برداشتن کبد

معرفی

کبد برداشتن روش های جراحی است که در آن قسمت هایی از کبد برداشته می شود. این امکان پذیر است زیرا کبد - برخلاف سایر اندام ها - تا حدودی توانایی احیا to خود را دارد. ممکن است برای کبد تا 80٪ از اندازه اصلی خود را تولید کند.

این بدان معنی است که کبد می تواند بعد از عمل دوباره احیا شود ، به شرطی که بافت کبد زیادی از بین نرفته باشد. حتی می توان نیمی از کبد را برداشت ، در این حالت به آن hemihepatectomy گفته می شود. در صورت در دسترس بودن پیوند کبد مناسب برای بیمار ، می توان کل کبد را از بین برد ، زیرا کبد یک ارگان حیاتی متابولیکی بدن ما است.

برداشتن کبد در موارد مختلف انجام می شود. سرطان از کبد و صفرا مجاری یا متاستازها در کبد از تومورهای اندام های دیگر ، برداشتن آن ضروری است. در صورت بزرگ بودن یافته ها ، آبسه های کبد یا کیست ها نیز می توانند منجر به برداشتن کبد شوند. علاوه بر این ، یک عفونت ناشی از وجود دارد کرم Echinococcus multilocularis ، که ممکن است برداشتن کبد را ضروری کند.

روش برداشتن کبد

برداشتن کبد (جزئی) را می توان با جراحی باز یا کم تهاجمی انجام داد لاپاراسکوپی. هر دو شکل جراحی نیاز به اقامت چند روزه تا چند هفته ای در بیمارستان دارد بیهوشی عمومی. در روش باز ، یک شکاف بزرگتر شکم ایجاد می شود تا حفره شکم باز شود.

در روش کم تهاجمی ، ابزارهای جراحی و دوربین از طریق چندین برش کوچک وارد می شوند. قبل از برداشت واقعی ، سونوگرافی کاوشگر اغلب مستقیماً بر روی بافت کبد قرار می گیرد و کل ارگان یک بار تجسم می شود. به این ترتیب می توان ناهنجاری های بیشتری را تشخیص داد که در تشخیص های تصویری که قبلاً انجام شده دیده نمی شد.

اگر در این معاینه دلیلی بر خلاف مداخله برنامه ریزی شده مشخص نشود ، قسمت کبدی که باید خارج شود آزادانه تهیه و نمایش داده می شود. به ویژه مهم است که افشای خون عروق تهیه می شود ، که باید با گیره یا بخیه بسته شود تا از خونریزی عمده جلوگیری کند. سپس بخشی از کبد که باید برداشته شود برداشته می شود.

این کار را می توان با شوک های الکتریکی هدفمند ، کاوشگر لیزر یا ابزارهای برش معمولی انجام داد. پس از آن ، منطقه برداشتن معمولاً به منظور جلوگیری از خونریزی ثانویه و صفرا نشت قبل از اتمام عمل ، حفره شکم شسته می شود. در آخر ، دیواره شکم دوباره بسته می شود. اغلب ، اما نه همیشه ، یک برنامه ریزی شده نظارت بر اقامت در بخش مراقبت های ویژه قبل از انتقال بیمار به بخش طبیعی برای چند روز دیگر و سپس مرخص شدن صورت می گیرد.