اتصال انتها به انتها (آناستوموز). بسته به میزان و محل نقص ، از روشهای مختلف جراحی استفاده می شود.

به عنوان مثال ، روش سوراخ کلید (لاپاراسکوپی) معمولاً برای دیورتیکولیت غیر پیچیده استفاده می شود. بسته به شرایط و بیمار ، جراحی شکم باز با برش بیشتر پوست نیز می تواند سودمند باشد. در صورت سوراخ شدن (ترکیدن دیورتیکولوم ، پارگی روده) ، انقباضات (تنگی ها) ، انسداد روده (ایلئوس) ، آبسه ها (تجمع کپسول شده چرک)، یا فیستول تشکیل (اتصال لوله ای) با و بدون پریتونیت (التهاب صفاقی) ، درمان جراحی فوری یا سریع توصیه می شود.

در صورت سوراخ شدن دیورتیکول ، اغلب یک خروجی مصنوعی از روده (کولوستومی) متصل می شود (عمل هارتمن). این بدان معنی است که قسمت بالای روده به دیواره شکم متصل است. سپس اجابت مزاج از طریق یک سوراخ مصنوعی در دیواره شکم به داخل کیسه ای متصل می شود که از خارج به شکم متصل است.

قسمت پایین روده ، که بیشتر در سمت راست قرار دارد مقعد، ابتدا بسته شده است. هنگامی که التهاب در حفره شکم فروکش کرد ، می توان هر دو انتهای روده را در اولین فرصت پس از 12-16 هفته دوباره به هم متصل کرد. در موارد شدید آلودگی حفره شکم ، ممکن است یک شستشوی شکمی برنامه ریزی شده لازم باشد.

اگر بیمار در یک وضعیت عمومی به اندازه کافی خوب نباشد شرط، سونوگرافی- یا خروج ترشحات التهابی با هدایت CT (تخلیه) ممکن است در صورت وجود آبسه یا سوراخ شدن بعد از 7-10 روز که بیمار حال بهتری دارد شرط، تحت تأثیر قرار گرفت روده بزرگ بخش را می توان حذف کرد. اگر دیورتیکولیت باعث ایجاد سپسیس شود (خون مسمومیت) ، تثبیت کننده بیمار تمرکز اصلی است.

درمان جراحی کانون التهاب در اسرع وقت دنبال می شود. در صورت خونریزی ابتدا باید میزان خونریزی مشخص شود. بسته به ضرورت ، یک روش انتظار و دیدن می تواند انجام شود ، یک شرایط اضطراری کولونوسکوپی با اقدامات هموستاتیک تا جراحی اورژانسی باز. مناسب رژیم غذایی باید در تمام مراحل بیماری دنبال شود.