درمان | درمان سرطان مجرای صفراوی

درمان

درمان از صفرا کارسینومای مجاری بسیار دشوار است ، زیرا کارسینوما اغلب در مرحله ای تشخیص داده می شود که قابل درمان نیست (غیر درمانی). با این حال ، بهبود فقط از طریق عملیاتی امکان پذیر است که در آن کل تومور ، از جمله مبتلا ، برداشته شده است لنف گره ها اگر تومور خیلی پیشرفته باشد و دیگر جراحی امکان پذیر نباشد ، تسکین درمانی نشان داده شده است.

این بدان معناست که دیگر یک روش درمانی امکان پذیر نیست و این درمان علائم مربوط به تومور را تسکین می دهد. برداشتن کامل تومور از طریق جراحی تنها روش درمانی این تصویر بالینی است. متأسفانه فقط در 20٪ بیماران می توان اقدام به جراحی با هدف درمانی کرد.

به عنوان مثال ، بیماران مبتلا به تومور Klatskin از بیسموت کورلت نوع I و II تحت عمل جراحی قرار می گیرند. در طول عمل ، علاوه بر آسیب دیده صفرا مجاری ، کیسه صفرا (کوله سیستکتومی) ، همسایه لنف گره ها و اغلب بخشی از کبد (جزئي برداشتن کبد) نیز برداشته می شوند ، زیرا تومور اغلب در کبد رشد کرده است. در طول عملیات مهم است که یکنواخت را بازیابی کنید صفرا جریان.

در بیماران خاص با غیر قابل جراحی مجرای صفراوی سرطان، یک کبد پیوند می تواند در نظر گرفته شود. پس از برداشتن ، تومور مجرای صفراوی توسط آسیب شناس از نظر بافت ریز (بافت شناسی) ارزیابی می شود. برای این منظور ، آماده سازی تومور در مکان های خاص و در لبه های برداشتن بریده می شود.

برش های نازک ویفر از این نمونه ها ساخته می شوند ، زیر میکروسکوپ رنگ آمیزی و ارزیابی می شوند. نوع تومور تعیین می شود ، گسترش آن در دیواره کیسه صفرا ارزیابی و برداشته می شود لنف گره ها از نظر آلودگی تومور بررسی می شوند. همچنین مهم است که لبه های تومور به اندازه کافی از بافت سالم فاصله داشته باشند به طوری که نباید هیچ سلول توموری در لبه برش وجود داشته باشد که بعداً باعث رشد مجدد تومور شود (عود).

فقط پس از یافته های پاتولوژیک ، تومور را می توان به وضوح بر اساس طبقه بندی TNM طبقه بندی کرد ، که تومور اولیه (T) را توصیف می کند ، گره های لنفاوی (N) و دوردست متاستازها (M). متأسفانه ، تومورهای صفراوی اغلب به داروهای سیتواستاتیک حساس نیستند ("سرطان مواد مخدر ") ، به طوری که شیمی درمانی از نظر طولانی شدن عمر ، شانس کمی برای موفقیت دارد. مطالعات متعدد به دنبال ترکیبی مناسب از داروهای سیتواستاتیک و سایر داروهایی است که به طور موثری از رشد تومور جلوگیری می کنند. رادیوتراپی همچنین در مورد سرطان های صفراوی بسیار موفق نیست.

علاوه بر این ، حساسیت به تابش اندام های همسایه (مانند روده کوچک, کبد و کلیه) باید در نظر گرفته شود و دوز تابش نیز باید به ترتیب کمتر باشد. گزینه دیگر اصطلاحاً پرتودرمانی در ناحیه کوچک (براکی تراپی) است. در این روش درمانی ، یک منبع تابش کوچک در مجاورت فوری تومور با کاتتر در معاینه ERCP وارد می شود (در صورت لزوم معاینه PCT ؛ به تشخیص مراجعه کنید) مجرای صفراوی سرطان).

سپس این منبع می تواند اثر رادیوتراپی را در محل ایجاد کند.

• روش عملیاتی
• تشخیص پاتولوژیک
• شیمی درمانی
• رادیوتراپی (رادیوتراپی)

فتودینامیک درمانی (PDT) یک روش درمانی نسبتاً جدید است. قبل از درمان واقعی ، دارویی از طریق رگ (به صورت داخل وریدی).

این دارو به اصطلاح حساس به نور است که کاملاً انتخابی در بافت تومور جمع می شود و آن را به ویژه به نور حساس می کند. 2 روز پس از مصرف دارو ، فعال سازی عکس با استفاده از نور با طول موج کم انجام می شود. در ERCP یا PTC ، یک پروب در محل قرار می گیرد مجرای صفراوی برای تاباندن نور.

حساسیت به نور فعال شده در بافت تومور می تواند سلول ها را از بین ببرد و باعث ذوب شدن تومور شود. در حال حاضر ، تلاش های بیشتری برای بهبود عمق نفوذ PTD در حال انجام است. با این حال ، PTD عوارض جانبی نیز دارد.

به عنوان مثال ، می تواند منجر به التهاب مجاری صفراوی (کلانژیت) شود. علاوه بر این ، حساسیت به نور گاهی اوقات می تواند بافت های دیگر را نیز حساس کند ، بنابراین در صورت عدم تابش خورشید ، سوختگی پوست ایجاد می شود (آسیب پوستی سمیت).

• فتودینامیک درمانی